O sancta simplicitas! In welk een zonderlinge vereenvoudiging en vervalsing leeft de mens! Men kan zich niet genoeg verwonderen als men eenmaal zijn ogen voor dit wonder heeft geopend! Hoe helder en vrij en licht en eenvouding hebben we alles om ons heen gemaakt! Hoe goed hebben we onze zintuigen een vrijgeleide voor al het oppervlakkige, ons denken een goddelijke begeerte naar baldadige sprongen en verkeerde conclusies weten te geven! - hoe goed zijn we er van het begin af in geslaagd onze onwetendheid te bewaren, om van een bijna onbegrijpelijke vrijheid, onbezonnenheid, onvoorzichtigheid, moed, vrolijkheid des levens, - om van het leven te genieten! - Friedrich Nietzsche - Voorbij goed en kwaad - pagina 33
De filosoof Jean-Jaqcues Roussue sprak ooit de woorden: "het individu leeft in chaos, om structuur hierin te vormen maakt deze een sociaal contract met diens leefomgeving". Een essentieel onderdeel van dit sociaal contract zijn de sociale omgangsnormen die de samenleving bepaald en aan iedere norm een bepaalde waardering hangt. Echter stuiten wij hierbij op het volgende probleem: hoe kunnen wij als samenleving vaststellen welke sociale omgangsnormen gewenst zijn en welke waardering wij eraan moeten hechten?
De eerste gedachte zou wellicht zijn dat dit allemaal moet worden vastgelegd in de wet, maar is dat wel zo verstandig? De journalist Kustaw Bessems was hier faliekant op tegen. Als concreet onderwerp droeg hij het onderwerp 'ontkennen van de holocaust' aan in zijn betoog voor verbreding van de vrijheid van meningsuiting.
Het geeft een hoop stof tot nadenken, want op het eerste gezicht zou je vanuit een moralistisch perspectief juist het ontkennen van een gruwelijke gebeurtenis als de holocaust strafbaar willen stellen, ook al dient het alleen voor het maken van een statement, een normaal mens doet zoiets niet!
Maar door het strafbaar te stellen van zulke uitspraken blijft het juist een heikel punt van maatschappelijke discussie. Er zullen altijd voor - en tegenstanders zijn van het behoud van een collectief gedachtengoed en zulke maatschappelijke discussies zijn per definitie onderhevig aan dezelfde sociologische mechanismen die verantwoordelijk zijn voor het behoud van de cultuur. Ik zou bijna durven te stellen juist doordat er maatschappelijke discussie ontstaat over maatschappelijke onderwerpen mondt dit uit in een nationale verandering van cultuur, wat dus door de conservatieven onder ons wordt verafschuwd, want zij willen juist dat het onderwerp dat ter discussie staat wordt behouden in zijn originele staat en dat er niet aan mag worden getornd.
Wat ik interessant vind is de implementatie van het strafrecht in dit onderwerp in het desbetreffende artikel waarin ik hierboven refereer. Het is vrij logisch, want elke rechtstaat functioneert optimaal doordat de rechtspraak de grootste macht heeft en door ieder individu wordt gerespecteert. Maar is de functie van de rechtspraak eigenlijk niet langzaam maar zeker aan het veranderen? Vroeger fungeerde de rechtspraak om daadwerkelijk recht te doen in een zaak waarbij er sprake was van onrecht. Tegenwoordig heeft de rechtspraak de schijn gekregen dat deze steeds meer wordt ingezet als behoud van bepaalde sociale omgangsnormen. Een voorbeeld is het in het artikel aangehaalde 147 van het strafrecht waarin is vastgelegd dat het uitvoeren van godslastering strafrechterlijk mag worden bestraft.
En laten we vooral niet vergeten dat wij in 2011 hebben mogen genieten van het poppenkastspel genaamd "de rechtzaak tegen dhr. Wilders". Hoe zeer ik het ook oneens ben met zijn standpunten en dat ik zelfs vind dat hij op bepaalde punten de fatsoensnormen voorbijstreeft en dat hij fascistisch gedachtengoed uitspreekt, neemt dat niet weg dat die hele rechtzaak op geen enkel strafrecht gefundeerd was. Hij heeft een hele bevolkingsgroep zwart gemaakt, helemaal correct. Maar is dat voldoende om iemand strafrechterlijk aansprakelijk te maken? Absoluut niet.
Waar ik mij eerder zorgen om maak is de intollerantie. Het enige wat dhr. Wilders doet is inspelen op de onderbuikgevoelens die momenteel de maatschappelijke onrust veroorzaakt. Of zijn wij alweer vergeten wat ene Anders Breivik heeft aangericht op een klein eilandje in Noorwegen? Een land dat op het eerste oog schijnbaar rustig was, maar ondertussen wel onrust groeide tussen verschillende bevolkingsgroepen. Hoe is het anders mogelijk dat een enkeling tot zulke wereldvreemde ideeën zou komen, als deze toch niet zo wereldvreemd waren als wij dachten?
Juist doordat wij ons als autochtone bevolkingsgroepen gaan afzetten tegen andersdenkenden dwingen wij mensen als gelijkdenkenden die toenadering tot elkaar gaan zoeken en zich gaan afzetten tegen andere bevolkingsgroepen.
Het gevolg is dat wij nu massaal collectieve onderwerpen als de islam en kutmarrokaantjes (oeps, wat zeg ik nou!?) afwijzen, omdat wij er niet mee bekend zijn. Kutmarrokaantjes moet je afstraffen door gebruik te maken van het strafrecht en de islam keuren wij collectief af, omdat deze zich afzondert van de rest van de samenleving.
