Filosofisch intermezzo - Hoe de scheiding tussen kerk en staat begint af te brokkelen

Ook al is de maatschappij niet gebaseerd op een contract, en heeft het geen enkel nut om een contract te veronderstellen waaruit men de maatschappelijke verplichtingen afleidt, toch dient iedereen die de bescherming van de maatschappij geniet iets terug te geven voor deze weldaad. Het feit dat men in een samenleving leeft maakt het onvermijdelijk dat iedereen gebonden is om een bepaalde gedragslijn ten opzichte van anderen te volgen. Dit gedrag bestaat in de eerste plaats uit het ontzien van de belangen van anderen; of liever, van bepaalde belangen die, volgens uitdrukkelijk wettelijk voorschrift of bij stilzwijgende overeenkomst, als rechten gelden; en ten tweede hierin dat iedereen een deel op zich moet nemen (dat volgens een billijk principe moet worden vastgesteld) van de inspanningen en opofferingen die nodig zijn om de samenleving of leden daarvan tegen aanvallen of toegebrachte schade te verdedigen. De samenleving heeft het recht deze voorwaarden tot elke prijs af te dwingen van de mensen die trachten ze niet na te komen.
- John Stuart Mill, Over Vrijheid: blz. 156

Het zijn interessante tijden waarin wij leven; globalisering, terrorisme, klimaatverandering, stuk voor stuk zijn het allemaal thema's waar menig politicus zich zorgen om maakt, omdat het ongrijpbare thema's zijn, gebeurtenissen waar een enkele niets aan kunt doen en waarop bijna geen beleid te vormen is.
Althans, grotendeels. Klimaatverandering is een kwestie van onwil, maar dat terzijde.
Wat mij echter verbaasd aan de tijd waarin wij leven is hoe wij langzaamaan een omgekeerde ontwikkeling aan het maken zijn ten opzichte van de verlichting. De verlichting heeft ons een hoop gebracht. Sterker nog, ik durf te stellen dat wij zonder de verlichting niet het niveau van beschaving zouden hebben zoals wij heden ten daags ervaren. Dankzij de verlichting was er vrijheid voor het bedrijven van wetenschap. Zonder de verlichting zou de wetenschap niet zover ontwikkeld zijn, tegengehouden door conservatieven die elke vorm van ontwikkeling met afschuw aanschouwen en voornamelijk vastklampen aan het vertrouwde.
Overigens zouden wij dankzij die conservatieven geen last hebben van klimaatverandering, aangezien de industriële revolutie zou zijn tegenhouden. Een gemiste kans.

Waar ik mij voornamelijk zorgen om maak is de ontwikkeling van tegenstellingen in vrijheden. Dat wij leven in een vrij land betekent niet dat er geen (morele) grenzen bestaan in de breedste zin van het woord. Moraliteit wordt vaak beschouwd als een geloofsconcept; ik geloof in een moraal los van geloof, een moraal dat gefundeerd is op ethiek.
Het is deze ethiek die eveneens is ontwikkeld gedurende de verlichting. Het liet ons zien dat dogma's niet heilig zijn, dat onze ideeën niet eeuwig zijn en dat ze zelfs kunnen berusten op foute interpretaties.

De rede moet zich in al haar ondernemingen onderwerpen aan kritiek, en kan de vrijheid van die kritiek door geen verbod beperken zonder zichzelf te schaden en zich verdacht te maken. Niets is qua nut zo belangrijk, niets zo heilig, dat het zich mag onttrekken aan deze diepgaande inspectie, die geen respect voor personen kent. Op deze vrijheid berst zelfs de existentie van de rede. Zij heeft geen dictatoriaal gezag; bij haar uitspraken gaat het altijd allen om de instemming van vrije burgers, van wie ieder zijn twijfels, en zelfs zijn veto, zonder reserve moet kunnen uiten. - Immanuel Kant, Kritiek van de Zuivere Rede, blz. 163.

Kant erkende de gevaren van de rede om deze aan te nemen, zonder kritisch na te denken over de onderliggende verbanden die ten grondslag liggen aan het menselijk handelen.
Overigens zijn er in deze context twee gevaren: zij die zonder reden handelen cq. "uit emoties/onderbuikgevoel" handelen en zij die handelen op basis van een reden die een kritische reflectie mist.
Dan ga ik nu een stap verder nemen richting de actualiteit. In mei sprak de politiechef van het amsterdamse korp dat er "geloofsuitingen toegestaan moeten worden" zoals te lezen is in dit artikel van het AD.
Het argument is die van werving:

Stel dat het niet lukt om voldoende agenten met een migratieachtergrond te werven, dan is dat een maatregel die effect kan hebben.

Los van het feit dat ik twijfel in hoeverre de vrijheid van het dragen van een geloofsovertuiging zal leiden tot meer aanwas bij de politie, vraag ik mij oprecht af wat het korps hiermee probeert te bereiken. Één vrouw uit Rotterdam die werkzaam is bij de Nationale Politie besloot echter wél overgaan tot de daad. Zij voelde zich kennelijk gesterkt in haar positie en besloot dan ook een zaak in te dienen bij het Collega van de Rechten van de Mens, om onderzoek te laten doen naar haar juridische positie om haar hoofddoek te dragen tezamen met haar uniform.
Ten eerste wil ik graag kwijt dat ik blij ben met het College van de Rechten van de Mens. Ik beschouw dit instituut als één van de toppunten van onze beschaving, dat wij als samenleving kunnen samenleven doordat er een instituut bestaat die zorg draagt voor gelijkheid tussen mensen.
Ten tweede ging ik ervan uit dat dit College van de Rechten van de Mens krachtige argumenten heeft voor het uitdragen van haar standpunt. Het is tenslotte een instituut die moet bijdragen aan gelijkheid tussen mensen. Het ontleent haar bestaansrecht aan de stabiliteit van onze samenleving.
Hoe verbazingwekkend is dan ook het oordeel van dit instituut?! Ik quote:

Het is duidelijk dat de vraag of een hoofddoek bij het politie-uniform toelaatbaar geacht moet worden, een breed scala aan uiteenlopende reacties oproept. Op landelijk en politiek niveau wordt hierover in verschillende gradaties van heftigheid de discussie gevoerd. Wat hiervan ook zij, het handelen van de politie wordt begrensd door de gelijkebehandelingswetgeving en de daarbij aan de orde zijnde belangenafweging. Aan de ene kant het belang van de Nationale Politie tot een optimale uitvoering van de taken en aan de andere kant het belang van de individuele werknemer die zijn of haar geloof wil belijden. Het gelijkebehandelingsrecht vergt dat daar waar kledingvoorschriften een inbreuk op de godsdienstvrijheid met zich meebrengen, deze inbreuk beperkt blijft tot het strikt noodzakelijke. Die strikte noodzaak is volgens het College hier niet aangetoond. Daarom oordeelt het College dat in dit geval het verbod tot dragen van de hoofddoek in combinatie met het uniform niet objectief gerechtvaardigd is, zodat de politie jegens de vrouw verboden onderscheid maakt op grond van godsdienst.

