Enkelen zullen het wellicht zijn opgevallen, de laatste tijd is zowel de frequentie van het schrijven van mijn blogs gedaald als de thema's zijn veranderd. Toch vind ik het toepasselijk om de laatste afsluiter te schrijven van de serie "een duik in de menselijke psyche".
Mijn ontdekkingsreis op het pad des levens is vooralsnog lang niet voorbij. Het is eerder zojuist begonnen. Ik heb het gevoel dat ik een nieuwe weg ben ingeslagen. Het afgelopen jaar heb ik een hoop geleerd over het leven, maar vooral over mijzelf. Wat mij fascineert is dat ik dacht ik wist wie ik ben en wat voor een persoon ik ben. Niet voor niks maak ik al jarenlang gebruik van "zelfreflectie", waarbij ik in mijn hoofd verschillende scenario's naspeel van situaties die zijn voorgevallen. Ik probeer altijd te analyseren hoe ik heb gedragen in die situatie en waarom. Je zou kunnen zeggen dat ik al jarenlang mijn eigen gedrag probeerde te analyseren.
Het bijzondere is dat ik in de veronderstelling was mijzelf te hebben gevonden. Totdat ik tot de ontdekking kwam dat ik nog nooit diep tot de kern van mijn zijn was gekomen. Ruim een jaar geleden had ik eindelijk mijn studie afgerond. Ik dacht "nu kan het leven beginnen". Achteraf gezien was ik destijds ontzettend naïef. Naïeviteit is eigenlijk niks meer dan het uitvoeren van een onrealistische visie op de realiteit. Als persoon ben je wel aanwezig in de wereld, maar leef je nog gedeeltelijk in een droomwereld.
Pas toen dingen begonnen mis te gaan en uiteindelijk bovenop alles nog de diagnose "ADHD" kwam, werd ik wakker. Een ruwe ontwakening in het proces dat het leven heet.
Ik kan uit eigen ervaringen zeggen dat het lastige perioden zijn om doorheen te komen. Opeens is alles wat bekend was, onbekend geworden. De grond dat eerst vast was, veranderde in modder en drijfzand. En soms had ik het gevoel dat ik aan het vallen was in een zwart gat. Het enige wat je als persoon kan doen is alles over je heen laten gaan in de hoop er lering uit te halen.
Het litteken op mijn ziel bestaat nog steeds en zal altijd bestaan. Het verleden heeft mij gevormd tot de persoon die ik ben. Echter moet ik niet mijn leven vormen naar dit litteken. Het moment dat je als persoon jouw eigen leven gaat beperken en centreren rondom jouw persoonlijke levensproblematiek is het punt dat je op weg ben naar een dieptepunt in jouw leven. En wij mensen zijn in staat om heel diep te vallen in deze bijna eindeloze put. Eenmaal aangekomen op de bodem van deze put is het soms een hele lange klim om eruit te klimmen. Laat het zo niet zo ver komen! Emoties zijn nou eenmaal essentieel voor onze ervaring van het leven, maar laat je leven niet regeren door deze emoties want jij als persoon bent nog steeds heer en meester over jouw eigen lichaam met diens innerlijke belevinsgwereld.
Om terug te komen op het synoniem die ik in mijn laatste blog van deze serie hebt geschreven: de gevangenis van ons leven zit in ons hoofd. En wij hebben zelf de sleutel in onze hand om de deur te openen en naar buiten te lopen richting de belevingswereld dat het leven heet.
Ik ben herboren! Een nieuwe fase in mijn leven is ingegaan en ik ga deze met volle glorie trotseren. Binnen de gegeven kaders van ons verleden zijn wij mensen de architect van ons leven, net zoals mijn spreekwoord uitspreekt: dwaal niet in het verleden, maar leef in het heden met het zicht op de toekomst.
Mensen, ik wens ieder nog een fijne dag! Het weer is ons gunstig gezind vandaag dus geniet ervan zou ik zeggen.