Massaal stemmen wij op de PVV omdat wij niet weten hoe wij als samenleving om moeten gaan met deze sociale veranderingen. Waarom? Omdat het andersdenkenden zijn. Ik moet bekennen dat zij inderdaad een andere visie hebben op onze wereld dan andere mensen. Maar is dat niet eerder een culturele aanlegenheid? En moeten wij hierdoor het individu afwijzen, omdat dit individu zich zou weigeren te conformeren naar onze eigen cultuur?
Het is juist belangrijk om het debat aan te gaan! Wij als volk, als natie met onze eigen normen en waarden en gebruiken moeten juist in gesprek blijven met andere bevolkingsgroepen. Eigenlijk moet je überhaupt niet eens spreken over een "wij" en "zij", want dat draagt alleen maar bij aan het denken in het perspectief van mensen die van elkaar verschillen.
Immigratie heeft al masaal gefaald getuige de hedendaagse maatschappelijke onrust en vervreemding van onze medemens, is dan niet juist nu het tijdstip om verandering te maken en ons nader tot onze medemens te begeven?
Een begin kan zijn door het oprekken van de vrijheid van meningsuiting - niet als analogie van vrijheid van belediging, maar concreet met duidelijke argumenten aangeven waarom iets is zoals het is. Heb het lef om als natie heilige huisjes omver te gooien, want wat voor meerwaarde hebben deze nog in het (verwetenschappelijke) tijdperk?
Sociale zekerheden kunnen bestaan onafhankelijk van culturele achtergronden. Juist door het stellen van sociale normen zal er sprake zijn van de ontwikkeling van pluripotente groeperingen, waarbij collectief mensen op dezelfde manier handelen zoals dat sociaal gewenst is, zonder diens individuele (culturele) identiteit te verliezen.
Dát is het utopie dat de multi-culturele samenleving heet
Mensen, bedankt voor het lezen van deze diepgaande blog.
Ik wens ieder een heel fijn weekend toe.
Dikke knuffel van jullie semi-filosoof, Halbe!
vrijdag 30 maart 2012
zondag 11 maart 2012
Filosofisch intermezzo - De zin van het leven
Moed om te twijfelen heb ik, geloof ik, aan alles; ik heb moed om te strijden, geloof ik, tegen alles; maar ik heb niet de moed om iets te kennen; niet de moed om iets te bezitten, iets in eigendom te hebben. De meeste mensen klagen erover dat de wereld zo prozaïsch is, dat het in het leven niet toegaat zoals in romans, waarin de gelegenheid altijd zo gunstig is; ik klaag erover dat het leven niet zo is als in romans, waar je hardvochtige vaders en dwergen en trollen hebt om strijd tegen te leveren en betoverde prinsessen om te bevrijden. Wat zijn al zulke vijanden tezamen vergeleken bij de bleke, bloedeloze, onuitroeibare nachtelijke gedrochten waartegen ik strijd en aan wie ikzelf leven en bestaan verleen. - Soren Kierkegaard - Of/Of, pagina 50
Wat is de zin van het leven?
Als er één vraag is die mensen het meest stellen aan zichzelf danwel aan de wereld, dan is het deze vraag des levens, namelijk de oneindige zoektocht naar wat het leven daadwerkelijk inhoudt, waarom wij leven en met welk doel. Hoe ironisch is het wel niet dat wij allemaal ons hele leven zoeken naar het antwoord, terwijl het antwoord eigenlijk ons hele leven voor ons staat. Zijn wij blind geworden om dit antwoord te zien? Of willen wij gewoon niet dit antwoord zien omdat wij bang zijn (geworden?) voor de gevolgen van de kennis die dit antwoord met zich meebrengt? Het is waar, ignorance is bliss, dat is een onoverkoombaar feit. Hoe minder je weet, des te minder zorgen zal je ervaren. Helaas blijft onze drang om te weten nog altijd aanwezig, want wij willen altijd een verklaring hebben voor alles wat er gebeurd in ons leven. En als wij deze verklaring niet voor de hand hebben, dan gaan we zoeken, nadenken over wat een plausibele verklaring is voor die gebeurtenis.
Eigenlijk is er sprake van een misvatting bij deze vraagstelling. Iedereen is op zoek naar een universele wetmatigheid die deze vraag kan beantwoorden. Ik vraag mij af, is dit wel mogelijk? Is het mogelijk dat de zoektocht naar de zin van het leven kan worden beantwoord als sluitstuk voor het hele universum?
Ik denk van niet. Wij kunnen deze vraag alleen beantwoorden uit het perspectief van ons menselijk bewustzijn, elk oordeel dat wij vellen wordt gevormd op basis van de veronderstellingen die wij maken binnen de mogelijkheden van ons menselijk bewustzijn. De vraag naar de zin van het leven is per definitie een menselijke vraagstelling en omvat geen enkele aanleiding voor het zoeken naar een universele wetmatigheid.
Ieder organisme leeft met een zekere doelmatigheid in het leven, maar de invulling van deze doelmatigheid is per definitie afhankelijk van het individu. De invulling van deze doelmatigheid is alleen bij mensen afhankelijk van het individu, want dieren, virussen en andere micro-organismen bevatten allemaal universele doelmatigheden.
