Wij leven in een land van welvaart, een welvaart dat is ontstaan door verschillende factoren waarvan de waarde in vastgoed met name de laatste decennia behoorlijk is gestegen.
De ironie is dat deze stijging in waardering ook heeft geresulteerd in gierigheid. Mensen die eigenaren zijn van verschillende panden hebben alleen oren naar 1 object: geld. Want iemand met geld heeft nooit genoeg geld en is tot in de diepste krochten van zijn verotte ziel bang om dat geld kwijt te raken, een soort dagobert duck. Dus deze mensen zullen alles doen om zoveel mogelijk geld te vergaren waardoor de innerlijke angst telkens wordt gevoed door hetzelfde mechanisme die de gierigheid van deze mensen aanwakkert, de ironie!
Ik heb ooit gehoord van de term huisjesmelkers. Dat is een van de manifestaties van de mensen die hierboven staan omschreven. Deze mensen zijn niet per definitie werkzaam in de vastgoedwereld, nee hoor want mensen in de financiële sector zijn vaak net zo bang om hun kostbare goedje kwijt te raken.
Gisteren hoorde ik zelfs op het nieuws dat één of andere grote bobo van barclays (wat schijnbaar één van de grootste banken van de UK is) zat is van al die discussies rondom de bonussen van "bankieren" omdat "zij nou eenmaal risico's moeten lopen en dat brengt vanzelfsprekend bonussen teweeg". Afijn, ik wijk af van de kern van het verhaal.
Punt is, er zijn diverse manieren om aan geld te komen. De ene methode is door mensen op te lichten, danwel illegaal of legaal wat de afgelopen jaren in de westerse wereld is gebeurd (oeps, zei dat ik dat nou echt?).
Een hele hufterige manier is dus door middel van huisjesmelkers. Dat zijn mensen met een eveneens verotte ziel die huizen opkopen, een likje verf eroverheen gooien zodat het huis de schijn heeft om een mooi huis te zijn, maar ondertussen van ellende uit elkaar valt.
Nu heb ik het geluk dat mijn huis weliswaar niet van ellende uit elkaar valt, maar een huisjesmelker is mijn huurbaas wel. Soms heb ik dan ook een hele felle discussie met hem bijvoorbeeld een jaar geleden toen er in het hartje van de winter een "wietcontrole" werd uitgevoerd door de gemeente. Toen bleek dat de zegel van de elektrameter was verbroken en dat degene die de controle uitvoerde "gemachtigd was om de gasmeter per direct in beslag te nemen, maar dan zouden wij in de kou zitten. De persoon in kwestie zou de huurbaas een brief sturen met daarin een datum dat de meter moest zijn vervangen". Ik was toen niet thuis, maar ik hoorde het later van mijn buurvrouw.
Zodra ik dit hoorde heb ik mijn huurbaas duidelijk gemaakt dat als hij niet zorgt dat dit probleem zo snel mogelijk is opgelost dat hij naar de huur kan fluiten en als hij problemen gaat lopen maken dat ik gerust een juridisch proces wilt opstarten. Blijkbaar zijn zaken dan ineens wél mogelijk, zodra je gaat dreigen met het niet overmaken van de huur. Logisch, want geld is het enige dat voor deze mensen van waarde is.
Misschien dat het eens tijd gaat worden dat ik ga uitzoeken wat de juridische aspecten zijn van het beheren van meerdere panden. Het lijkt mij dat er regels zijn voor het vaststellen van de huur, naar mijn idee staan deze namelijk totaal niet in verhouding met hetgeen ik en mijn buurvrouw huren. Het meest komische van deze situatie is wellicht nog het feit dat ik erg goed contact heb met mijn overbuurvrouw. En ik heb weleens gehoord dat mijn huurbaas extra elektrakosten bij ons in rekening wilt brengen omdat deze zo hoog zouden zijn. Ik hoor hier alleen nooit van, want zulke communicatie wordt alleen besproken met mijn overbuurvrouw!? Ik vraag mij soms af, zou dit betekenen dat er mogelijk in die diepste krochten van zijn verotte ziel toch een kern aanwezig is dat een soort representatie bevat van iets dat lijkt op een geweten? Of komt het gewoon omdat hij weet dat hij een arrogante hufter is die rijk wordt over de ruggen van andere mensen en dat er grenzen zijn die ik duidelijk opstel?
Het meest frusterende van deze situatie is het feit dat wij hier in Nederland graag praten over onze problemen, maar er nooit een oplossing voor kunnen (willen?) vinden.
Makelaars zitten met het handen in de haren, want zij beschikken over woningen die zij niet verkocht krijgen. Maar als je een huis wilt kopen zonder een vast inkomen (sinds wanneer is een tijdelijk contract geen vast inkomen?), dan kan dat weer niet want dan zijn diezelfde makelaren bang om geld te verliezen vanwege het tekort aan vertrouwen. Alsof een vast contract een garantie is dat iemand in de toekomst geen financiële tegenslagen zal krijgen, hoe bedoel je tunnelvisie!?
Diverse politieke partijen willen heel graag die hele woningmarkt veranderen, maar die worden weer tegengewerkt doordat men bang is dat men geld gaat verliezen vanwege het afschaffen van de hypotheekrenteafrek. Iets dat bijna nergens meer voorkomt in Europa behalve in ons land van welvaart, een welvaart dat naar mijn idee synthetisch in stand wordt gehouden door een aantal mensen die geen flauw benul hebben van ethiek en alleen maar kunnen denken in termen van gierigheid pardon, geld want gierigheid bestaat niet in een moderne maatschappij zoals het Nederland van vandaag.
Geprezen zij het kapitalisme - de grondlegger van de kredietcrisis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten