Het moreel faillissement van onze nationale politiek

Men noemt diegene een vrijgeest die anders denkt dan men op grond van zijn afkomst, omgeving, stand en beroep, of op grond van de dan heersende opvattingen van hem verwacht. Hij is de uitzondering, de gebonden geesten zijn de regel; zij beschuldigen hem ervan dat zijn vrije principes ofwel hun oorsprong vinden in de zucht om op te vallen, of dat er zelfs vrije handelingen, dat wil zeggen handelingen die onverenigbaar zijn met de gebonden moraal, uit afgeleid kunnen worden.[...] Overigens behoort het niet tot de aard van de vrijgeest dat hij juistere meningen heeft, maar wel dat hij zich van de traditionele heeft losgemaakt, al dan niet met succes. Gewoonlijk zal hij evenwel de waarheid, of tenminste de geest van het onderzoek naar de waarheid aan zijn kant hebben: hij eist argumenten, de anderen geloof. - Friedrich Nietzsche, Menselijk al te Menselijk, blz. 148 + 149, nederlandse vertaling door Thomas Graftdijk.

Begin deze maand heeft onze minister van VWS mevrouw Edith Schippers een lezing gehouden op de HJ Schoolezing met als titel: De paradox van vrijheid. Ook al kan ik deze titel waarderen, tenslotte heb ik als filosoof ook mijn eigen meningen op dit gebied, betrekt mij nu een heel naar gevoel van deze lezing.
Deze lezing ging uit van de strijd der culturen, zoals deze al langer gaande is in diverse westerse landen. Zij heeft onze cultuur benoemd als zijnde 'superieur'. Nu ben ik het hier sowieso pertinent niet mee eens, maar dat is wellicht voer voor een andere blog. Nee, wat mij intrigeert is deze uitspraak:

Deze lezing moet gaan over de dingen die mij ‘s nachts wakker houden. Over de zorgen die ik heb voor de toekomst van mijn kind.

Mevrouw schippers ligt wakker van de strijd der culturen...Het is toch ook wat! Overigens heb ik zelf geen kinderen, dus wellicht dat dit een deel verklaart van mijn tekort aan empathie voor deze uitspraak.
In elk geval heeft deze lezing het nodige stof doen opwaaien. Zij heeft dan ook expliciet haar standpunt uitgedragen als individu, als moeder van een kind, niet als minister van de VVD. Hoe ironisch is het niet dat deze toespraak heeft geleid tot het idee dat de tweede kamer verkiezingen van volgend jaar hoogstwaarschijnlijk zullen gaan over onze Nederlandse waarden. Als voorschot heeft het NRC de volgende vraagstelling neergelegd bij de fractievoorzitters van de grootste partijen: "Wat beschouwt u als de grootste Nederlandse waarden?" Uiteraard heeft de partij die zijn mond vol heeft van Nederlandse waarden, de Partij van de Vrijheid niet gereageerd op deze vraagstelling. Dit laat nogmaals zien hoe de PVV zijn eigen bestaansrecht ondermijnt; wél volop media-aandacht zoeken om diens electoraal op een bijna perverse manier te bevredigen, maar wanneer het gaat om een vraagstelling van een journalist waardoor onze peroxide xenofoob ineens argumenten moet aanleveren blijft het angstvallig stil. Uiteraard zijn wij deze tactieken allang gewend, maar het blijft mij verbazen.

Drie weken later ben ik eens aan het nadenken over het media-circus dat is losgebarsten sindsdien. Elke politieke partij, nee correctie, elke politici is nu druk bezig met het verstevigen van diens positie. Rutte, Pechtold, Samson, Buma, elke partij is zich langzaam aan het voorbereiden op het losbarsten van de campagne want tenslotte wilt elke partij de grootste worden! Zelfs Jesse Klaver, bij uitstek een wereldverbeteraar met diens boek 'economisme' heeft een prachtig PR-praatje gehouden waarin hij de toekomst rooskleurig ziet.
Dan nu even terug naar de wrede realiteit. Als de tweede kamerverkiezingen van volgend jaar gaan draaien rondom de Nederlandse waarden, kunnen wij dan niet gewoon spreken van een moreel faillissement? Prinsjesdag was rooskleurig, onze economie is aan het aantrekken en alle lichten staan op groen. Ondertussen bevindt Europa zich in een identitaire crisis in het kielzog van de veelbesproken Brexit. Waar blijft leiderschap van onze politici? Waar blijven de politici die harde woorden durven uit te spreken over het onvermogen van Europa om zich te ontwikkelen? Waar blijft het verhaal over de positie van Nederland als lichtnatie in de duisternis van de identitaire crisis dat Europa is? Nee hoor, wij zijn postmoderne mensen geworden, wij maken ons louter druk om de dikte van onze portemonnee en de beurzen, want geld (!!!) moet worden verdiend!
Nederland moet kunnen profiteren, dat is de enige bestaansrecht dat Nederland heeft binnen de EU. Het ontwikkelen van Europees beleid is tenslotte ondergeschikt aan alles, want onze politieke leiders moeten natuurlijk éérst denken aan hun eigen portemonnee en hun eigen electoraal alvorens aandacht te schenken aan een Europees verhaal.