Natuurlijk zou je kunnen stellen dat ieder dier uniek is en dat er nog altijd sprake is van het handelen van het individuele dier en niet als een collectief organisme waaronder micro-organismen en virussen wel onder kunnen worden geplaatst, maar de mate van diversiteit waarbij het individuele dier handelt is nog altijd beperkter in vergelijking met mensen. Ook dit argument zou je kunnen ontkrachten door te stellen dat indien apen de dominante diersoort zouden zijn dat zij dan meer mogelijkheden hebben om te handelen in vergelijking met mensen, maar dat staat los van de cognitieve mogelijkheden die dieren hebben in vergelijking met mensen.
Geluk is een menselijk begrip, wij kunnen dit begrip alleen plaatsen binnen een menselijke context. Een dier kan je wel degelijk gelukkig noemen, wanneer het zich bevindt in een situatie waarin al diens wensen zijn vervuld, maar wij noemen een dier nog altijd gelukkig vanuit een menselijk perspectief.
Ook dieren kunnen verdrietig zijn en pijn hebben, want dit zijn basale emoties die bestaat op het basale niveau van het cognitief functioneren van een organisme. Maar complexe interacties waarbij er een inschatting moet worden gemaakt van een situatie is heel concreet gezegd alleen mogelijk binnen menselijke begrippen, omdat een dier niet kan bevatten wat er gebeurd in zo'n situatie.
Ook hierbij kan er een kanttekening worden gemaakt, door te stellen dat ook dieren soms moeten handelen in wat zij ervaren als complexe situaties, maar het begrip voor de situatie zal nog altijd beperkter zijn in verhouding tot die van de mens. Ik maak telkens gebruik van de mens als het referentiekader, puur om aan te tonen dat wij altijd berederingen vanuit ons menselijk denkvermogen dat in het verlengde ligt van dierlijke denkvermogens. Wat vrij logisch is, aangezien ook wij mensen nog altijd dieren zijn.
Het bovenstaande toont aan dat wij altijd beredeningen vanuit een menselijk perspectief. Dat impliceert dat de vraagstelling "wat is de zin van het leven" alleen toepasbaar is op menselijke interacties en de wereld zoals de mens die ervaart. Maar een universele wetmatigheid zal hieruit niet kunnen worden afgeleid, vanwege de omvatbaarheid van mensen t.o.v. het universum. Om deze wel te kunnen vaststellen moet de vraagstelling worden veranderd naar: "wat is de drijvende kracht achter het leven"?
Het spreekt voor zicht dat de gelovigen onder ons hier direct als antwoord "God" zullen geven, ik ga hier geen verdere uitspraak over doen.
Afgaande op de bovenstaande deductie, durf ik nu een vrij grote stap te maken. Het is bewezen dat de zin van het leven per definitie voortkomt uit menselijke betrekkingen en dat de oneindige zoektocht naar de gebeurtenissen per definitie afhankelijk is van het individu. Dus zal de zoektocht naar de zin van het leven liggen in het verlengde van het menselijk handelen.
Het is veel te simplistisch om te stellen dat het doel van ieder mens is om gelukkig te worden, echter omvat dit begrip een scala aan onderliggende factoren. Geluk is een abstract begrip dat per definitie afhankelijk is van het individu en hoe dit invididu deze ultieme gemoedstoestand zal bereiken. Echter is de doelmatigheid van mensen een onderdeel van de volledige zin van het leven, ieder individu dat doelen voor zichzelf stelt en deze bereikt zal een zekere mate van geluk ervaren en co-existerend met dit concept van geluk heeft dit invididu een zekere mate van invulling gegeven aan het eigen leven.
Kan er worden gesteld dat dit de zin is van het leven?
Het leven existeert doordat het zijn eigen existentie bevestigd. Deze bevestiging zal ieder individu zelf invullen door het stellen van invididuele doelen en door het bereiken van deze doelen wordt de existentie van dit individu bevestigd en zal het een zekere mate van geluk ondervinden dat evenredig is met de mate van de bevestiging van de existentie van het individu.
Aldus besluiten wij met de wijze woorden van Socrates: "All i know, is that i know nothing".
Mensen, ik wens ieder een hele fijne zondag toe!
Een dikke knuffel van jullie semi-filosoof, Halbe!
Wat is de zin van het leven?
Als er één vraag is die mensen het meest stellen aan zichzelf danwel aan de wereld, dan is het deze vraag des levens, namelijk de oneindige zoektocht naar wat het leven daadwerkelijk inhoudt, waarom wij leven en met welk doel. Hoe ironisch is het wel niet dat wij allemaal ons hele leven zoeken naar het antwoord, terwijl het antwoord eigenlijk ons hele leven voor ons staat. Zijn wij blind geworden om dit antwoord te zien? Of willen wij gewoon niet dit antwoord zien omdat wij bang zijn (geworden?) voor de gevolgen van de kennis die dit antwoord met zich meebrengt? Het is waar, ignorance is bliss, dat is een onoverkoombaar feit. Hoe minder je weet, des te minder zorgen zal je ervaren. Helaas blijft onze drang om te weten nog altijd aanwezig, want wij willen altijd een verklaring hebben voor alles wat er gebeurd in ons leven. En als wij deze verklaring niet voor de hand hebben, dan gaan we zoeken, nadenken over wat een plausibele verklaring is voor die gebeurtenis.
Eigenlijk is er sprake van een misvatting bij deze vraagstelling. Iedereen is op zoek naar een universele wetmatigheid die deze vraag kan beantwoorden. Ik vraag mij af, is dit wel mogelijk? Is het mogelijk dat de zoektocht naar de zin van het leven kan worden beantwoord als sluitstuk voor het hele universum?