Ik snap werkelijk niet wat voor slap argument hiermee wordt uitgedragen. Kennelijk heeft dit instituut besloten om uit te gaan van de wettelijke tegenstrijdigheden tussen de Algemene wet op Gelijke Behandeling en artikel 1 van onze grondwet dat als volgt luidt:

Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.

Laten wij deze situatie eens op filosofische wijze analyseren.
1. Wij leven in een seculiere staat, dat houdt in dat er sprake is van de scheiding tussen kerk en staat. Dit gegeven is in strijd met artikel 1 van de grondwet, maar in juridische context gaat het hierbij om de scheiding van machten. Tenslotte hebben wij dankzij de verlichting geleerd dat de religieuze wetten van een andere orde zijn dan de rechtsstatelijke wetten.
2. De scheiding van machten is essentieel voor een stabiele samenleving. De verlichting heeft geleid tot het inperken van de macht van de kerk, die voornamelijk gedurende middeleeuwen oppermachtig waren. Religie was in die tijd een machtsmiddel; heden ten daags is het voor diverse groeperingen een levenswijze. Zij richten hun leven in omdat zij geloven in een hogere macht.
Het is deze machtsverhoudingen die behouden moet blijven, want zodra er een verschuiving gaat plaatsvinden in machtsverhoudingen wordt één groep machtiger dan de ander, wat uiteindelijk zal leiden conflicten in een samenleving.
3. Het dragen van een politie-uniform gaat gepaard met een machtspositie in onze samenleving. Ook al is elke burger gelijkwaardig aan de ander, toch blijven er conflicten bestaan. Om deze conflicten te beslechten is er dus een partij nodig die conflicten tussen burgers oplost: de politie. De politie heeft in élke moderne samenleving het geweldsmonopolie, dat betekent dat de politie gemachtigd is geweld te gebruiken indien een bepaalde situatie dit noodzakelijk acht. Hieruit volgt de conclusie dat het dragen van een politie-uniform co-existeert met een bepaalde machtspositie.

Ergo: zodra een persoon gemachtigd is om een politie-uniform te dragen tezamen met een geloofsovertuiging, is dit ten eerste in conflict met artikel 1 van de grondwet, omdat er sprake is van een uitzonderingspositie en ten tweede veroorzaakt dit een verstoring in machtsverhoudingen. Tenslotte ontstaat nu de vraag: waarom mag deze vrouw wél een hoofddoek dragen tezamen met haar politie-uniform, maar mag een jood geen keppeltje dragen? Het antwoord hierop is heel simpel: niet.
Het dragen van élke vorm van geloofsovertuiging tezamen met een politie-uniform verstoort de machtsverhoudingen tussen groepen mensen en dat is onwenselijk in een stabiele samenleving. Het argument dat de vrouw in kwestie in het uitoefenen van haar publieke functie niet zichtbaar is voor de gewone burger is een zwak argument, want er is vooralsnog een uitzonderingspositie ontstaat voor de vrouw in kwestie, waardoor de machtsverhoudingen binnen een al gepolariseerde samenleving wederom verstoort wordt.
In een seculiere staat wordt de scheiding tussen kerk en staat op stricte wijze gewaarborgd en met deze uitspraak door een gerenommeerd instituut zoals het College van de Rechten van de Mens wordt de seculiere staat met voeten getreden. Een zéér zorgelijke ontwikkeling wat enkel zal leiden tot méér identiteitspolitiek en minder met ethische argumenten. Het College van de Rechten van de Mens moet zich schamen dat zij zich op een dergelijke manier onttrekken van hun verantwoording!

En moge alles breken, wat aan onze waarheden breken- kan! Menig huis valt er nog te bouwen
- Friedrich Nietzsche - Aldus Sprak Zarathoestra.

Mijn vrienden, dank voor het lezen van dit blog! Laten wij zorg dragen voor het behoud van onze prachtige seculiere staat, geen mens is superieur aan een ander, laten wij deze verhoudingen koesteren teneinde het voorkomen van conflicten. Ik wens jullie allen nog een hele fijne dag toe, een dikke knuffel van jullie amateur-filosoof, Halbe!

Filosofisch intermezzo - De dood van klassiek links en rechts

Als men de term in zijn meest strikte zin neemt, heeft er nooit een echte democratie bestaan en zal er ook nooit een bestaan. Het is tegen de natuurlijke orde dat de meerheid regeert en de minderheid geregeerd wordt. Het is ondenkbaar dat het volk onafgebroken in vergadering bijeen blijft, om zich met de zaken van het algemeen belang bezig te houden, en het is gemakkelijk in te zien dat men daarvoor geen commissies kan instelling zonder de bestuursvorm te veranderen.
Ik meen inderdaad in beginsel te kunnen stellen dat wanneer de taken van de regering over verscheidene bestuursinstellingen zijn verdeeld, de instellingen met de minste bestuurders vroeg of laat het grootste gezag verwerven; alleen al vanwege het gemak waarmee de zaken kunnen worden afgehandeld zullen ze natuurlijkerwijze op dat punt uitkomen.
[...] Daarom heeft een beroemd schrijver de deugd aangewezen als beginsel voor de republiek; want al deze voorwaarden zouden niet kunnen bestaan zonder de deugd. Maar omdat hij het naliet de noodzakelijke onderscheidingen te maken, ontbrak het deze grote geest dikwijls aan nauwkeurigheid, soms ook aan helderheid, en zag hij niet dat het soeverein gezag overal hetzelfde is en dat daarom hetzelfde beginsel in elk goed ingerichte staat aanwezig moet zijn - zij het in meerdere of mindere mate, naargelang de regeringsvorm.
Jean-Jacques Rousseau - Het maatschappelijk contract, blz. 109, 110.

Vandaag las ik een column in het NRC getiteld: Het politieke links is kapot'. De desbetreffende columnist maakt een treffend punt over het onvermogen van onze politieke leiders om zorg te dragen voor hogere lonen ten tijden van politieke hoogconjunctuur, terwijl banen die worden bekostigd vanuit publiekelijk geld en dus belangrijk zijn voor onze samenleving (zorg en onderwijs) hier amper van profiteren.
Kenmerkend is dan ook het verschil in loon tussen PO en VO en de financiering van het onderwijs in zijn geheel, waarbij diverse media waaronder De Correspondent hier gefundeerde kritiek hebben geuit zoals steun voor de staking van leerkrachten in het PO en onderzoek naar de methode van financiering van onderwijs middels de lumpsum-methode.
Een tweede kenmerk van het faillissement van links is dan ook de kwestie van 'genderneutraliteit' die sinds twee weken is losgebarsten en waar allerlei mensen hun ongezouten mening hebben geuit op de vele sociale kanalen.
Los van de diverse argumenten waar het één en ander over te zeggen valt over deze kwestie, vind ik dat de columnist een correct punt maakt.
Het politieke links ís kapot.