Ik herhaal: "Edith Schippers ligt wakker van de gevaren waar onze cultuur mee wordt getrotseerd". Ik vraag mij af: Waar blijft de politici die wakker ligt van de klimaatcrisis? Waar is de politici die zich druk maakt om de humanitaire crisis die zich bijna dagelijks voltrekt in Syrie?
Politici hadden een verhaal kunnen maken van Syrie, op het moment dat de media volop de foto toonde van een jongetje die compleet verdwaasd was nadat hij een bombardement had overleeft van hoogstwaarschijnlijk Russische vliegtuigen. Was er IEMAND van ons parlement die zich druk maakte om Syrië? Persoonlijk brak de foto mijn hart, niet vanwege de foto an sich want daar ben ik ondertussen een beetje immuun voor geworden. Nee, ik kreeg een brok in mijn keel van de oorverdovende stilte van onze nationale politici over de tragedie dat Syrië is. Dat er al 5 jaar lang een burgeroorlog gaande is, waar onschuldige mensen de dupe van worden en de ellende proberen te ontvluchten.
En dan kan er ineens WEL politieke aandacht ontstaan, want de vluchtelingencrisis is natuurlijk een gevaar voor de stabiliteit van onze prachtige samenleving. Nog steeds wordt er en masse gekankerd op asielzoekers, want deze ontwrichten complete samenlevingen. Althans, zo denken de mensen die bang zijn voor andere culturen. Gelukkig hebben onze politici, met Diederik Samson als ingenieur van de vluchtelingendeal afspraken gemaakt met Turkije. Zij zouden het grootste deel van de vluchtelingen wel opnemen. Halleluja, onze samenlevingen zijn gered en Europa kan zich wederom wegschuilen van de boze wereld!

Ik schaam mij als mens, als humanist diep van de onmenselijking van de vluchtelingencrisis. Zelfs de foto van het verdronken meisje kon onze politici niet op andere gedachten brengen, want er moest LEIDERSCHAP worden getoond! Nederland moest worden beschermd van de grote boze wereld, stel je toch eens voor hoe al die asielzoekers onze veilige samenleving zouden ontwrichten.
Ik vraag mij af: was het leiderschap van onze politici of was het zwakte? Zwakte gevoed door de angst om een deel van onze prachtige Nederlandse bevolking tegen zich te krijgen, waardoor dergelijke politieke partijen zouden worden afgestraft in de komende verkiezingen? Want dát kan natuurlijk niet! Nee, politici moeten hun positie waarborgen en luisteren naar de publieke opinie. Want dát doe je als leider zijnde!
Klimaatcrisis? Ja, langzaam gaan wij onze economie hervormen, want stel je toch eens voor onze dat fragiele economie schade wordt berokkent, omdat wij de toekomst van onze planeet willen waarborgen! Nee, laten wij gewoon rustig onze economie hervormen door de markt zijn werk te laten doen en dan zal je zien dat wij op het einde van de 21e eeuw onze economie compleet hebben vergroend. En als de klimaatcrisis dan al heeft toegeslagen? Tja, dat is vervelend, niet ons probleem overigens want WIJ hebben LEIDERSCHAP getoond en dat doe je als politici zijnde!
Misschien dat ik toch maar eens ga nadenken om op de partij van de dieren te gaan stemmen, tenslotte zijn zij momenteel toch de groenste partij...Of misschien moeten wij eens gaan nadenken over andere vormen van politiek. Ik las deze oproep in het NRC laatst, ik ga zeker een betoog schrijven en ik roep dan ook al mijn lezers op hetzelfde te doen!

O sancta simplicatas! In welk een zonderlinge vereenvoudiging en vervalsing leeft de mens! Men kan zich niet genoeg verwonderen als men eenmaal zijn ogen voor dit wonder heeft geopend!
Friedrich Nietzsche - Voorbij Goed en Kwaad

Mijn vrienden, dank voor het lezen van deze blog. Ben ik afgevallen van mijn geloof? Ben ik een pessimist geworden? Nog niet, maar ik kom steeds vaker tot de realisatie dat wij té vaak onze ogen sluiten voor wat zich boven ons voltrekt. Té vaak zijn wij bezig met onszelf, met onze eigen problematiek. Laten wij ook eens verder gaan kijken en nadenken over de wereld waarin wij willen leven. Ik wens jullie allen een hele fijne dag toe, een dikke knuffel van jullie wereldverbeteraar, Halbe!