Ik denk van niet. Wij kunnen deze vraag alleen beantwoorden uit het perspectief van ons menselijk bewustzijn, elk oordeel dat wij vellen wordt gevormd op basis van de veronderstellingen die wij maken binnen de mogelijkheden van ons menselijk bewustzijn. De vraag naar de zin van het leven is per definitie een menselijke vraagstelling en omvat geen enkele aanleiding voor het zoeken naar een universele wetmatigheid.
Ieder organisme leeft met een zekere doelmatigheid in het leven, maar de invulling van deze doelmatigheid is per definitie afhankelijk van het individu. De invulling van deze doelmatigheid is alleen bij mensen afhankelijk van het individu, want dieren, virussen en andere micro-organismen bevatten allemaal universele doelmatigheden.
Natuurlijk zou je kunnen stellen dat ieder dier uniek is en dat er nog altijd sprake is van het handelen van het individuele dier en niet als een collectief organisme waaronder micro-organismen en virussen wel onder kunnen worden geplaatst, maar de mate van diversiteit waarbij het individuele dier handelt is nog altijd beperkter in vergelijking met mensen. Ook dit argument zou je kunnen ontkrachten door te stellen dat indien apen de dominante diersoort zouden zijn dat zij dan meer mogelijkheden hebben om te handelen in vergelijking met mensen, maar dat staat los van de cognitieve mogelijkheden die dieren hebben in vergelijking met mensen.
Geluk is een menselijk begrip, wij kunnen dit begrip alleen plaatsen binnen een menselijke context. Een dier kan je wel degelijk gelukkig noemen, wanneer het zich bevindt in een situatie waarin al diens wensen zijn vervuld, maar wij noemen een dier nog altijd gelukkig vanuit een menselijk perspectief.
Ook dieren kunnen verdrietig zijn en pijn hebben, want dit zijn basale emoties die bestaat op het basale niveau van het cognitief functioneren van een organisme. Maar complexe interacties waarbij er een inschatting moet worden gemaakt van een situatie is heel concreet gezegd alleen mogelijk binnen menselijke begrippen, omdat een dier niet kan bevatten wat er gebeurd in zo'n situatie.
Ook hierbij kan er een kanttekening worden gemaakt, door te stellen dat ook dieren soms moeten handelen in wat zij ervaren als complexe situaties, maar het begrip voor de situatie zal nog altijd beperkter zijn in verhouding tot die van de mens. Ik maak telkens gebruik van de mens als het referentiekader, puur om aan te tonen dat wij altijd berederingen vanuit ons menselijk denkvermogen dat in het verlengde ligt van dierlijke denkvermogens. Wat vrij logisch is, aangezien ook wij mensen nog altijd dieren zijn.
Het bovenstaande toont aan dat wij altijd beredeningen vanuit een menselijk perspectief. Dat impliceert dat de vraagstelling "wat is de zin van het leven" alleen toepasbaar is op menselijke interacties en de wereld zoals de mens die ervaart. Maar een universele wetmatigheid zal hieruit niet kunnen worden afgeleid, vanwege de omvatbaarheid van mensen t.o.v. het universum. Om deze wel te kunnen vaststellen moet de vraagstelling worden veranderd naar: "wat is de drijvende kracht achter het leven"?
Het spreekt voor zicht dat de gelovigen onder ons hier direct als antwoord "God" zullen geven, ik ga hier geen verdere uitspraak over doen.
Afgaande op de bovenstaande deductie, durf ik nu een vrij grote stap te maken. Het is bewezen dat de zin van het leven per definitie voortkomt uit menselijke betrekkingen en dat de oneindige zoektocht naar de gebeurtenissen per definitie afhankelijk is van het individu. Dus zal de zoektocht naar de zin van het leven liggen in het verlengde van het menselijk handelen.
Het is veel te simplistisch om te stellen dat het doel van ieder mens is om gelukkig te worden, echter omvat dit begrip een scala aan onderliggende factoren. Geluk is een abstract begrip dat per definitie afhankelijk is van het individu en hoe dit invididu deze ultieme gemoedstoestand zal bereiken. Echter is de doelmatigheid van mensen een onderdeel van de volledige zin van het leven, ieder individu dat doelen voor zichzelf stelt en deze bereikt zal een zekere mate van geluk ervaren en co-existerend met dit concept van geluk heeft dit invididu een zekere mate van invulling gegeven aan het eigen leven.
Kan er worden gesteld dat dit de zin is van het leven?
Het leven existeert doordat het zijn eigen existentie bevestigd. Deze bevestiging zal ieder individu zelf invullen door het stellen van invididuele doelen en door het bereiken van deze doelen wordt de existentie van dit individu bevestigd en zal het een zekere mate van geluk ondervinden dat evenredig is met de mate van de bevestiging van de existentie van het individu.
Aldus besluiten wij met de wijze woorden van Socrates: "All i know, is that i know nothing".
Mensen, ik wens ieder een hele fijne zondag toe!
Een dikke knuffel van jullie semi-filosoof, Halbe!
maandag 5 maart 2012
Filosofisch intermezzo - PVV als fascistische partij
De psychologie van den nationaalsocialistischen leugen is veel interessanter dan men uit de geschriften van sommige ethische en waarheidslievende intellectueelen zou kunnen opmaken, want het liegen vervangt hier compleet het schipperen tusschen theoretische ‘waarheid’ en practische noodleugen, dat de gemiddelde democratische menschen kenmerkt.[...] De strijd tegen het nationaalsocialisme is dan ook hopeloos, wanneer men niet leert inzien, dat de strijd in de eerste plaats moet gaan tegen de idealiseering van het ressentiment.... niet alleen onder nationaalsocialisten, maar ook onder democraten en socialisten.[...]