Maar hoe zit het met rechts?
Rechts is nét zo gefragmentariseerd als links. Het CDA is enkel naast D66 de tweede grootste partij geworden, doordat het zich op populistische wijze is gaan profileren als zijnde "het bieden van een rechts-alternatief op de VVD en de PVV". De volkspartij die het vroeger was is het in het post-Balkenende tijdperk nooit meer geworden, vanwege het 'links/rechts'-schisma dat zich nog steeds aftekent op het partijprogramma. Was het CDA vroeger nog vrij coulant in haar immigratiebeleid, is het nu geheel in de lijn van het publiekelijk sentiment 'anti-immigratie' geworden. De partij is enkel gegroeid door zich rechts te profileren, waarmee het haar eigen christelijke waarden overboord heeft gegooid.
De VVD is zich in het post-Balkenende-tijdperk ook gaan profileren op rechts, niet klassiek-rechts maar conservatief-rechts. Het is niet voor niets dat neerlands peroxide xenofoob zijn roots heeft liggen bij de VVD. Sterker nog: toen geloofde hij nog in de idealen van klassiek-rechts, van een ideologie die uitging van meritocratische waarden, waarin iedereen welkom was die zijn bijdragen kon leveren aan de samenleving.

Wellicht ligt de oorzaak ook in het economisch beleid dat Balkenende-IV heeft gevoerd. Er werden pijnlijke belissingen genomen, omdat het land de grootste economische crisis te wachten stond die ooit het zou hebben gehad. De pijn werd toen bij het volk gelegd, terwijl de banken gewoon door konden gaan met hun bedrijfsvoering want 'er moest nog altijd geld worden verdiend.'
Heden ten daagse bestaat er nog altijd het publiekelijk sentiment dat niemand heeft geboet voor de gevolgen van de kredietcrisis. De rijken zijn rijker geworden en de armen zijn armer geworden. Het is niet voor niets dat er in 2012 een monsterzege werd behaald voor de VVD en het PvdA de twee-na-grootste partij was geworden, omdat het normale volk genoeg pijn had geleden tijdens de crisis en er dus weer oog moest komen voor elkaar.

Rechts had toen weer klassiek-rechts kunnen worden.
Zij konden weer gaan staan voor hun ideologie, om een weerwoord te bieden tegen de nationaal-socialistische retoriek van de PVV. Om te laten zien dat klassiek-rechts afstand neemt van extreme ideeën en dat staan voor hun geloof in het neo-liberalisme.
Helaas heeft de kredietcrisis de gevolgen laten zien van ongecontroleerd beleid dan volledig is gefundeerd op neo-liberalisme. Liberaal zijn is niet meer voldoende in de huidige geglobaliseerde wereld, vooral niet in de moderne westerse samenlevingen die hebben geleden onder diverse economische crisis bovenop de dreiging van terrorisme, met als kers op de taart de vluchtelingencrisis waar de politiek geen ideologisch antwoord op kon geven.
Het volk heeft eerst economische pijn geleden (waarbij de pijn onvoldoende werd verdeeld tussen arm en rijk), vervolgens werd de onderste economische klasse geconfronteerd met immorele competitie tussen hen en arbeidsmigranten uit andere delen van het Europees blok, geheel conform de huidige geglobaliseerde wereld waarin wij leven. Het is niet raar dat zij een aversie ontwikkelen jegens deze arbeidsmigranten, zolang werkgevers opportunistisch blijven en deze mensen eerder in dienst nemen onder een lager loont, waarvan de werkgever profiteert en de werkloze werkloos blijft.
Ook hierop had klassiek rechts geen kant - en klaar antwoord, want deze immorele bedrijfsvoering is binnen het neo-liberalisme volledig toegestaan.
Bij de PvdA hebben ze het één en ander geprobeerd, jammer alleen dat zij gebonden waren aan de afspraken die binnen de regeringscoalitie zijn gemaakt. Het volk heeft hun dan ook hiervoor gestraft.

Het is niet zo vreemd dat de PVV als xenofobe partij heeft kunnen profiteren van de ideologische leegte van het neo-liberalisme. Mensen die niet meer geloven in de markt-werking zijn gedesillusioneerd hebben weinig keuze wanneer zij wel uiting willen geven aan hun rechtse politieke identiteit. In een tijd waarin sociale cohesie onder druk staat wegens een veranderende cultuur, aanhangers van een extreme ideologie een hernieuwd elan hebben gekregen met de oprichting van een kalifaat in het Midden Oosten en de internationale oproep van aanhangers over de hele wereld om zich te verenigen, waardoor de westerse wereld te maken heeft met een nieuwe dreiging is het niet zo raar dat mensen hun toevlucht zoeken in sterke leiders.
Klassiek rechts is het verhaal geworden van het neo-liberalisme, een holle ideologie met sociale leegte, gevuld met technocratische constructen. Het enige wat de PVV hoefde te doen was luisteren naar de mensen en gehoor geven aan sociale leegte en hun een nieuwe ideologie aanbieden waar zij in konden geloven. Dat mensen vervolgens niet inzien dat dit nauwe banden heeft met het modern nationaal-socialisme is weer een andere kwestie van trieste aard.

Waar was links? Wat heeft links gedaan om gehoor te geven aan moderne bedreigingen voor onze samenleving?
Ook klassiek-links heeft met de vluchtelingencrisis de boot gemist (of ze zijn gezonken in de middellandse zee). De PvdA heeft zichzelf in de voeten geschoten door een onvoldoende sociaal beleid te voeren. Het volk heeft niet kunnen profiteren van de ommekeer in de economische conjunctuur, zelfs een onderzoek dat dit jaar nog door de hulporganisatie Oxfam Novib is uitgevoerd en gepubliceerd laat zien dat de kloof tussen arm en rijk nog steeds toeneemt.
En zelfs in eigen land heeft het NRC diverse artikelen gepubliceerd en heeft De Correspondent een genuanceerder, maar ook voornamelijk doeltreffend onderzoek gepubliceerd. Ik quote:

Wat we in ieder geval zeker weten: de inkomensongelijkheid is groter dan de cijfers doen vermoeden. Wat we niet zeker weten: is de inkomensongelijkheid in Nederland dan ook toegenomen? En is Nederland in vergelijking met andere landen echt zo’n egalitair land? Want de problemen die het CBS heeft, die waren er altijd al en die hebben andere statistische bureaus natuurlijk ook.[...]
Maar vooralsnog weten we vooral heel veel niet. En zitten politici als Emile en Mark beiden in het luchtledige te praten.