Open brief aan redactie van RTL Nieuws

Beste redactie van RTL Nieuws (en eigenlijk alle nieuwsmedia),

Ik ben niet echt iemand van de open brieven. Ik mag graag blogs schrijven, waarin ik op filosofische wijze allerlei complexe vraagstukken behandel. Mijn blogs zijn dan ook vrij lang van aard en aangezien een brief meestal kort en krachtig moet zijn, heeft dit niet mijn voorkeur.

Echter is mij de laatste paar dagen het e.e.a. opgevallen, waardoor ik mij toch wel degelijk genoodzaakt voel om uit mijn comfort zone te gaan en die ene open brief te gaan schrijven. Ik vraag mij af: waar is het gemis aan vormen van positief nieuws in de laatste paar dagen?
Ik begrijp dat het jullie taak is om zoveel mogelijk nieuws te ‘maken’ en dat het natuurlijk sensationeel is om extra artikelen te schrijven waarin een semi-psychologische analyse is gemaakt van de 17-jarige jongen die besloot om te kijken hoeveel schade een bijl kan aanrichten aan het menselijk lichaam. Of de angst die zich nu aan het openbaren is in Duitsland met de verschillende aanslagen van de afgelopen dagen.

Maar…kan het misschien iets minder? Of wellicht iets genuanceerder? Zijn jullie niet gewaar van de beeldvorming die jullie creëeren? Onze wereld is het afgelopen decennium al klein geworden vanwege de groei aan media in de breedste zin van het woord, dat de alledaagse mens veel sneller informatie tot zijn beschikking heeft omdat deze wordt verspreid door zowel social media als de reguliere media. Waarom vullen wij deze louter met berichtgeving over moord en doodslag, terwijl er zoveel meer gebeurt in de wereld?
Dat ik jullie berichtgeving kan relativeren, betekent niet dat iedereen dit kan. En hoe ironisch is het wel niet dat ik het een enge gedachte vind om te leven in een maatschappij waarin iedereen bang is, behalve ikzelf.

Wie met monsters vecht, moet oppassen zelf geen monster te worden. En als je lang in een afgrond kijkt, kijkt de afgrond ook bij jou naar binnen
– Friedrich Nietzsche, Voorbij Goed en Kwaad, pagina 81.

Waarom IS de oorlog voor grondgebied aan het verliezen is, maar de ideologische oorlog aan het winnen is

Wat is banaliteit eigenlijk? - Woorden zijn klanktekens voor begrippen; begrippen zijn echter min of meer vastgelegde beeldtekens voor vaak terugkerende en samengaande gewaarwordingen, voor groepen van gewaarwordingen. Om elkaar te begrijpen is het nog niet voldoende dat je dezelfde woorden gebruikt; je moet ze ook voor dezelfde soort innerlijke belevenissen gebruiken, je moet je ervaring ten slotte met elkaar gemeen hebben. Daarom begrijpen de mensen uit één volk elkaar beter dan zij die tot verschillende volken behoren, zelfs wanneer die zich van dezelfde taal bedienen; of liever, als mensen langdurig onder dezelfde omstandigheden (van klimaat, van bodem, van gevaren en behoeften, van arbeid) hebben samengeleefd. - Friedrich Nietzsche, Voorbij Goed en Kwaad, pagina 191.

Eigenlijk was het mijn intentie om vandaag een blog te schrijven over Turkije en de zorgwekkende gebeurtenissen daar. Wij leven echter in een dermate interessante tijd dat er onderwerpen te over zijn om over te schrijven. Politieke ontwikkelingen, ideologische vraagstukken, beleidsmatige vraagstukken, sociologische ontwikkelingen, er gebeurt nu zoveel dat het voor mij lastig is om te bevatten wat nou een interessant uitgangspunt is om over te schrijven.
Totdat ik dit nieuwsbericht met als kop: man heeft met bijl in een trein 20 mensen verwondt. Ik vond dit al een opmerkelijke kop, wat bij mij de alarmbellen laat afgaan. Let wel: de alarmbellen jegens een dergelijke kop. Je mag van goede huizen komen wil je 20 mensen binnen korte tijd met een bijl doden, de moeder van Jason had tenslotte al een hele dag nodig om pak hem beet 15 jongeren te vermoorden in Friday the 13th.
Dit getal werd al snel bijgesteld, want er was blijkbaar sprake van de aanwezigheid van ca. 20 mensen in de desbetreffende treinstel op het moment dat die jongen à lá jason met zijn bijl ging rondzwaaien. Helaas zijn er uiteindelijk 4 mensen gewond geraakt, waarvan 3 ernstig, maar dat is een wereld van verschil in vergelijking met het vorige nieuwsbericht.