Ook het simplisme van de nationaalsocialistische ‘leer’ komt niet uit de lucht vallen; simplistische conclusies zitten iedereen in het bloed, die behoefte heeft zich te rechtvaardigen.[...] men denke aan de van professor tot student voortgepredikte tegenstelling tusschen ‘intellectueele élite’ en ‘massa’; men denke tenslotte (ervaring van den allerlaatsten tijd) aan het simplistisch schema van de beweging ‘Eenheid door Democratie’, die twee zoo verschillend georiënteerde stroomingen als het communisme en het nationaalsocialisme over één kam scheert, alleen omdat zulks den burger een weinig nadenken bespaart en omdat de tyrannie van Stalin in haar effect precies lijkt op die van Hitler. - Menno ter Braak - Het nationaal-socialisme als rancuneleer - Pagina 20 - 21
Het is natuurlijk een vrij rigoreuze uitspraak om een politieke partij te bestempelen als een fascistische partij, maar iemand die nadenkt over de betekenis van de term "fascistisch" zal al vrij snel de overeenkomsten herkennen tussen de concrete betekenis van dit woord en de methodieken waarmee de PVV politiek bedrijft.
Ik quote vanuit Wikipedia de volgende punten:
1.Het fascisme is de tegenstander van zowel de traditioneel linkse als rechtse politieke partijen.
2.Het fascisme minacht contemporaine conservatieve instellingen.
3.Het fascisme vereert machtsvertoon en het gebruik van geweld, in zoverre dat is gericht op de omverwerping van de bestaande maatschappelijke orde.
4.Het fascisme kent een autoritaire structuur met aan het hoofd daarvan een leider aan wie charismatische eigenschappen worden toegeschreven.
5.Het fascisme streeft naar de instelling van een politieke dictatuur.
6.Het fascisme streeft naar de volledige controle over het maatschappelijk leven en de sociale en culturele organisaties.
7.Het fascisme is extreem nationalistisch.
8.Het fascisme pleit voor een continue strijd om de eigen natie te kunnen doen overleven te midden van andere staten.
9.Het fascisme berust in hoofdzaak op de maatschappelijke middenklasse.
10.Het fascisme streeft naar sociale eenheid en de opheffing van alle bestaande klassen- en belangentegenstellingen
Dit geeft toch stof tot nadenken, want je zou tegelijk kunnen stellen dat fascisme conformeert met een gedachtengoed dat specifiek van toepassing is binnen een bepaalde socio-economische context, dat nu helemaal niet van toepassing zou zijn.
Het fascisme is ontstaan in navolging van de eerste wereldoorlog, onze wereld en voornamelijk duitsland was toen voor altijd veranderd. Nog nooit had de wereld een oorlog meegemaakt dat zo allesvernietigd was als deze oorlog, waarin hele naties verbonden met elkaar sloten om samen te werken en samen oorlog te voeren met andere naties.
Duitsland werd na de eerste wereldoorlog aan banden gelegd, de gevolgen waren masaal. Het hele land verzaakte langzaam in een maalstroom van ellende, totdat er een leider optrad die het land uit de ellende zou trekken: Adolf Hitler.
Nu moet ik bekennen dat ook ik het te ver vind gaan om een vergelijking te maken tussen deze man en neerlands grootste moslimfan dhr. Wilders, maar het geeft stof tot nadenken wat voor analogiën van toepassing zijn.
Niet dat er sprake is van een maalstroom van ellende, maar er ís sprake van culturele danwel sociale onrust als gevolg van de nasleep van 9/11.
Het feit dat Nederland een mogelijk doelwit kan worden van een terrostische aanslag creëert een bekrompen vorm van vrijheid. Kan iemand ontkennen dat hij/zij beperkter voelt in zijn/haar gevoel van vrijheid als je Nederland gaat vergelijken voordat 11 september plaatsvond en nadat de aanslagen hadden plaatsgevonden?
Wie herinnert zich niet de koude rillingen bij het aanzicht van die twee vliegtuigen die zich in de twee torens boren? Wie herinnert zich niet hoe wij als natie massaal geschrokken waren bij het aanzicht dat de westerse wereld werd aangevallen?
Lees deze woorden, hoe je het wend of keert, de wereld is veranderd na 11 september. Of je het leuk vindt of niet, de wereld zoals wij die kennen is onlosmakelijk veranderd, want voor het eerst werd de westerse wereld geconfronteerd met terrorisme dat werd voortgebracht door mensen die uit een andere wereld kwamen met andere normen en waarden.
Hoe ironisch is het wel niet dat Amerika Irak ging invaderen onder het mom dat Saddam Hoessein massavernietigingswapens in bezit had en dat deze nooit zijn gevonden? De hele westerse wereld stond achter de oorlog, terwijl iedereen wist dat deze gestoorde gek geen massavernietigingswapens in bezit had. Nee, wij als westerse wereld moesten onze tanden laten zien, wij moesten laten zien dat wij wraak konden nemen als verdelging van alle mensenlevens die verloren zijn gegaan tijdens de aanslagen van 11 september.
Wat heeft het ons gebracht? Twee naties die volledig in chaos zijn en duizenden oorlogsslachtoffers aan de kant van de geallieerden, niet te vergeten hoeveel ongeschuldige oorlogsslachtoffers aan de kant van de burgerbevolking zijn gevallen, want deze zijn nog altijd "collateral damage" wanneer het leger ergens moet ingrijpen.