De participatiesamenleving
Hét gezamenlijke antwoord van links (PvdA) én rechts (VVD): de participatiesamenleving. Om sociale cohesie te bevorderen en om toch zorg te dragen voor het behoud van sociale zekerheden in een tijd waarin er toch noodzakelijk moest worden bezuinigd is het idee ontstaan van de participatiesamenleving, zoals te lezen is in de stukken van de tweede kamer. Ik quote:

De verzorgingsstaat wordt niet opgeheven "Je eindigt niet in een kartonnen doos op het station." De ontwikkeling richting een participatiesamenleving is volgens de premier niet het einde van de verzorgingsstaat, maar de participatiesamenleving is "een maatschappelijk fenomeen". Hij wil mensen uitdagen, maar tegelijk maximale solidariteit bieden.

Dat er een transitie van een verzorgingsstaat naar een andere vorm van samenleving aan zou komen, was een feit met de aankomende vergrijzing van de samenleving. Maar dat deze zo snel en in een dergelijke uitgeklede vorm zou worden geïmplementeerd had vermoedelijk niemand verwacht. Vanaf het moment dat dit plan werd gelanceerd wist elk weldenkend mens dat 'links ideologisch failliet is'.
Of dit te maken heeft met een verandering van samenleving, cultuur en/of toegenomen individualisme van mensen, waardoor men niet meer bereid is te betalen voor een ander is van een discussie van een hele andere aard. Ik wil enkel demonstreren dat de participatiesamenleving hét antwoord was van klassiek links en rechts op de veranderende samenleving, waarin men niet meer voor elkaar zorgt, maar waarin er wordt gekeken naar 'wat de ander nog kan betekenen voor de maatschappij'. Natuurlijk biedt dit voor het nieuwe fenomeen genaamd 'zorg-ondernemers' kansen om rijk te worden, waarmee de vermarkting van de zorg ook een waarheid is geworden.

Rest mij nog één kritische noot te uitten jegens dit politiek construct. Vele mensen hebben kritiek gehad op dit idee. Onderzoekers van het kenniscentrum verbonden aan de Hogeschool Utrecht hebben aangetoond dat de manier waarop de participatiesamenleving wordt voorgesteld door Rutte ethisch discutabel is: zoals hier te lezen is.
Ik quote:

Geld is te leidend
De verzorgingsstaat moet hervormd worden. Er staan ons grote transities te wachten, en al te vaak gaat het daarbij om geld. Terwijl veel sociale voorzieningen in het leven zijn geroepen omdat zij een bijdrage leveren aan waarden die we als samenleving belangrijk vonden. Bij de heroriëntatie op onze verzorgingsstaat zouden ook deze waarden een rol moeten spelen in de keuzes die we maken. Nu volgt de visie de middelen: het gebrek aan geld moet opgevangen worden door de participatiesamenleving.
Door andersom te redeneren zouden fundamentele keuzen gemaakt kunnen worden ten aanzien van het functioneren van de verzorgingsstaat. Echte transities kunnen pas echt op gang komen als inhoud en moraal leidend zijn bij de beantwoording van deze vragen.

Van nationaal-socialisme naar Nazisme
De wereld werd vorig weekend geschokt. Niet door een terroristische aanslag die gepleegd is vanuit religieuze motieven, maar door de opkomst van een ideologie die de wereld in de vorige eeuw heeft geleid tot de Tweede Wereldoorlog: Nazisme.
Geschiedenis is tot nog toe een waardevolle leermeester geweest. Fouten maken uit de geschiedenis doen wij tegenwoordig maar zelden, maar helaas komt het weleens voor dat wij onvoldoende in staat zijn om te leren van onze geschiedenis. Een heldere verklaring hiervoor is nooit gevonden, maar er zijn hypotheses die betrekking hebben op het tekort aan een collectief gedachtegoed. In Nederland hebben wij de traditie om op 4 mei de dodenherdenking, waarbij wij alle mensen eren die zijn gevallen in de strijd tegen de fascistische, nazi-ideologie die heeft geleid tot de invasie van ons land. Op 5 mei is het bevrijdingsdag, dan vieren wij onze vrijheid. Hoe actueel is onze vrijheid wel niet?! Onze leefstijl wordt sinds 9/11 bedreigd; even voelde wij in ons eigen land deze dreiging toen in 2004 Theo van Gogh werd vermoord en een maand later een woning in Den Haag werd belegerd waarin aanhangers zaten van neerlands eigen terroristische organisatie 'De Hofstadgroep'.
Die dreiging is in de daaropvolgende jaren gaan liggen totdat IS in opkomst was en daarmee de incidentie aan terroristische aanslagen in Europa ook omhoog ging.

Amerika heeft de tweede wereldoorlog anders ervaren dan Europa. Europa was bezet, Amerika was altijd het land van vrijheid geweest, het is nooit bezet geweest door een vreemde mogendheid, als je ervan uitgaat dat de originele bevolking van Amerika (indianen) grotendeels zijn uitgemoord in conflicten tussen de kolonisten en de originele bewoners van het land.
Maar sinds Amerika een nieuwe president heeft gekozen, door in zijn retoriek diverse bevolkingsgroepen te ontmenselijken, voelen diverse extreem-rechtse organisaties die er nazistische ideeën op nahouden zich gesterkt in hun ideologie. Niet zo raar, tenslotte heeft hun president de norm verlaagd voor tolerantie jegens andere bevolkingsgroepen dan de eigen. Zogenaamde 'white supremacists', die geloven in de superioriteit van het witte ras beginnen zich steeds openlijker te bewegen, zij laten zich meer publiekelijk zien.
Tot het moment dat er vorig weekend een bijeenkomst werd gehouden door deze neo-nazi's in het amerikaanse stadje Charlottesville. Als reactie hierop werd een tegendemonstratie gehouden, waardoor de gemoederen vrij snel esclareerden zoals te zien is in fotoreportage van het NRC. Je zou verwachten dat daarmee de huidige strijd tussen white supremacists en tegenstanders hiermee voorbij is. Helaas is dat niet het geval, de strijd gaat online gewoon verder.