Het wordt pas echter interessant wanneer blijkt (hoe raad je het!) dat de desbetreffende man een aanhanger was van de gerenommeerde organisatie IS(IS). Waarop is dit gebaseerd? Nadat de 17-jarige jongeman (van afghaanse afkomst en dus vluchteling) zijn desbetreffende daad heeft uitgevoerd wordt de woning (kamer van het pleeggezin waarin hij verblijft) onderzocht en is de bekende vlag van IS gevonden.
Vanaf dat moment gaat de publieke opinie een rol spelen, want deze ernstige daad heeft ineens een terroristisch kader gekregen. Eerst was het 'gewoon' een misdaad die hij had gepleegd. Wij leven nou eenmaal in een samenleving waarin het kan voorkomen dat bepaalde individuen doordraaien; vooral individuen in deze leeftijdscategorie getuige de schietincidenten op scholen die eens in de zoveel tijd voorkomen. Dergelijke gebeurtenissen zijn voor de desbetreffende samenlevingen een tragedie op zichzelf.
Het verbaast mij echter wat voor sentimenten zichtbaar worden zodra het begrip "IS" ter sprake komt, waardoor deze misdaad een nieuwe dimensie krijgt: die van een terroristische daad. Eerst even een korte opsomming van terroristische daden die ons als Nederlandse samenleving hebben bezig gehouden vanaf het begin van dit millennium:

9 september 2001: Amerika
11 maart 2004: Madrid
2 november 2004: Theo van Gogh
7 juli 2005: Engeland
7 januari 2015: Charlie Hebdo, Parijs
13 november 2015: Parijs
22 maart 2016: Brussel
14 juli 2015: Nice

Als je echter op zoek gaat naar een lijst van terroristische aanslagen, dan is deze véle malen groter dan hetgeen ik hierboven heb omschreven. Opmerkelijk is overigens de lengte van de lijsten in de jaren '08 t/m '14 en de lengte van de lijsten van 2015 en nu dit jaar 2016. Het laat zien dat er globaal genomen sprake is van toenemende terroristische activiteiten, die overigens veelal zijn opgeëist door IS.
Maar wat is nu mijn punt?
Mijn punt, mijn beste lezer, is dat het ronduit dwaas is expliciet extra waarde te hechten aan het label "terroristische daad". Ieder persoon die met een bijl rond zwaait is een eng figuur en een gevaar voor diens omgeving. Het is echter het motief van een individu dat bepaald of iets een terroristische daad is of niet en tegenwoordig worden daden die gewelddadig van aard zijn maar al te snel benoemt als zijnde 'terroristisch' of het wordt maar al snel opgeblazen door de media, zoals de daad in Duitsland laat zien.

IS is de strijd in Afghanistan/Irak aan het verliezen. Zij zijn grondgebied aan het verliezen in een rap tempo.
IS is in termen van aantallen strijders echter nooit een daadwerkelijke dreiging geweest voor de westerse wereld. De reden dat de westerse wereld hun vreesde was de beeldvorming van de onverschrokken strijder die vanuit een bepaalde ideologie de strijd aan ging, waarvoor zij ook nog eens hun leven durfden te geven. De laatste paar jaren zijn de aanslagen die zij daadwerkelijk hebben gepleegd summier van aard; het is geen Al-Quaida die in een keer honderden tot duizenden mensen in één terroristische daad om het leven brengen; nee het zijn kleine daden die breeduit aandacht krijgen in de media. Dít geeft IS macht; macht vanuit beeldvorming, vanuit de associatie die wij onze hoofden maken tussen IS en angst.
Kijk alleen maar naar de manier waarop zij in de laatste paar jaren te werk gaan: het zijn eenlingen geworden die amper in staat zijn over te gaan tot grote daden.

Ja, een terroristische daad zoals Parijs en Nice laat zien dat er nog goed georganiseerde cellen bestaan. Helaas heeft dit ook te maken met overheidsbeleid en een effectieve anti-terrorismebestrijding zoals wij hier in Nederland hebben. Dat wilt niet zeggen dat hiermee per definitie een toekomstige terroristische daad kan worden verijdeld, maar hiermee wordt de kans erop significant verkleind. En toch raken wij als samenleving in paniek bij het aanschouwen van een daad van een 17-jarige jongeman in Duitsland die 3 (!!!) mensen ernstig heeft verwond.
Nee, ik ben niet deze daad aan het bagataliseren, ik ben het geheel aan het relativeren. IS begint de strijd te winnen; de ideologische strijd in ons hoofd tussen angst en vrees. En als wij als samenleving niet in staat zijn om onze angst onder controle te houden, dan is het een kwestie van tijd voordat ons land een broeinest van IS-strijders gaat worden, want dan verhardt het maatschappelijk debat over moslims en de PVV, waardoor de eerder genoemde groep in een verdomhoekje wordt geplaatst en zichzelf gerechtvaardigd voelt om over te gaan tot een terroristische daad. En dán hebben wij die terroristische aanslag geheel aan onszelf te danken...