Een dikke knuffel van jullie semi-filosoof, Halbe.
woensdag 22 september 2010
woensdag 15 september 2010
De multiculturele samenleving - Een utopie, een illusie of een toekomstvisie
Als vervolg op mijn vorige blog ga ik in deze blog dieper in op enkele filosofische vraagstukken m.b.t. de multi-culturele samenleving. Het hoofdthema zal zijn om vast te stellen wat een multi-culturele samenleving eigenlijk inhoudt, is dit wel realistisch of is het een utopie?
Om dit vraagstuk op te kunnen lossen moeten we eerst kijken naar de fundamenten van een samenleving. Waarschijnlijk zullen deze maar gedeeltelijk overeenkomen met hetgeen een socioloog heeft vastgesteld, maar daarom maak ik ook een filosofische analyse en geen wetenschappelijke analyse.
Een fundament voor een samenleving is een saamhorigheidsgevoel. Voor hen die geen woordenboek bij de hand hebben zal ik een definitie hiervan geven: het gevoelsmatig bij elkaar horen en samen handelen. Onderliggend probleem is echter dat handelen afhankelijk is van de situatie en dat ieder persoon afhankelijk van zijn eigen positie zal handelen. Dit kan leiden tot contradicties en uiteindelijk conflicten.
Een tweede fundament is normen en waarden. Een samenleving dat waarde hecht aan thema X, zal aandacht geven hieraan. Ieder individu dat durft te tornen aan thema X zal de consequenties moeten aanvaarden. Echter zijn er natuurlijk normen die wij hanteren. Ieder thema is afhankelijk van de context waarin deze wordt geplaatst, dit maakt de waarde hiervan een rekbaar begrip. Om hier grip op te krijgen zijn normen essentieel. Sociale controle is de praktische handeling die hieruit zal volgen. En het centrum van deze drie onderwerpen is het moraal.
Het derde fundament van een samenleving is vrijheid. Vrijheid van het individu en te gaan en staan waar hij maar wilt gaan en staan. Vrijheid om zijn eigen leven een invulling te geven naar gelang de omstandigheden dit toelaten. Het probleem is echter een scherp contrast met het moraal: waar ligt de grens tussen vrijheid en plicht? Wanneer wordt een plicht een plicht en vrijheid een vrijheid?
Zoals duidelijk mogen zijn bevatten de drie fundamenten van onze samenleving een onderliggende sociale problematiek.
Saamhorigheidsgevoel is afhankelijk van de perceptie van het individu. Net zoals ik mij irriteer aan mensen die over straat lopen met hun mobieltje waaruit de nodige herrie komt, kunnen andere mensen genieten van deze muziek.
Normen en waarden zijn deels cultuursafhankelijk en indirect is religie ook weer verbonden aan cultuur. Wat voor andere verklaring kan er worden gegeven voor het feit dat de ene groep moslima's wél een hoofddoekje draagt, de andere groep géén hoofddoekje draagt en de laatste groep zelfs een volledige burka draagt? Is dit religie? Is dit cultuur? Of is dit een grijs gebied tussen religie en cultuur in? Mag het dan wel als religie danwel cultuur worden beschouwd?
Vrijheid is wellicht nog het lastigste punt. De samenleving van vandaag bezit een zekere complexiteit m.b.t. vrijheid. De wereld van vandaag is in de ban van terrorisme. Terrorisme heeft als doel angst onder een bevolking te zaaien. De ironie is dat terrorisme kan worden bestreden door de vrijheid van de mens in te perken. Indirect betekent dit dat terrorisme per definitie altijd een win/win-situatie zal opleveren voor terroristen. Als er geen angst onder de bevolking wordt gezaaid, dan worden mensen op zijn minst ingeperkt in hun vrijheid wat op lang termijn een evenredig negatief effect teweeg zal brengen op de samenleving.
Dan gaan we nu terug naar het hoofdthema van deze blog. Wat is nou een multi-culturele samenleving? Is het een samenleving dat een unieke balans weet te vinden tussen de drie eerder gestelde fundamenten van een samenleving? Of is het eerder een labiel evenwicht waarbij er sprake is van een constant conflict tussen de verschillende factoren die bij elkaar een soort van samenleving moet voorstellen?