Ik heb in mijn eerdere blogs al mijn zorgen uitgesproken jegens de PVV. In een vorig schrijven heb ik het verband aangetoond tussen het gedachtegoed van de PVV en het nationaalsocialisme zoals deze ideologie authentiek bestond in de jaren '30 van het duitsland van de vorige eeuw. Tot nog toe heb ik altijd de hoop gehad dat de mens blijft kijken haar haar verleden en niet gaat toegeven aan vreemdelingenhaat. Helaas heeft de polarisatie binnen onze samenleving juist aangetoond dat de vreemdelingenhaat wel degelijk is toegenomen.
Een verzoenende gedachte is de motivatie achter vreemdelingenhaat: de veranderende cultuur van ons land. Mensen zijn bang voor verandering, dat is mens eigen. De verschillende factoren: globalisatie, veranderende cultuur, verminderende sociale cohesie, meer neo-liberaal gedachtegoed, heeft mensen feitelijk richting de PVV geduwd, want men heeft het gevoel dat niemand meer naar hun luistert. De PVV-aanhanger is hiermee een zeer heterogeen persoon geworden, die zoekend is naar een leider, iemand die veiligheid biedt voor onze samenleving.
Het feit dat Wilders heel veel potentiële kiezers heeft verloren na het 'minder minder'-debacle en de manier waarop onze eigen samenleving geschokt was door deze opwelling van nationaalsocialisme noopt tot hoop.

Naar de toekomst!
Klassiek links werd vermoord met de opkomst van de participatiesamenleving en klassiek rechts laat haar laatste stuiptrekkingen zien. Waar gaan wij naartoe met onze samenleving?
Ik heb op Facebook diverse discussies aanschouwt tussen mensen met verschillende politieke opvattingen. Wat mij stoort en waar ik mij ook zorgen om maak is het onvermogen van mensen om voorbij de eigen politieke kleur te kijken. Als D66-aanhanger heb ik vanuit mijn politieke kleur moeite met het gedachtegoed van een PVV-aanhanger. Maar ik ben wel bereid om een constructieve discussie te voeren met de ander. Als wij nou eens dit wat vaker gaan proberen, om eens te luisteren naar een ander. Zelfs De Correspondent, bij uitstek een journalistieke organisatie die gehoor geeft aan het extreem-rechtse geluid uit de onderlaag van onze samenleving, probeert het gesprek met dé PVV-stemmer aan te gaan door middel van een oproep.
Hier kunnen wij een voorbeeld aan nemen. De vraag is natuurlijk: gaat de PVV-stemmer ook met ons in gesprek? Zal de PVV-stemmer ook oor hebben voor ónze argumenten? Er is maar 1 manier om daarachter te komen: door het gesprek aan te gaan met de ander.

Is there, or is there not, one thing that every citizen has to have if society is to exist at all? [...]
It's respect for what's right, and moderation, and religiousness, and in short, what I refer to as the quality of being a good man.
Protagoras, door Plato, pagina 25 v.d. engelse vertaling door Pengiun Classics.

Mijn beste lezer, dank voor het nemen van de tijd om deze blog te hebben gelezen. Het is een tijd geleden dat ik een dergelijk stuk heb geschreven, maar toen ik eenmaal was begonnen met mijn analyse, kreeg ik inspiratie voor verdiepingen op diverse vlakken. Momenteel zijn er een aantal zorgwekkende signalen waarneembaar in de stabiliteit van diverse samenlevingen. Laten wij met z'n allen zorg dragen voor deze stabiliteit en met elkaar in gesprek gaan.
Ik wens jullie allen een heel fijn weekend toe, een dikke knuffel van Halbe, wereldverbeteraar pur sang.

Nouri vs. MH17 - Tekort aan empathische vermogens

Wanneer het welzijn van de ander niet in ons belang is, wordt de menselijke empathie dus door iets tamelijk onaangenaams vervangen. Onze reacties zijn verre van ongedifferentieerd, precies zoals je zou verwachten als onze psychologie zich heeft ontwikkeld om samenwerking binnen de groep te bevorderen. We zijn vooringenomen ten gunste van hen met wie we een positief partnerschap hebben - of verwachten te hebben. Deze vooringenomenheid neemt de plaats in van de berekeningen die men vaak achter behulpzaam gedrag veronderstelt. Niet dat we niet tot berekening in staat zijn - soms helpen we anderen zuiver op grond van de verwachte opbrengst, bijvoorbeeld bij zakelijke transacties -, maar het menselijk altruïsme, net als het altruïsme van primaten , is grotendeels emotioneel bepaald. - Een tijd voor empathie, door Frans de Waal, pagina 133 - 134.

Vandaag heb ik een column gelezen in het AD waarmee ik het fundamenteel niet mee eens ben. Sterker nog, ik vind dit zo slecht geschreven dat ik mij genoodzaakt voel een weerwoord te geven. In het artikel wordt namelijk een vergelijking gemaakt tussen de tragische dood van de gedoemde vlucht MH17 die nu alweer 3 jaar geleden heeft plaatsgevonden en het overlijden van de voetballer Abdelhak Nouri op het voetbalveld. Ik quote uit dit artikel:

Ik moet bekennen: op emotioneel niveau doet het mij niets. Helemaal niets. Ik heb geen seconde getreurd om de slachtoffers, ik ben niet geïnteresseerd in het onderzoek en de rechtszaak en ik sla de meeste berichtgeving over de MH17 over. [...]
De ineenstorting van Abdelhak Nouri wel.

Als eerste vraag ik mij af deze columnist zich realiseert dat zij hiermee appels met peren aan het vergelijken is. De context waarin beide gebeurtenissen hebben plaatsgevonden is compleet anders.
Het neerschieten van MH17 is het gevolg van ofwel verkeerd beleid (waarom vloog het vliegtuig over oorlogsgebied?) ofwel een ongelukkige samenloop van omstandigheden ('collateral dammage' in een oorlog).
Het overlijden van Nouri is het gevolg van een hobby dat zich tot professioneel beroep heeft ontwikkeld, waarbij een biologische conditie slapend aanwezig was tot het moment waarop het zich manifesteerde, waardoor het lichaam direct tot stilstand werd gebracht.
De eerste gebeurtenis is hoe dan ook het gevolg van een misdaad, waarbij het handelen van mensen heeft geleid tot het overlijden van mensen. De daders wisten dat het afvuren van de raket zou leiden tot het neerstorten van een vliegtuig, dit maakt het tot een misdaad, ongeacht wat hun doel was geweest.
De tweede gebeurtenis zou je ook kunnen beschouwen als een tragedie, hoe een jongen van zijn hobby een beroep heeft gemaakt en op veel te jonge leeftijd is komen te overlijden.

Ik vraag mij af: wat bezield deze vrouw om überhaupt de vergelijking te maken?
Dat de gebeurtenissen van de MH17 haar niet raken, kan ik persoonlijk niet begrijpen. Maar dat hoeft ook niet, dat het is het mooie aan onze huidige samenleving: je hoeft elkaar niet te begrijpen om samen te kunnen leven. Zolang je maar elkanders waarden en normen respecteert.
Misschien probeert zij met deze bekentenis het maatschappelijk gesprek te starten over een individueel vraagstuk: wanneer raakt een overlijden ons?
Eigenlijk heeft zij al zelf antwoord gegeven op dit vraagstuk met deze quote, ik zou verwachten dat zij over voldoende zelfreflectie zou beschikken om dit zelf in te zien:

Is het omdat de vliegramp zo veel slachtoffers kende dat die geen specifiek gezicht had? Het is tenslotte makkelijker om je in te leven in de tragedie van één iemand, dan in die van 298 mensen. Aan de andere kant: rationeel gezien is het verlies van zo veel levens toch erger dan het tragische lot van één jonge voetballer met een hartritmestoornis?