Mijn vrienden, dank u voor het lezen van dit blog! Ik geef toe dat het een beetje een cynische ondertoon heeft, maar dat heeft ook wellicht te maken met het feit dat ik een beetje moe begin te worden van al die dwazen die bepaalde onzinnnige uitspraken doen. Ik zou zeggen: spreid het woord! Ik heb dan ook bewust gekozen om er géén filosofisch intermezzo te maken en voornamelijk te beroepen op het gezond verstand. Ik hoop dat wij als samenleving over voldoende gezond verstand beschikken, want anders zie ik de nabije toekomst somber in...
Los daarvan wens ik jullie allemaal nog een hele fijne dag toe! Een dikke knuffel van jullie wereld-verbeteraar, Halbe.

Filosofisch intermezzo - Het begrip 'nexit'

The global financial crisis that began in 2007 - 2008 is generally described as the most serious crisis of capitalism since the crash of 1929. [...]
The main reason why the crisis of 2008 did not trigger a crash as serious as the Great Depression is that this time the governments and central banks of the wealthy countries did not allow the financial system to collapse and agreed to create the liquiditiy necessary to avoid the waves of bank failures that led the world to the brink of the abyss in the 1930. [...]
The possibility of greater state intervention in the economy raises very different issues today that it did in the 1930s, for a simple reason: the influence of the state is much greater now than it was then, indeed, in many ways greater than it has ever been. That is why today's crisis is both an indictment of the markets and a challenge to the role of government. Of course, the role of government has been constantly challenged since the 1970s, and the challenges will never end: once the government takes on the central role in economic and social life that it acquired in the decades after World Wart II, it is normal and legitimate for that role to be permanently questioned and debated. [...]
In Europe, the verbal clashes between "lazy Greeks" and "Nazi Germans" can be even more vitrioloic. None of this helps to solve the real problems at hand. Both the antimarket and antistate camps are partly correct: new instruments are needed to regain controle over a financial capitalism that has run amok. [...]
This twofold tak may seem unsurmountable. It is in fact an enormous challenge, which our democratic societies will have to meet in the years ahead. But it will be impossible to convince a majority of citizens that our governing institutions (especially at the supranational level) need new tools unless the instruments already in place can be shown to be working properly.
Thomas Pikkety, Capital in the 21st Century, blz. 472 - 474.

Groot-Brittanië heeft vandaag geschiedenis geschreven. Alle mensen die tegen de EU zijn, zijn lyrisch want zij beschouwen het vertrek van het VK uit de EU als een signaal dat de EU niet meer in staat is om zichzelf in stand te houden en dat het tijd is om weer terug te gaan naar de natiestaten. Uiteraard is onze nationale peroxide-xenofoob een van de grootste schreeuwers van het nederlandse anti-EU kamp en voorstander van een zogheten #nexit. Ik vraag mij alleen af: wat is nou de werkelijke reden voor mensen om voor een vertrek uit de EU te zijn?
Een kleine zoektocht op het internet levert weinig concrete informatie op. Wat te lezen is op de website van de PVV over enige argumenten is het volgende:

“Wij willen weer de baas worden over ons eigen land, ons eigen geld, onze eigen grenzen en ons eigen immigratiebeleid. Als ik premier word, dan komt er ook hier in Nederland een referendum over het verlaten van de Europese Unie. Laat het Nederlandse volk spreken.”

Goed, laten wij deze argumenten aannemen als het uitgangspunt om voorstander te zijn van een #nexit door elk argument te ontleden.
Wij willen weer de baas worden over ons eigen land
Altijd wanneer er wordt gesproken over Europa, dan wordt bovenstaande uitspraak vrij snel gedaan door een tegenstander van de EU. Eerst heerst blijkbaar het gevoel van 'wij' niets meer te zeggen hebben over het opstellen van regels in ons land. Ja, het klopt inderdaad dat de Nederlandse regel - en wetgeving moet voldaan aan de voorwaarden van Europese regel - en wetgeving. En het komt soms voor dat er tussen deze beleidsvormen een conflict ontstaat en dat het Europese belang dan voor het Nederlandse belang gaat. Ik vraag mij dan af: is dit een probleem?
Het probleem van beleid is dat er een afweging wordt gemaakt tussen wat het oplevert en wat het kost. Soms zijn de kosten disproportioneel hoger, maar is het onderwerp van beleid dermate belangrijk (gezondheidszorg, nationale veiligheid etc.) dat het de hoge kosten waard is. Het gevolg is helaas dat hierdoor onze regering ergens ander minder in kan investeren. Dat zijn beleidsmatige keuzes die hele slimme mensen maken; mensen die slimmer zijn dan jij en ik.
Soms is een bepaalde regelgeving veel effectiever als het EU breed wordt gedragen. Dan is het zaak dat dit op nationaal niveau optimaal wordt geïmplementeerd. Wat is anders het nut van beleid als het niet wordt uitgevoerd? Tenslotte willen wij onze wereld netjes doorgeven aan onze kinderen; het is dan ook zaak dat bepaalde thema's zoals arbeidsmigratie, milieu en belastingontduiking zijn thema's die verder gaan dan de nationale regel - en wetgeving en dat er op internationaal niveau een beleid wordt gemaakt zodat er duidelijke afspraken kunnen worden gemaakt. Sterker nog: hierdoor krijgt een land juist op nationaal niveau meer te zeggen! Kortom: dit argument is ongeldig verklaard.