Ik denk dat een multi-culturele samenleving haalbaar is, of tenminste realistisch. Maar de tijdsduur ervan is afhankelijk van téveel variabelen om vast te stellen wat de waarde hiervan is. Hoe groter het verschil tussen groepen mensen onderling binnen een samenleving, des te groter zal de kans zijn op een potentiële conflict tussen bevolkingsgroepen. Meer verschil tussen mensen veroorzaakt een verminderde saamhorigheidsgevoel waardoor één van de fundamenten van een samenleving broos wordt. Een strenge handhaving van de bovengenoemde normen en waarden impliceert de ontwikkeling van een wet dat gelijkwaardig is aan die van de mens-onwaardige sharia. Willen wij dit wel? Willen wij als samenleving zo ver gaan om onze normen en waarden te beschermen dat wij ons moeten wenden tot extreme beschermingsmechanismen? Het enige waartoe dit zal leiden is een inperking van onze vrijheid. En is vrijheid niet de kern van ons leven? De essentie van onze gewaarwording van het feit dat wij leven? Is vrijheid niet eigenlijk onze grootste goed en wellicht het belangrijkste fundament van dé samenleving?
Zo ja, dan is een multi-culturele samenleving zoals eerder gesteld een unieke balans tussen de fundamenten van een samenleving. En dat impliceert indirect een utopie, wat voor sommige mensen gelijkstaat aan een illusie. Gelukkig ben ik vanuit mijn persoonlijkheid een idealist en is mijn geloof in het wezen dat de mens heet nog altijd sterk. Nu maar hopen dat de realiteit niets anders zal bewijzen.
Mensen, het was weer een zware blog waarin verschillende politieke thema's werden behandeld. Bedankt voor het lezen en ik zie graag de nodige discussies ontstaan. Ik wens ieder een hele fijne dag toe!
Een dikke knuffel van Halbe - wereldverbeteraar pur sang.
Om dit vraagstuk op te kunnen lossen moeten we eerst kijken naar de fundamenten van een samenleving. Waarschijnlijk zullen deze maar gedeeltelijk overeenkomen met hetgeen een socioloog heeft vastgesteld, maar daarom maak ik ook een filosofische analyse en geen wetenschappelijke analyse.
Een fundament voor een samenleving is een saamhorigheidsgevoel. Voor hen die geen woordenboek bij de hand hebben zal ik een definitie hiervan geven: het gevoelsmatig bij elkaar horen en samen handelen. Onderliggend probleem is echter dat handelen afhankelijk is van de situatie en dat ieder persoon afhankelijk van zijn eigen positie zal handelen. Dit kan leiden tot contradicties en uiteindelijk conflicten.
Een tweede fundament is normen en waarden. Een samenleving dat waarde hecht aan thema X, zal aandacht geven hieraan. Ieder individu dat durft te tornen aan thema X zal de consequenties moeten aanvaarden. Echter zijn er natuurlijk normen die wij hanteren. Ieder thema is afhankelijk van de context waarin deze wordt geplaatst, dit maakt de waarde hiervan een rekbaar begrip. Om hier grip op te krijgen zijn normen essentieel. Sociale controle is de praktische handeling die hieruit zal volgen. En het centrum van deze drie onderwerpen is het moraal.
Het derde fundament van een samenleving is vrijheid. Vrijheid van het individu en te gaan en staan waar hij maar wilt gaan en staan. Vrijheid om zijn eigen leven een invulling te geven naar gelang de omstandigheden dit toelaten. Het probleem is echter een scherp contrast met het moraal: waar ligt de grens tussen vrijheid en plicht? Wanneer wordt een plicht een plicht en vrijheid een vrijheid?
Zoals duidelijk mogen zijn bevatten de drie fundamenten van onze samenleving een onderliggende sociale problematiek.
