Liefde… tot de dag van vandaag blijf ik mij erover verbazen. Hoeveel je van iemand kan houden, terwijl je weet dat de relatie geen inhoud meer heeft. Hoe de slechte momenten de goede momenten overschaduwen. Hoeveel pijn het hart doet op het moment dat je bij die persoon wil zijn, maar weet dat het bij het geringste ruzie ontstaat.
Wat zou ik het fijn vinden als liefde net zo makkelijk was als exacte vakken. Sommige mensen vinden mijn vakgebied moeilijk, maar ik vind het makkelijk. Hoe fijn zou het zijn als ik mij net zo makkelijk in een relatie kon vinden als dat ik biochemische processen binnen cellen snap?
Wijsheid… als ik een wens kon doen zou ik wensen om meer wijsheid zodat ik goede keuzes kan maken. Goede keuzes op momenten die het erom doen. Wijsheid is in mijn ogen het moeilijkst te verkrijgen in de hele wereld. Liefde krijg je van de mensen die om je geven, geld kan je verdienen en kennis verkrijg je van alles om je heen, maar wijsheid is iets wat je niet zomaar kan vergaren. Je moet openstaan voor alles om je heen en je gedachten een andere wereld laten doorzweven. Hoe vaak doe ik dat wel niet en hoe vaak schiet ik toch tekort in mijn wijsheid?
Het is frustrerend en ik wordt zo boos om mijn tekortkomingen. Hoe graag ik ook een god zou willen vervloeken voor mijn tekort aan wijsheid, de énige persoon die schuldig is ben ik zelf. Dat is de ironie van het leven, dat is de ironie van mijn eigen leven. En toch ga ik gewoon door, met een glimlach en een traan, want dat is wat het leven inhoudt. Het leven is iets moois, hoe pijnlijk sommige dagen ook zijn. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd, maar iemand die geen verdriet heeft om een verlies heeft in mijn ogen nooit geleefd.
Ik hou van je mijn liefste en ik zal altijd van je blijven houden. Mijn gevoelens voor jou zullen nooit verdwijnen. Het spijt me dat het zo gelopen is.