Wij willen weer de baas worden over ons eigen geld
Ik stel voor dat iedereen die zich van deze uitspraak bediend eerst eens een cursus "economie" gaat volgen en daarna verplicht een aantal vertaalde hoofdstukken gaat lezen uit 'Capital in the 21st Century". Er leeft blijkbaar de illusie dat "wij" niet de baas zijn over ons geld. Waarschijnlijk heeft dit ook te maken met het 'Griekenland debacle' waar ik in een eerder schrijven voldoende over heb uitgewijd.
Ieder mens streeft naar het verbeteren van zijn/haar eigen leefomstandigheden. Dit zou ik bijna als een biologische wetmatigheid beschouwen. Wij hebben echter sinds enkele eeuwen het concept "samenleving" bedacht. Er zijn een hoop voordelen ten opzichte van het leven als jager-verzamelaar, maar er komen echter ook een aantal plichten bij. De verlichting heeft ons geleerd die plichten te vereenzelvigen met onze manier van leven, waardoor wij anno 2016 kunnen leven als goden, in vergelijking met het leven in de oudheid.
En toch zijn mensen niet tevreden; de mens wilde meer. Er ontstond toen economie in de vorm van ruilhandel. Dit ontwikkelde zich totdat een zeker persoon genaamd Adam Smith zag hoe landen rijker konden worden door het instellen van bepaald beleid en het formaliseren van geld. Het digitale tijdperk heeft deze vorm van handel enkel vergemakkelijkt, maar in essentie is het nog altijd hetzelfde.
Maarja, 'de mens' was nog altijd niet tevreden met zijn leefstijl en hij wilde meer. Hoe kan hij meer krijgen terwijl hij al alles heeft? Door op zoek te gaan naar geld! Dankzij de monetaire unie die wij heden ten daagse hebben binnen de EU is het mogelijk om te investeren in een andere EU-lidstaat. Griekenland was een land waar mensen verwachtten veel te gaan verdienen, dus werd er een hoop geïnvesteerd in Griekenland. Jammer alleen dat de kredietcrisis een aantal pijnpunten blootlegde van het financiële beleid van de regering van Griekenland. Het is dan ook onze verplichting geworden als land zijnde om landen die op het punt staan om failliet te gaan te helpen. Feitelijk is dit niet veel anders dan het faillissement van een organisatie; ook daarin zijn er bijna alleen maar verliezers en volgt er een uitermate complex proces bij het verdelen van alles wat enige waarde heeft. Bij het faillissement van een land zijn er echter niet enkele honderden en soms duizenden mensen de dupe, maar in het geval van Griekenland waren dit er miljoenen.
Ja, het klopt dat Nederland als EU-lidstaat bepaalde financiële verplichtingen heeft. Men vergeet echter dat ons land vanaf het moment dat het is opgericht een handelsland is. Onze hele economie is ingericht in het profiteren van handel; wij hebben een zogenaamde 'open economie'. Hierdoor heeft ons land vanaf het moment dat de EU is opgericht geprofiteerd van alle economische welvaart. En alle nexit-voorstanders hebben blijkbaar de illusie dat het griekenland debacle niet zou zijn voorgekomen als wij niet in de EU zaten. Dat klopt, daar hebben zij helemaal gelijk in. Jammer alleen dat onze leefstandaard dan waarschijnlijk vele malen lager zou zijn, dan het nu is.
Kortom: dit argument is ongeldig verklaard.

Wij willen weer de baas worden over onze eigen grenzen
Tja, wat rest mij nog te zeggen over dit argument? Ik heb in bovenstaande alinea al laten zien hoe belangrijk de inrichting is van onze economie op ons niveau van welvaart. Het sluiten van onze grenzen klinkt allemaal prachtig, maar dan gaan we terug naar de situatie van de vorige eeuw. Er was in de jaren '60, '70 en '80 en begin jaren '90 amper sprake van economische groei. De wereld was (en is!) afhankelijk van olie en zoals wij weten waren verschillende OPEC-landen niet bepaald politiek stabiel. Dit drukte dan ook economische ontwikkeling, waardoor het niveau van welvaart mondjesmaat toenam.
Totdat het verdrag van Maastricht in 1992 werd opgesteld, waarin er een begin werd gemaakt met de oprichting van één Europese monetaire unie. Vanaf die tijd hebben wij tot de jaren '07 kunnen genieten van economische groei en verhoging van de leefstandaard. Ja, deze leefstandaard in na de kredietcrisis iets lager komen te liggen en ja, Thomas Pikkety heeft in zijn werk aangetoond dat er in de komende decennia een beleid moet worden ontwikkeld in het tegengaan van de groeiende kloof tussen 'arm' en 'rijk'. Maar het dichtgooien van de grenzen zal dit proces niet verhelpen. Sterker nog: het kan dit proces frustreren. Door EU-breed een politiek beleid te ontwikkelen in het instellen van een belastingsschijf voor topinkomens (zoals Thomas Pikkety voorstelt in zijn werk) kan uiteindelijk meer geld beschikbaar worden gesteld voor maatschappelijke doeleinden. Door weer "de baas te worden over eigen grenzen" zal er kostbare tijd verloren gaan aan het controleren van deze grenzen, die ook nog eens geld kosten! En waar komt dat geld vandaan? Juist, van jou en mij!
Kortom: dit argument is ongeldig verklaard.