Saamhorigheidsgevoel is afhankelijk van de perceptie van het individu. Net zoals ik mij irriteer aan mensen die over straat lopen met hun mobieltje waaruit de nodige herrie komt, kunnen andere mensen genieten van deze muziek.
Normen en waarden zijn deels cultuursafhankelijk en indirect is religie ook weer verbonden aan cultuur. Wat voor andere verklaring kan er worden gegeven voor het feit dat de ene groep moslima's wél een hoofddoekje draagt, de andere groep géén hoofddoekje draagt en de laatste groep zelfs een volledige burka draagt? Is dit religie? Is dit cultuur? Of is dit een grijs gebied tussen religie en cultuur in? Mag het dan wel als religie danwel cultuur worden beschouwd?
Vrijheid is wellicht nog het lastigste punt. De samenleving van vandaag bezit een zekere complexiteit m.b.t. vrijheid. De wereld van vandaag is in de ban van terrorisme. Terrorisme heeft als doel angst onder een bevolking te zaaien. De ironie is dat terrorisme kan worden bestreden door de vrijheid van de mens in te perken. Indirect betekent dit dat terrorisme per definitie altijd een win/win-situatie zal opleveren voor terroristen. Als er geen angst onder de bevolking wordt gezaaid, dan worden mensen op zijn minst ingeperkt in hun vrijheid wat op lang termijn een evenredig negatief effect teweeg zal brengen op de samenleving.
Dan gaan we nu terug naar het hoofdthema van deze blog. Wat is nou een multi-culturele samenleving? Is het een samenleving dat een unieke balans weet te vinden tussen de drie eerder gestelde fundamenten van een samenleving? Of is het eerder een labiel evenwicht waarbij er sprake is van een constant conflict tussen de verschillende factoren die bij elkaar een soort van samenleving moet voorstellen?
Ik denk dat een multi-culturele samenleving haalbaar is, of tenminste realistisch. Maar de tijdsduur ervan is afhankelijk van téveel variabelen om vast te stellen wat de waarde hiervan is. Hoe groter het verschil tussen groepen mensen onderling binnen een samenleving, des te groter zal de kans zijn op een potentiële conflict tussen bevolkingsgroepen. Meer verschil tussen mensen veroorzaakt een verminderde saamhorigheidsgevoel waardoor één van de fundamenten van een samenleving broos wordt. Een strenge handhaving van de bovengenoemde normen en waarden impliceert de ontwikkeling van een wet dat gelijkwaardig is aan die van de mens-onwaardige sharia. Willen wij dit wel? Willen wij als samenleving zo ver gaan om onze normen en waarden te beschermen dat wij ons moeten wenden tot extreme beschermingsmechanismen? Het enige waartoe dit zal leiden is een inperking van onze vrijheid. En is vrijheid niet de kern van ons leven? De essentie van onze gewaarwording van het feit dat wij leven? Is vrijheid niet eigenlijk onze grootste goed en wellicht het belangrijkste fundament van dé samenleving?
Zo ja, dan is een multi-culturele samenleving zoals eerder gesteld een unieke balans tussen de fundamenten van een samenleving. En dat impliceert indirect een utopie, wat voor sommige mensen gelijkstaat aan een illusie. Gelukkig ben ik vanuit mijn persoonlijkheid een idealist en is mijn geloof in het wezen dat de mens heet nog altijd sterk. Nu maar hopen dat de realiteit niets anders zal bewijzen.
Mensen, het was weer een zware blog waarin verschillende politieke thema's werden behandeld. Bedankt voor het lezen en ik zie graag de nodige discussies ontstaan. Ik wens ieder een hele fijne dag toe!
Een dikke knuffel van Halbe - wereldverbeteraar pur sang.
woensdag 8 september 2010
Nederland op zijn kop - een gespleten samenleving
Nederland staat op zijn kop, het is een feit. Hoe je het ook wend of keert, de multi-culturele samenleving is aan het veranderen tot in zijn kern. Dit is geen apocalyptische praat over een zogenaamde "dag des oordeels" die gaat plaatsvinden, nee dit is puur mijn visie op het Nederland van nu.