De persoon in kwestie heeft een foto nodig om zich emotioneel te kunnen plaatsen in de situatie van een naaste die zojuist haar broertje/zusje heeft verloren.
Dat zij dit vervolgens rationeel probeert te benaderen is ronduit dwaas, want emoties en gevoelens kun je niet rationeel omschrijven. Je kan er wel een psychologische omschrijving van maken, maar dat betekent niet dat iemand ineens een eigen begrip gaat vormen van de beschreven emotie of gevoel. Het is een sensatie, een psychologische toestand. Iemand die niet het vermogen bezit tot die dergelijke psychologische toestand kan er wel een rationeel beeld van vormen, maar de persoon in kwestie zal het nooit kunnen begrijpen.

Maar afijn, ik dwaal af. Deze columnist heeft ineens gerealiseerd hoe twee verschillende gebeurtenissen emotioneel gezien totaal anders worden ervaren. Ik beschouw dit als een tekort aan empathische vermogens van de vrouw in kwestie. Pas wanneer zij zich kan positioneren in de naaste door middel van beeldmateriaal van de overledene kan zij zich positioneren als naaste die een broertje/zusje is verloren. Misschien moet de vrouw in kwestie anders eens nabestaanden van MH17-slachtoffers gaan interviewen? Misschien dat zij dan ook eens verdriet kan ervaren bij de dood van honderden mensenlevens wiens dood voorkomen had kunnen worden, in vergelijking met het overlijden van iemand wiens dood nooit had kunnen worden voorkomen.

Hoe terreur de bestaansrechts van de PVV ondermijnt

Wie met monsters vecht, moet oppassen zelf geen monster te worden. En als je te lang in een afgrond kijkt, kijkt de afgrond ook bij jou naar binnen. - Friedrich Nietzsche, Voorbij Goed en Kwaad, blz. 81, nr. 146.

De waanzin is bij individuen een zeldzaamheid, - maar bij groepen, partijen, volken en tijdperken de regel. - Friedrich Nietzsche, Voorbij Goed en Kwaad, blz. 83, nr. 156.

De vertrouwelijkheid van een superieur mens verbittert omdat zij niet beantwoord mag worden. - Friedrich Nietzsche, Voorbij Goed en Kwaad, blz. 83, nr. 156.

Zolang verschillende mensen tezamen zich beschouwen als één enkel lichaam, hebben zij slechts één enkele wil, die betrekking heeft op het gemeenschappelijk voortbestaan en het algemeen welzijn. In dat geval zijn alle drijfveren van de staat sterk en ongecompliceerd, zijn de grondregels helder en duidelijk, kent de staat geen verwarde, tegenstrijdige belangen; het gemeenschappelijk belang treedt alom zonneklaar naar voren en een ieder met gezond verstand kan het als zodanig herkennen. Vrede, eenheid en gelijkheid zijn vijanden van politieke spitsvondigheden. [...]
Maar wanneer de maatschappelijke band losser wordt en de staat begint te verzwakken, wanneer de bijzondere belangen de kop opsteken en kleine groeperingen invloed gaan krijgen op de grote samenleving, wordt het algemeen belang aangetast en krijgt het tegenstanders; er wordt niet meer gestemd vanuit eensgezindheid, de algemene wil is niet langer meer de wil van allen, er ontstaan tegenstellingen en twistgesprekken en het beste standpunt wordt niet zonder woordenstrijd aangenomen. - Jean-Jacques Rousseau, Het maatschappelijk verdrag, blz. 146,147.

Ik schreef bijna een half jaar geleden een blog waarin ik stelde dat "terrorisme de ideologische strijd aan het winnen is". De president van het machtigste land ter wereld had toen een presidentieel decreet afgekondigd, waarin hij besloot dat mensen uit specifieke landen de toegang tot Amerika moest worden ontzegd. Het argument is uiteraard dat het gaat om de nationale veiligheid national security, wat sinds 9/11 een centrale rol is gaan spelen in het amerikaanse beleid.
Ook in ons land is nationale veiligheid een almaar grotere rol gaan spelen, vooral na de moord op Theo van Gogh, wat uiteindelijk is geclassificeerd als een terroristische daad en uiteraard de belaging van een huis in Den Haag, waarin iemand een granaat gooide naar de politie, die direct besloot de speciale 'anti-terreur eenheid' in te zetten.

Dan gaan we nu verder naar vandaag, 19 juni. Toen ik vanmorgen wakker werd, wist ik niet wat voor vreselijk drama zich in Engeland had afgespeeld.
Opnieuw een terroristische daad is het eerste wat in mij opkwam. Maar niet een 'gebruikelijke' terroristische daad, aangezien wij heden ten daags eraan gewend zijn geraakt dat terroristische daden worden gepleegd door moslims die vanuit hun extreme opvattingen zijn overgegaan tot handelen, de Jihad. Nee, dit keer was het een terroristische actie die gepleegd werd door een alledaagse Engelsman. Om tot heden onbekende redenen heeft deze Engelsman een busje gepakt en is hij bewust gaan inrijden op een groep moslims.

Hoe ironisch?! Moslims staan in onze tijd bekend als de aard van het kwaad, de voortbrenger van terrorisme, dat uiteindelijk onze prachtige verlichte samenleving ontregelt! Niet voor niets is Wilders altijd zo tevreden wanneer moslims een terroristische daad hebben gepleegd, kan hij weer volop zijn anti-islamretoriek uitdragen.

Je gaat bijna medelijden krijgen met Wilders toen hij vanmorgen wakker werd en het nieuws zag.
Bestelbusje rijdt in op groep mensen in Engeland, 10 mensen gewond. Ik zie bijna de euforie in Wilder's ogen. "YES!" Denkt hij dan, "wéér een terroristische actie, ik kan weer mijn anti-islamretoriek uitdragen. Ik kan weer volop gaan kankeren op moslims, dat zij de wortel van het kwaad zijn en hoe wij alle grenzen moeten sluiten om ons eigen land te beschermen tegen die geiteneukers!".
En dan leest hij ineens verder:

De dader is een blanke Engelsman. Het is nog onbekend wat zijn motief is geweest. De man is met een bestelbusje bewust ingereden op een groep moslims in de Noord-Londense wijk Finsbury Park. De moskeegangers hebben daarna de man overmeesterd en de imam heeft de desbetreffende man overgedragen aan de autoriteiten.