Wij willen weer de baas worden over ons eigen immigratiebeleid
Hét speerpunt van onze peroxide xenofoob! Immigratie, mass-immigratie, arbeidsmigratie, allerlei doemscenario's die onze angst aanjagen om bang te worden van al mensen uit "verre landen" die jouw (!!!) baan komen inpikken. Waanzin ten top uiteraard, maar sentimentele uitspraken doen het altijd goed wanneer het over immigratiebeleid gaat. Niks is zo krachtig als het aanspreken van het onderbuikgevoel.
Ja, beste mensen, de multi-culturele samenleving staat onder druk. Helaas is de drijvende kracht achter deze druk de opkomst van een almaar groeiend nationaal-socialisme, die ik nog altijd als een grotere dreiging ervaar dan die migranten die hierheen komen met als doel het opbouwen van een mooie toekomst. Afijn, ik heb hier genoeg woorden aan vuil gemaakt, voor hen die meer argumenten behoeven verwijs ik graag naar een vorig schrijven.
Kortom: dit argument is ongeldig verklaard.

Dus, mijn waarde nexit-lander, wat blijft er nog over van jouw argumenten? Ik hoor graag andere argumenten dan bovenstaande. Misschien ga ik zelf wel een referendum organiseren, ik begin steeds meer het gevoel te hebben dat het wellicht inderdaad gewoon tijd is voor een referendum over ons EU-lidmaatschap. Wellicht dat een overwinning van het "ja-kamp" deze discussie eindelijk zal laten stoppen, want ik begin het eerlijk gezegd een beetje moe te worden. Ik hoop dan ook dat wanneer dit referendum er komt en het "ja-kamp" wint, dat deze overwinning als stok zal worden gebruikt om onze peroxide xenofoob metaforisch te slaan wanneer hij de zoveelste dwaze uitspraak doet over ons EU-lidmaatschap.

Mijn vrienden, mijn dank is groot voor het lezen van deze blog! Ik zou zeggen: spreid het woord (en de link naar deze blog), laten wij allemaal onze blik richten op de toekomst. En wanneer dat referendum komt, dan gaan wij en masse uiteraard "JA" stemmen. Ik wens jullie allen alvast een heel fijn weekend toe. Een dikke knuffel van jullie amateurfilosoof en wereldverbeteraar, Halbe!

Filosofisch intermezzo - Vrijheid van meningsuiting als drijvende kracht voor ontwikkeling

Als een mening een persoonlijke eigendom was dat geen waarde had behalve voor de eigenaar; als het slechts een schending van particulier bezit was om iemand te beletten daarvan te genieten, dan zou het enig verschil maken of slechts enkelen werden getroffen of velen.
Maar het bijzondere kwaad van de onderdrukking van de meningsuiting is dat daardoor de mensheid iets ontnomen wordt; het nageslacht evengoed als de huidige generatie; de mensen die zich tegen deze mening verzetten nog meer dan de aanhangers daarvan. Als het een juiste opvatting is, ontneemt men hen de mogelijkheid om hun dwaling door de waarheid te vervangen; en als zij onjuist is missen zij, wat een bijna even groot goed is, het duidelijker inzicht en de levendiger indruk van de waarheid, die ontstaan door het ontmoeten van de dwaling. - John Stuart Mill, Over Vrijheid, blz. 53, 54, Nederlandse vertaling boom klassiek.

Het is weer een tijd geleden dat ik in de digitale pen ben gaan kruipen. Wat heeft mij hiertoe bewogen?
Als eerste het maatschappelijk debat over de vrijheid van meningsuiting dat levend blijft en de laatste tijd nieuw leven werd ingeblazen vanwege de ontwikkelingen die momenteel gaande zijn in Turkije en diens leider deze lijkt in te perken. Verder heb ik een zeer intrigerend artikel gelezen in het NRC. De schrijfster heeft een zeer mooi betoog geschreven over de vrijheid van meningsuiting en hoe satire en scheldwoorden synoniemen zijn geworden van elkaar en worden uitgedragen in het kader van diezelfde vrijheid van meningsuiting.
Ik was het bijna eens met haar betoog, totdat zij besloot met de volgende woorden:

Het lijkt me in alle meningengeweld niet onverstandig om er ook bij stil te staan dat het hebben van een mening niet moet. Het is geen verplichting. Geen wedstrijd. Het is ook prima om er allemaal eens niks van te vinden.