Misschien is het mijn onwetendheid omdat ik ben opgegroeid in een klein dorp, ver van de bewoonde wereld. Maar ik heb in mijn jeugd nooit mensen zien rondlopen met burka's of hoofddoeken. Zelfs toen in Beverwijk ging studeren zag ik amper mensen rondlopen met hoofddoeken, terwijl ik toch met enige regelmaat in Amsterdam kwam.
Naar gelang de tijd vorderde zag je het straatbeeld veranderen en leek het alsof er meer mensen gingen rondlopen met een hoofddoek. Hier zou je diverse vraagstellingen op kunnen loslaten. "Hebben deze mensen altijd al rondgelopen met een hoofddoek en worden wij er nu pas van gewaar als gevolg van de groeiende angst onder de bevolking" Zijn mensen op zoek naar hun eigen identiteit? Is de islam in opkomst of is deze religie altijd al in opkomst geweest?"
Ik moet bekennen dat ik er zelf ook aan irriteer wanneer mensen een gesprek voeren in hun eigen taal en ik het niet kan begrijpen. Maar tegelijk kan ik ook die mensen begrijpen dat dat hun moedertaal is, als dat communicatiemedium voor hun prima functioneert, wie ben ik dan om te stellen dat zij niet mogen communiceren in hun eigen taal? Zolang zij maar bewust zijn van het feit dat wanneer er met mij wordt gecommuniceert, dat zij communiceren in een taal die ik spreek. En omdat wij Nederland wonen mag je inderdaad veronderstellen dat je nederlands moet spreken.
Maar dan komen we weer op een ander punt, namelijk dat wij als samenleving nu pas worden geconfronteerd met het falend immigratiebeleid dat in de jaren '80 en '90 is gevoerd.
Het individu dat de taal wilde leren, ging ook de taal leren. Maar het individu dat alleen maar naar dit land was gekomen voor diens echtgenoot en een clubje heeft gevonden van "lotgenoten" en dus nooit heeft gemengd met de inheemse bevolking heeft dus ook nooit iets meegekregen van de normen en waarden van "onze samenleving". Dit individu heeft nooit de kans gekregen om deze te leren. Nu zou je natuurlijk ook kunnen veronderstellen dat het individu daadkrachtiger had moeten zijn en "gewoon zelf contact moest leggen". Hoe kan je contact leggen met "inheemse mensen" als je niet eens in staat bent om optimaal te kunnen communiceren?
Dan nu anno 2012, ik zou hier überhaupt niet eens willen wonen als vreemdeling. Een maatschappij die mij uitkotst, omdat mij niet eens op een normale manier de mogelijkheid wordt gegeven om te immigreren. In plaats daarvan wordt ik onderworpen aan allerlei toetsen en krijg ik allerlei zooi door mijn strot gedouwd waar je niet blij van wordt, allemaal in het kader van integratie!
Mag ik eerlijk zeggen dat ik niet eens weet hoe het volkslied van Nederland gaat, verschrikkelijk he. Ben ik nu plotseling het nederlanderschap niet waardig? Terwijl ik mij geen greintje minder nederlander voel en mij nog steeds zo intens verbonden voel met de natie dat Nederland is, ken ik nog steeds niet het Wilhelmus. Ik heb er gewoon simpelweg geen behoefte voor om deze te leren, waarom zou ik? Het heeft voor mij geen meerwaarde.
Ook dat is een lastig punt, want hoe kan je vaststellen wat een immigrant aan kennis in huis moet hebben wilt hij/zij de mogelijkheid gebonden krijgen om te vestigen in dit land?
Afijn, we wijken af van het onderwerp, namelijk vaststellen waarom de PVV een fascistische partij en of deze term wel toepasselijk is.
Primair zou je stellen dat deze term wel degelijk van toepassing, gezien het nationalistisch tintje dat onlosmakelijk verbonden is met de PVV, of om de inleiding erbij te betrekken "want het liegen vervangt hier compleet het schipperen tusschen theoretische 'waarheid' en practische noodleugen", iets waar de PVV gretig gebruik van maakt in het debat door simplistische beredenaties, hoewel deze erg goed sofistisch onderlegd zijn door te zoeken naar de zwakke punten in de argumentatie van de tegenstander en op basis hiervan een tegenargument te bieden.
Ook durf ik wel degelijk te stellen dat de PVV overeenkomt met alle punten waarmee het fascisme overeenkomt behalve punt 6, hoewel ook bij dit punt er sprake kan zijn van bepaalde overeekomsten met de PVV in het kader van standpunten die deze partij neemt wanneer het gaat over ontplooiing van cultuur of moet ik eigenlijk zeggen, het behoud van de cultuur
Het moge duidelijk zijn dat ervan uitgaande dat de context waarbinnen er mag worden gesproken over de term fascisme niet van toepassing zijn in de huidige socio-economische betrekkingen. Maar afgaande op de achterliggende psychologische mechanismen durf ik wel degelijk te stellen dat dezelfde gedragspatronen van toepassing zijn die uiteindelijk allemaal gefundeerd zijn op angst en afgunst, want zo stel Menno ter Braak: "simplistische conlusies zitten iedereen in het bloed, die behoefte heeft zich te rechtvaardigen".
Het individu dat geen rechtvaardiging heeft voor diens handelen, zal op zoek gaan naar een rechtvaardiging voor diens menselijk handelen
Mensen, ik wens iedereen een hele fijne dag toe!