"KUT!" Denkt Wilders. "Hoe kan dit nou?! Waarom gaat het volk nu ineens aanslagen plegen op moslims, dat kan niet, dat mag niet! Moslims moeten aanslagen plegen op blanke mensen, blanke mensen moet het slachtoffer zijn! Alleen dan kan ik mijn punt duidelijk maken godverdomme."
Dan zoekt Wilders een hoekje op en gaat in de hoek op de grond zitten, terwijl tranen over zijn wangen biggelen, want ineens is de dag aangebroken dat moslims écht het slachtoffer zijn geworden van blanke haat, aangewakkerd door het gedachtegoed dat jaar in, jaar uit wordt uitgedragen door Wilders en consorten. Want nu is de vraag: hoe kan Wilders zich hieruit praten? Hoe kan hij laten zien dat hij niet verantwoordelijk is voor de haat jegens moslims dat in eigen land aan het broeien is?

Ebru Umar weet het wel, zij praat deze actie goed, waarmee zij haar werkelijke kleur laat zien, gezien de inhoud van haar nieuwste column. Sterker nog: zij spreekt over een burgeroorlog?! Alsof de Nederlandse bevolking zo laag is gezonken dat het zich door hun politieke leiders wordt verleid tot een burgeroorlog. Ik ben echt benieuwd hoeveel mensen die op Wilders hebben gestemd nu spijt hebben van hun stem, gaan deze mensen inzien dat hun stem heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van haat jegens bevolkingsgroepen?
Één ding weet ik zeker: politici in eigen land zullen zich achter de oren gaan krabben, want ook wij hebben een democratisch probleem met bewegingen zoals Pro Patria en het Identitair Verzet. De enige vraag is: wat gaan onze politici nu doen?

The world is a dangerous place to live; not because of the people who are evil, but because of the people who don't do anything about it. - Albert Einstein

Mijn vrienden, zwicht niet voor angst! Sterker nog: sta op en laat je horen. Wij leven in een prachtig land, een land dat ooit een verlichte natie was. Laten wij ons verlichte gedachtegoed eren door mensen niet te veroordelen op basis van hun ideologie, maar op basis van hun daden.

Filosofisch Intermezzo - Hoe terrorisme de strijd aan het winnen is

Wie met monsters vecht, moet oppassen zelf geen monster te worden. En als je te lang in een afgrond kijkt, kijkt de afgrond ook bij jou naar binnen. - Friedrich Nietzsche, Voorbij Goed en Kwaad, blz. 81, nr. 146.

De waanzin is bij individuen een zeldzaamheid, - maar bij groepen, partijen, volken en tijdperken de regel. - Friedrich Nietzsche, Voorbij Goed en Kwaad, blz. 83, nr. 156.

De vertrouwelijkheid van een superieur mens verbittert omdat zij niet beantwoord mag worden. - Friedrich Nietzsche, Voorbij Goed en Kwaad, blz. 83, nr. 156.

Zolang verschillende mensen te zamen zich beschouwen als één enkel lichaam, hebben zij slechts één enkele wil, die betrekking heeft op het gemeenschappelijk voortbestaan en het algemeen welzijn. In dat geval zijn alle drijfveren van de staat sterk en ongecompliceerd, zijn de grondregels helder en duidelijk, kent de staat geen verwarde, tegenstrijdige belangen; het gemeenschappelijk belang treedt alom zonneklaar naar voren en een ieder met gezond verstand kan het als zodanig herkennen. Vrede, eenheid en gelijkheid zijn vijanden van politieke spitsvondigheden. [...]
Maar wanneer de maatschappelijke band losser wordt en de staat begint te verzwakken, wanneer de bijzondere belangen de kop opsteken en kleine groeperingen invloed gaan krijgen op de grote samenleving, wordt het algemeen belang aangetast en krijgt het tegenstanders; er wordt niet meer gestemd vanuit eensgezindheid, de algemene wil is niet langer meer de wil van allen, er ontstaan tegenstellingen en twistgesprekken en het beste standpunt wordt niet zonder woordenstrijd aangenomen. - Jean-Jacques Rousseau, Het maatschappelijk verdrag, blz. 146,147.

Gisteren las ik een nieuwsbericht dat bij mij diverse alarmbellen liet afgaan. Ik kon gewoon niet geloven hoe de grootste dwaas van de westerse wereld daadwerkelijk een presidentieel besluit heeft ondertekend waarin mensen de toegang tot een land werd ontzegt. Voor de volledigheid, ik heb het dit keer niet over neerlands peroxide-xenofoob, deze kerel is gelukkig nog niet zo machtig, dus hij komt pas op de tweede plek van de lijst 'grootste dwazen van de westerse wereld'.
Ik heb het uiteraard over Donald Trump en het nieuwsbericht (rtl nieuws, NRC) dat President Trump een presidentieel decreet heeft ondertekend waardoor een inreisverbod is ingesteld voor mensen met een nationaliteit van een zevental landen die overwegend islamitisch zijn. Wat is zijn beweegreden? Trump gaat ervan uit dat er een directe correlatie bestaat tussen de islam als religie en terrorisme.

Nu is het uiteraard zo dat diverse onderzoeken hebben aangetoond dat wereldwijd er een groep moslims zijn die bereid zijn geweld te gebruiken voor het verspreiden van de islam. Er is echter een wereld van verschil tussen generalisatie van een groep op basis van overeenkomsten of feitelijk in dit geval één enkele overeenkomt: religie en het individu die op basis van persoonlijke beweegredenen zijn/haar geloofsovertuiging heeft gevonden in het islamistisch geloof en hierdoor geclassificeerd is als zijnde 'moslim'.
Wij leven dan ook in een tijd van complexe (ideologische) tegenstellingen; mensen die heilig overtuigd zijn van hun mening en vanuit deze positie mensen proberen te overtuigen van hun gelijk want (!) ik heb gelijk en de ander heeft altijd ongelijk.
Argumenten zijn helaas heden ten daagse gereduceerd tot onderbuikgevoelens, waardoor een discussie per definitie op verkeerde gronden wordt gevoerd, want het gevoel van een ander kan never ever worden overtuigd op basis van logica, correlaties of andersoortige statistische wetmatigheden waarvan wij weten dat zij ons menselijk bestaan perfect kunnen omschrijven, maar van beperkte invloed zijn op onze gemoedstoestand. Het gevoel van een ander is een individuele kwestie en een discussie hierover moet dan ook niet worden gevoerd op basis van cijfers, van waaruit wetmatigheden zijn vastgesteld, maar door begrip te hebben voor de ander en ontdekken waarom de ander zijn/haar standpunt heeft ingenomen. Van daaruit pas kan je het gesprek aangaan met de ander. En vanuit een gesprek kan er uiteindelijk een constructieve discussie ontstaan, waarin standpunten worden uitgewisseld. Dát is de manier waarop wij het dialoog zouden moeten voeren over maatschappelijke problemen. Niet op basis van vooroordelen, maar op basis van acceptatie van de ander, van erkenning van de ander als een gelijk persoon.