Twintig jaar geleden was alles simpel. Hoewel het aannemelijk is dat er ook toen sprake was van sociale problematiek zal deze in schril contrast staan met de sociale problematiek van ons land van vandaag. Vroeger werd deze onrust veroorzaakt door actuele problemen. Criminaliteit, werkloosheid, economie - kortom zaken die altijd normaal zijn binnen een samenleving.
Tegenwoordig zit een diepe kern van angst in onze samenleving. Vroeger kon je sociale controle op elkaar uitoefenen. Als iemand iets verkeerd deed, dan stap je erop af om die persoon aan te spreken. Langzaam hebben wij dit als samenleving afgeleerd, toen zinloos geweld in de media tevoorschijn kwam.
Saillant detail is dat de daders in sommige gevallen een buitenlands uiterlijk hadden.
Ik denk dat vanaf die tijd een lichte xenofobie is gaan nestelen in het gedachtengoed van onze samenleving. En 9/11 was de katalysator van dit gedachtengoed. Laten we niet vergeten dat het Pim Fortuyn was die in die periode de sociale problematiek op een duidelijke manier aan de kaak durfde te stellen. Toppunt van ironie is wellicht het feit dat hij uiteindelijk werd vermoord door een dierenactivist, vanwege dienst standpunten over de bont-industrie. Geprezen zij de mens!
Iedereen weet wat er daarna was gebeurd. Rene Steegmans is wellicht het bekendste slachtoffer van zinloos geweld. En als zondebok werd de Islam bestempeld. Ja, de Islam is inderdaad een religie dat moeilijk samengaat met westerse idealen. Ja, de Islam is inderdaad fundamentalistisch, dat is juist de ideologie van deze religie. Is deze religie dan per definitie slecht? Is er sprake van een inherente aansporing tot volkerenmoord? Niet per definitie. Natuurlijk kennen we allemaal het welbekende Sbrenica-debacle waarin wij Nederlanders en grote rol hebben gespeeld. Jammer alleen dat in dit geval juist moslims het slachtoffer waren van deze wrede genocide. Xenofobie ten top!
Nu anno 2010 leven we in een multi-culturele samenleving dat gespleten is in de vele ethnische minderheden van ons land waarin de Islam de zondebok is geworden van onze sociale problematiek. Om de woorden van meneer Wilders in mijn mond te nemen: de Islam is een geweldadige religie.
Elk heilig boek van elke religie bevat in zekere zin een aanzet tot genocide met woorden als "andersgelovigen moeten bekeren tot het goede geloof of sterven als ketters". De kruistochten met diens verspreiding van het christelijk geloof is een voorbeeld hiervan. Net zoals de Islam nu zijn Jihad heeft. Neemt niet weg dat er genoeg moslims zijn die wél in staat zijn om hun geloof paralel te laten lopen met hun leven in een westerse samenleving. Hoe harder wij als samenleving zullen optreden tegen andersdenkenden, des te groter zal de vervreemding, de polarisatie worden van onze samenleving!
Wees niet bang om mensen aan te spreken. Ongeacht het feit dat je wel of niet zult worden begrepen door mensen, is dat geen reden om mensen niet aan te spreken op hun gedrag. Maar wees ook niet bang om in te grijpen als dit gebeurt. Ik verbaas mij over het feit hoe bang of eigenlijk moet ik zeggen egoïstisch mensen zijn als zij een gevecht op straat zien. Een gevecht is spannend, het is sensatie! Maar ingrijpen? Nee hoor mij niet gezien, stel je toch eens voor dat je gewond raakt...
Ik heb hier één simpele term voor: zwakte. Het macht van het individu is beperkt, maar op het niveau van het individu evenredig met een ander individu. Om een oud spreekwoord in de mond te nemen: de samenleving, dat ben jij.
Mensen, ik wens ieder een hele fijne dag toe! Ik ga verder met administratie en studeren.
Een dikke knuffel van jullie wereldverbeteraar - Halbe.