Een dikke knuffel van jullie semi-filosoof, Halbe!
Ook het simplisme van de nationaalsocialistische ‘leer’ komt niet uit de lucht vallen; simplistische conclusies zitten iedereen in het bloed, die behoefte heeft zich te rechtvaardigen.[...] men denke aan de van professor tot student voortgepredikte tegenstelling tusschen ‘intellectueele élite’ en ‘massa’; men denke tenslotte (ervaring van den allerlaatsten tijd) aan het simplistisch schema van de beweging ‘Eenheid door Democratie’, die twee zoo verschillend georiënteerde stroomingen als het communisme en het nationaalsocialisme over één kam scheert, alleen omdat zulks den burger een weinig nadenken bespaart en omdat de tyrannie van Stalin in haar effect precies lijkt op die van Hitler. - Menno ter Braak - Het nationaal-socialisme als rancuneleer - Pagina 20 - 21
Het is natuurlijk een vrij rigoreuze uitspraak om een politieke partij te bestempelen als een fascistische partij, maar iemand die nadenkt over de betekenis van de term "fascistisch" zal al vrij snel de overeenkomsten herkennen tussen de concrete betekenis van dit woord en de methodieken waarmee de PVV politiek bedrijft.
Ik quote vanuit Wikipedia de volgende punten:
1.Het fascisme is de tegenstander van zowel de traditioneel linkse als rechtse politieke partijen.
2.Het fascisme minacht contemporaine conservatieve instellingen.
3.Het fascisme vereert machtsvertoon en het gebruik van geweld, in zoverre dat is gericht op de omverwerping van de bestaande maatschappelijke orde.
4.Het fascisme kent een autoritaire structuur met aan het hoofd daarvan een leider aan wie charismatische eigenschappen worden toegeschreven.
5.Het fascisme streeft naar de instelling van een politieke dictatuur.
6.Het fascisme streeft naar de volledige controle over het maatschappelijk leven en de sociale en culturele organisaties.
7.Het fascisme is extreem nationalistisch.
8.Het fascisme pleit voor een continue strijd om de eigen natie te kunnen doen overleven te midden van andere staten.
9.Het fascisme berust in hoofdzaak op de maatschappelijke middenklasse.
10.Het fascisme streeft naar sociale eenheid en de opheffing van alle bestaande klassen- en belangentegenstellingen
Dit geeft toch stof tot nadenken, want je zou tegelijk kunnen stellen dat fascisme conformeert met een gedachtengoed dat specifiek van toepassing is binnen een bepaalde socio-economische context, dat nu helemaal niet van toepassing zou zijn.
Het fascisme is ontstaan in navolging van de eerste wereldoorlog, onze wereld en voornamelijk duitsland was toen voor altijd veranderd. Nog nooit had de wereld een oorlog meegemaakt dat zo allesvernietigd was als deze oorlog, waarin hele naties verbonden met elkaar sloten om samen te werken en samen oorlog te voeren met andere naties.
Duitsland werd na de eerste wereldoorlog aan banden gelegd, de gevolgen waren masaal. Het hele land verzaakte langzaam in een maalstroom van ellende, totdat er een leider optrad die het land uit de ellende zou trekken: Adolf Hitler.
Nu moet ik bekennen dat ook ik het te ver vind gaan om een vergelijking te maken tussen deze man en neerlands grootste moslimfan dhr. Wilders, maar het geeft stof tot nadenken wat voor analogiën van toepassing zijn.
Niet dat er sprake is van een maalstroom van ellende, maar er ís sprake van culturele danwel sociale onrust als gevolg van de nasleep van 9/11.
Het feit dat Nederland een mogelijk doelwit kan worden van een terrostische aanslag creëert een bekrompen vorm van vrijheid. Kan iemand ontkennen dat hij/zij beperkter voelt in zijn/haar gevoel van vrijheid als je Nederland gaat vergelijken voordat 11 september plaatsvond en nadat de aanslagen hadden plaatsgevonden?
Wie herinnert zich niet de koude rillingen bij het aanzicht van die twee vliegtuigen die zich in de twee torens boren? Wie herinnert zich niet hoe wij als natie massaal geschrokken waren bij het aanzicht dat de westerse wereld werd aangevallen?
Lees deze woorden, hoe je het wend of keert, de wereld is veranderd na 11 september. Of je het leuk vindt of niet, de wereld zoals wij die kennen is onlosmakelijk veranderd, want voor het eerst werd de westerse wereld geconfronteerd met terrorisme dat werd voortgebracht door mensen die uit een andere wereld kwamen met andere normen en waarden.
Hoe ironisch is het wel niet dat Amerika Irak ging invaderen onder het mom dat Saddam Hoessein massavernietigingswapens in bezit had en dat deze nooit zijn gevonden? De hele westerse wereld stond achter de oorlog, terwijl iedereen wist dat deze gestoorde gek geen massavernietigingswapens in bezit had. Nee, wij als westerse wereld moesten onze tanden laten zien, wij moesten laten zien dat wij wraak konden nemen als verdelging van alle mensenlevens die verloren zijn gegaan tijdens de aanslagen van 11 september.
Wat heeft het ons gebracht? Twee naties die volledig in chaos zijn en duizenden oorlogsslachtoffers aan de kant van de geallieerden, niet te vergeten hoeveel ongeschuldige oorlogsslachtoffers aan de kant van de burgerbevolking zijn gevallen, want deze zijn nog altijd "collateral damage" wanneer het leger ergens moet ingrijpen.