En dáár gaat het juist verkeerd, want onze samenleving is heden ten daags dermate gepolariseerd dat de ander per definitie niet wordt beschouwd als een gelijke. Hetzij op basis van opleidingsniveau (de moderne verzuiling van onze samenleving), hetzij op basis van woonplaats ("wat weet jij nou af van mijn woonplaats? Jij komt uit de stad, dus jij hebt geen flauw idee wat zich afspeelt op het platteland!"), hetzij op basis van andere factoren die een standpunt of het vormen ervan onbewust beïnvloedt.
Journalistiek medium 'De Correspondent' benoemde dit al in hun kerstessay, waarin heel scherp de werkwijze van diverse politici is benoemd en hoe zij inspelen op onze collectieve angsten, wat feitelijk neerkomt op de angst jegens terrorisme.
Of zoals een ander artikel op de correspondent de vluchtelingencrisis omschreef volgens analogie naar de alom beruchte discussie rondom het "goud/wit, zwart/blauw jurkje": waarom de vluchtelingenkwestie een goud-wit-zwart-blauw jurkje is.
Feit is: onze samenleving staat onder druk. Het stond al onder druk in de nasleep van 9/11 en de onvrede over het integratiebeleid van onze regering, vervolgens kwam daarna de angst voor terroristische aanslagen in Europa die in 2004 (Spanje) en 2005 (Engeland) waarheid werden. Zelfs in Nederland werd door onze regering het standpunt ingenomen van

De vraag is niet óf er een terroristische aanslag zal worden gepleegd in ons land, maar wánneer.

Na de hoogtij-dagen van het post-9/11 tijdperk werd het langzaamaan steeds rustiger in Europa, terwijl de onrust in het Midden-Oosten bleef toenemen (en er een broedgrond ontstond voor de extremistische ideologieën van IS).
De samenleving is door de jaren heen veranderd, zowel ten positieve als ten negatieve. Onze samenleving is zoekend naar sociale cohesie, waardoor wij onze multi-culturele samenleving en diens diversiteit zijn gaan omarmen. Natuurlijk zijn er mettertijd bepaalde gebruiken bekritiseert zoals 'zwarte piet', maar los daarvan denk ik dat wij het als samenleving helemaal niet slecht doen.
Alleen die angst blijft lastig...angst die sinds de oprichting van het kalifaat door IS en de groei van kleinschaliger terroristische aanslagen alleen maar groter is geworden. Eigenlijk is het ironie ten top: grootschalige aanslagen zoals de treinen van Spanje en de metro van Londen zijn sindsdien nooit meer voorgekomen, vermoedelijk mede dankzij de intelligentiediensten en het veiligheidsapparaat van europese landen. Maar de angst is nog steeds aanwezig en almaar gegroeid. Het feit dat Europa een fort is geworden sinds de uitbraak van de verschillende burgeroorlogen in het Midden-Oosten is kenmerkend voor de politieke druk die de publieke opinie op hen drukt: bescherm ons!!! roepen wij naar onze politici. Ik vraag mij dan weer af: beschermen? Tegen wie? Kennelijk ervaren wij hier in Europa een angst jegens onbekende culturen, aangezien 'hun gebruiken' hebben geleid tot burgeroorlogen, bestaat er kennelijk een idee (onderbuikgevoel?) dat grootschalige vluchtelingenstromen onze stabiele samenlevingen gaan destabiliseren.
Ik heb dit sowieso nooit begrepen, aangezien wij leven op één van de mooiste continenten die onze aarde rijk is. Het leven is op geen enkele continent (Australië buiten beschouwing gelaten) nergens zo veilig als hier in Europa. En toch zijn wij bang voor elke dreiging van buitenaf, want 'wat als?!'.

Angst kan voor het individu een goede raadgever zijn, want het leidt tot handelen. Maar een samenleving dat wordt beheerst door angst zal ten gronde gaan, want het destabiliseert zichzelf. Ineens wordt alles een bedreiging en zullen mensen niet meer in staat zijn objectief te kijken naar zaken die juist van belang zijn voor de stabiliteit van onze samenleving. Ik heb ingezien dat de grootste dreiging van onze eigen samenleving niet die kutmarrokaantjes, die kutmoslims of die kutterroristen zijn. Nee, mijn beste lezer, de PVV is in ons land de grootste dreiging, tezamen met de groeiende vreemdelingenhaat en al wat voor ons vreemd is.
Het doel van terrorisme is het destabiliseren van samenlevingen, door het te voeden met angst en een broedplaats te creëren voor angst, zodat de samenleving zichzelf angst aanjaagt. Dat punt beginnen wij te bereiken, door constant te blijven hameren op controlemechanismen door een samenleving voor het individu. Want stel je toch eens voor dat een individu iets anders gaat doen dan wat de norm heeft gesteld?! Dan is zo'n persoon een dreiging geworden, een destabiliserende factor die direct moet worden geneutraliseerd, want dergelijke individuen zullen ons land ten onder laten gaan?!

Ik zie met lederogen aan hoe wij langzaam deze kant opgaan als samenleving zijnde; hoe wij steeds meer roepen om controlemechanismen voor het beschermen van onze authentieke normen en waarden. Want onze cultuur is superieur!? Althans, als ik mevrouw Schippers en dhr. Trump mag geloven.
Wij zijn en masse onze verlichtingsidealen aan het verloochenen door onze eigen cultuur te beschouwen als superieur, waardoor wij onszelf gerechtigd voelen om die te beschermen. Trump heeft het startsignaal afgegeven, want het amerikaanse volk wilt dat het wordt beschermd tegen buitenlandse mogendheden, geleid door angst. Geschiedenis wordt geschreven en de terroristen zijn aan het winnen, want wij zijn zelf onze open samenleving aan het afbreken, onder het mom van bescherming tegen terrorisme en gevoed door angst.
Democratieën staan onder druk, want het volk wilt een sterke leider! Wilt de échte leider, de échte Führer opstaan? En onze superieure cultuur beschermen?
Ik roep u tot mij, mijn Fuhrer!

En moge alles breken, wat aan onze waarheden breken- kan! Menig huis valt er nog te bouwen - Friedrich Nietzsche - Aldus Sprak Zarathoestra

Mijn vrienden, dank voor het lezen van deze uitgebreide blog. Ik roep jullie allemaal op om het gesprek aan te gaan met elkaar en zorg te dragen voor het behoud van onze open samenleving. Trump, Wilders, Le Pen, Het zijn allemaal signalen van afbrokkelende democratieën en inperkingen van vrijheden. Laten wij zorg dragen voor het behoud van datgene wat onze vaders, moeders, opa's en oma's met bloed, zweet en tranen hebben opgebouwd! Vrijheid boven allen!