Twintig jaar geleden was alles simpel. Hoewel het aannemelijk is dat er ook toen sprake was van sociale problematiek zal deze in schril contrast staan met de sociale problematiek van ons land van vandaag. Vroeger werd deze onrust veroorzaakt door actuele problemen. Criminaliteit, werkloosheid, economie - kortom zaken die altijd normaal zijn binnen een samenleving.
Tegenwoordig zit een diepe kern van angst in onze samenleving. Vroeger kon je sociale controle op elkaar uitoefenen. Als iemand iets verkeerd deed, dan stap je erop af om die persoon aan te spreken. Langzaam hebben wij dit als samenleving afgeleerd, toen zinloos geweld in de media tevoorschijn kwam.
Saillant detail is dat de daders in sommige gevallen een buitenlands uiterlijk hadden.
Ik denk dat vanaf die tijd een lichte xenofobie is gaan nestelen in het gedachtengoed van onze samenleving. En 9/11 was de katalysator van dit gedachtengoed. Laten we niet vergeten dat het Pim Fortuyn was die in die periode de sociale problematiek op een duidelijke manier aan de kaak durfde te stellen. Toppunt van ironie is wellicht het feit dat hij uiteindelijk werd vermoord door een dierenactivist, vanwege dienst standpunten over de bont-industrie. Geprezen zij de mens!
Iedereen weet wat er daarna was gebeurd. Rene Steegmans is wellicht het bekendste slachtoffer van zinloos geweld. En als zondebok werd de Islam bestempeld. Ja, de Islam is inderdaad een religie dat moeilijk samengaat met westerse idealen. Ja, de Islam is inderdaad fundamentalistisch, dat is juist de ideologie van deze religie. Is deze religie dan per definitie slecht? Is er sprake van een inherente aansporing tot volkerenmoord? Niet per definitie. Natuurlijk kennen we allemaal het welbekende Sbrenica-debacle waarin wij Nederlanders en grote rol hebben gespeeld. Jammer alleen dat in dit geval juist moslims het slachtoffer waren van deze wrede genocide. Xenofobie ten top!
Nu anno 2010 leven we in een multi-culturele samenleving dat gespleten is in de vele ethnische minderheden van ons land waarin de Islam de zondebok is geworden van onze sociale problematiek. Om de woorden van meneer Wilders in mijn mond te nemen: de Islam is een geweldadige religie.
Elk heilig boek van elke religie bevat in zekere zin een aanzet tot genocide met woorden als "andersgelovigen moeten bekeren tot het goede geloof of sterven als ketters". De kruistochten met diens verspreiding van het christelijk geloof is een voorbeeld hiervan. Net zoals de Islam nu zijn Jihad heeft. Neemt niet weg dat er genoeg moslims zijn die wél in staat zijn om hun geloof paralel te laten lopen met hun leven in een westerse samenleving. Hoe harder wij als samenleving zullen optreden tegen andersdenkenden, des te groter zal de vervreemding, de polarisatie worden van onze samenleving!
Wees niet bang om mensen aan te spreken. Ongeacht het feit dat je wel of niet zult worden begrepen door mensen, is dat geen reden om mensen niet aan te spreken op hun gedrag. Maar wees ook niet bang om in te grijpen als dit gebeurt. Ik verbaas mij over het feit hoe bang of eigenlijk moet ik zeggen egoïstisch mensen zijn als zij een gevecht op straat zien. Een gevecht is spannend, het is sensatie! Maar ingrijpen? Nee hoor mij niet gezien, stel je toch eens voor dat je gewond raakt...
Ik heb hier één simpele term voor: zwakte. Het macht van het individu is beperkt, maar op het niveau van het individu evenredig met een ander individu. Om een oud spreekwoord in de mond te nemen: de samenleving, dat ben jij.
Mensen, ik wens ieder een hele fijne dag toe! Ik ga verder met administratie en studeren.
Een dikke knuffel van jullie wereldverbeteraar - Halbe.
Abonneren op:
Posts (Atom)