Misschien is het mijn onwetendheid omdat ik ben opgegroeid in een klein dorp, ver van de bewoonde wereld. Maar ik heb in mijn jeugd nooit mensen zien rondlopen met burka's of hoofddoeken. Zelfs toen in Beverwijk ging studeren zag ik amper mensen rondlopen met hoofddoeken, terwijl ik toch met enige regelmaat in Amsterdam kwam.
Naar gelang de tijd vorderde zag je het straatbeeld veranderen en leek het alsof er meer mensen gingen rondlopen met een hoofddoek. Hier zou je diverse vraagstellingen op kunnen loslaten. "Hebben deze mensen altijd al rondgelopen met een hoofddoek en worden wij er nu pas van gewaar als gevolg van de groeiende angst onder de bevolking" Zijn mensen op zoek naar hun eigen identiteit? Is de islam in opkomst of is deze religie altijd al in opkomst geweest?"
Ik moet bekennen dat ik er zelf ook aan irriteer wanneer mensen een gesprek voeren in hun eigen taal en ik het niet kan begrijpen. Maar tegelijk kan ik ook die mensen begrijpen dat dat hun moedertaal is, als dat communicatiemedium voor hun prima functioneert, wie ben ik dan om te stellen dat zij niet mogen communiceren in hun eigen taal? Zolang zij maar bewust zijn van het feit dat wanneer er met mij wordt gecommuniceert, dat zij communiceren in een taal die ik spreek. En omdat wij Nederland wonen mag je inderdaad veronderstellen dat je nederlands moet spreken.
Maar dan komen we weer op een ander punt, namelijk dat wij als samenleving nu pas worden geconfronteerd met het falend immigratiebeleid dat in de jaren '80 en '90 is gevoerd.
Het individu dat de taal wilde leren, ging ook de taal leren. Maar het individu dat alleen maar naar dit land was gekomen voor diens echtgenoot en een clubje heeft gevonden van "lotgenoten" en dus nooit heeft gemengd met de inheemse bevolking heeft dus ook nooit iets meegekregen van de normen en waarden van "onze samenleving". Dit individu heeft nooit de kans gekregen om deze te leren. Nu zou je natuurlijk ook kunnen veronderstellen dat het individu daadkrachtiger had moeten zijn en "gewoon zelf contact moest leggen". Hoe kan je contact leggen met "inheemse mensen" als je niet eens in staat bent om optimaal te kunnen communiceren?
Dan nu anno 2012, ik zou hier überhaupt niet eens willen wonen als vreemdeling. Een maatschappij die mij uitkotst, omdat mij niet eens op een normale manier de mogelijkheid wordt gegeven om te immigreren. In plaats daarvan wordt ik onderworpen aan allerlei toetsen en krijg ik allerlei zooi door mijn strot gedouwd waar je niet blij van wordt, allemaal in het kader van integratie!
Mag ik eerlijk zeggen dat ik niet eens weet hoe het volkslied van Nederland gaat, verschrikkelijk he. Ben ik nu plotseling het nederlanderschap niet waardig? Terwijl ik mij geen greintje minder nederlander voel en mij nog steeds zo intens verbonden voel met de natie dat Nederland is, ken ik nog steeds niet het Wilhelmus. Ik heb er gewoon simpelweg geen behoefte voor om deze te leren, waarom zou ik? Het heeft voor mij geen meerwaarde.
Ook dat is een lastig punt, want hoe kan je vaststellen wat een immigrant aan kennis in huis moet hebben wilt hij/zij de mogelijkheid gebonden krijgen om te vestigen in dit land?
Afijn, we wijken af van het onderwerp, namelijk vaststellen waarom de PVV een fascistische partij en of deze term wel toepasselijk is.
Primair zou je stellen dat deze term wel degelijk van toepassing, gezien het nationalistisch tintje dat onlosmakelijk verbonden is met de PVV, of om de inleiding erbij te betrekken "want het liegen vervangt hier compleet het schipperen tusschen theoretische 'waarheid' en practische noodleugen", iets waar de PVV gretig gebruik van maakt in het debat door simplistische beredenaties, hoewel deze erg goed sofistisch onderlegd zijn door te zoeken naar de zwakke punten in de argumentatie van de tegenstander en op basis hiervan een tegenargument te bieden.
Ook durf ik wel degelijk te stellen dat de PVV overeenkomt met alle punten waarmee het fascisme overeenkomt behalve punt 6, hoewel ook bij dit punt er sprake kan zijn van bepaalde overeekomsten met de PVV in het kader van standpunten die deze partij neemt wanneer het gaat over ontplooiing van cultuur of moet ik eigenlijk zeggen, het behoud van de cultuur
Het moge duidelijk zijn dat ervan uitgaande dat de context waarbinnen er mag worden gesproken over de term fascisme niet van toepassing zijn in de huidige socio-economische betrekkingen. Maar afgaande op de achterliggende psychologische mechanismen durf ik wel degelijk te stellen dat dezelfde gedragspatronen van toepassing zijn die uiteindelijk allemaal gefundeerd zijn op angst en afgunst, want zo stel Menno ter Braak: "simplistische conlusies zitten iedereen in het bloed, die behoefte heeft zich te rechtvaardigen".
Het individu dat geen rechtvaardiging heeft voor diens handelen, zal op zoek gaan naar een rechtvaardiging voor diens menselijk handelen
Mensen, ik wens iedereen een hele fijne dag toe!
Een dikke knuffel van jullie semi-filosoof, Halbe!
Abonneren op:
Posts (Atom)