Deze woorden hebben mij volledig van mijn stuk gebracht en zijn feitelijk mijn inspiratie geworden voor het schrijven van deze blog. Het is niet voor niks dat ik heb besloten deze blog te openen met de woorden van een grote filosoof die zijn stempel heeft gedrukt op de ontwikkeling van het politieke begrip 'vrijheid van meningsuiting'. John Stuart Mill was van mening dat het hebben van een mening essentieel is voor mensen om zichzelf te ontwikkelen. Het hebben van een mening kan twee kanten opgaan: of het leidt tot dwaling of het leidt tot waarheid.
Door elkander de vrijheid te geven deze mening uit te wisselen, vormen wij een publieke ruimte waarin mensen zich kunnen ontwikkelen; zij kunnen een waarheidsgetrouw beeld vormen van een thema door het vormen van een mening en hierover te praten met andere mensen. Vooral door te praten met mensen die zich van een tegenovergestelde mening bedienen. Juist door argumenten uit te wisselen en te luisteren naar elkaar en de eigen visie te vergelijken met de visie van de ander kan er idee worden gevormd dat waarheidsgetrouw is, waardoor beide personen een beter beeld hebben kunnen vormen; zij hebben hun eigen ideeën op een hogere niveau ontwikkeld en zijn hierdoor ontwikkelde mensen geworden.

Nu is het natuurlijk een beetje overdreven door te stellen dat een mens een 'ontwikkeld mens' is geworden doordat het een iets beter inzicht heeft ontwikkeld in een thema, maar op de lange termijn zal een mens zich wel degelijk als een 'ontwikkeld mens' kunnen benoemen als het op meerdere thema's een verheven inzicht heeft gekregen.
Thema's zoals mensenrechten zijn erg complex en enorm politiek beladen. Wat is echter politiek? Politiek is niks meer en niks minder dan een gezamenlijk beeld van normen en waarden die door een grote groep mensen wordt gedragen. Door overeenstemming te hebben bereikt over een bepaald thema binnen een grote groep mensen is er een politiek beeld ontstaan, wat gepaard gaat met de ontwikkeling van normen en waarden over datzelfde thema door diezelfde groep mensen; het is een ideologisch idee geworden dat breed wordt gedragen en zodoende verwordt het tot een politiek begrip.
Wij leven in een land waarin mensenrechten een vanzelfsprekend begrip zijn worden; er was echter een tijd waarin dit niet vanzelfsprekend was. De verlichting heeft ons hierbij geholpen; de tijd waarin wij als land, als samenleving gingen nadenken over de waarde van een mensenleven en diens condities. Al onze ideëen werden met de ontwikkeling van ons land eind 18e eeuw, destijds de Bataafse Republiek, samengevoegd in een grondwet, waaraan ieder mens zich diende te houden. Hadden wij als samenleving niet nagedacht over wat wij belangrijk vonden, dan zouden wij tot overeenstemming zijn gekomen over dit thema. Wat zou er dan zijn geworden van ons land? Hadden wij dan wel een dergelijke moderne samenleving ontwikkeld, zoals wij het geluk hebben hedendaags in te leven?

Het is dwaasheid om te stellen dat het soms verstandig is om geen mening te hebben over iets. Waarom zou iemand geen mening willen hebben? Is het onvermogen? Of een tekort aan kennis? Wij leven in een tijdperk van informatie; feiten zijn alom beschikbaar. Kennis is echter niet verenigbaar met feiten, omdat kennis interpretatie van diezelfde feiten vereist. Incorrect omgaan met feiten leidt tot dwalingen en bij het niet uitspreken van die dwalingen in de vorm van een mening, ontstaan er misconcepties en dat kan grote gevolgen hebben; het kan het gevolg hebben dat bepaalde ideologieën het grootste goed zijn van het al en dat het waard is om ervoor te sterven.
Wat is de waarde van een mensenleven als het niet mag worden geleefd?
Als wij waarde hechten aan onze huidige manier van leven en onze huidige democratische rechtsstaat, dan is het van groot belang dat wij ten alle tijden een waarheidsgetrouw beeld vormen van de fundamenten van onze huidige democratische rechtsstaat. De vrijheid van meningsuiting geeft ons die ruimte, laten wij dan ook vooral die publieke ruimte koesteren, want het is de drijvende kracht achter onze huidige open samenleving.

En moge alles breken, wat aan onze waarheden breken- kan! Menig huis valt er nog te bouwen - Friedrich Nietzsche - Aldus Sprak Zarathoestra

Mijn vrienden, ik dank jullie allen voor het lezen van deze blog! Laten wij vasthouden aan onze normen en waarden en deze koesteren door hierover met elkaar in gesprek te gaan. Volgende week eren wij onze vrijheid, laten wij deze week onze vrijheid van meningsuiting eren.
Een dikke knuffel van jullie amateurfilosoof, Halbe.