De parasiet dat de mens is

Mensen, het is het toppunt van evolutie, voortgebracht door de natuur. Wij zijn gezegend met de mogelijkheid van zelfreflectie, wij kunnen veronderstellen wat de gevolgen zijn van ons handelen. Als mensheid hebben wij een hoop voortgebracht, waarvan de ontwikkeling van technologie zou kunnen worden veronderstelt als de grootste uitvinding van de mensheid. Hoe ironisch is het wel niet dat diezelfde technologie de mensheid laat leven op een niveau dat onslosmakelijk de vernietiging van onze planeet inhoudt?

Als individu genieten wij van de geneugten die het leven ons biedt. Ik vraag mij af, genieten wij daadwerkelijk van het leven of ervaren wij een mentaal construct dat gelijkwaardig is aan het ervaren van emoties en waarvan het een gewaarwording veroorzaakt in ons psyche als een "prettig gevoel"?
John Locke had in zijn werk getiteld "An Essay Concerning Human Understanding" een uiteenzetting gemaakt van het menselijk vermogen om zaken te kunnen begrijpen. Hij veronderstelde dat ons handelen primair wordt bepaald door het nastreven om een prettig gevoel te kunnen ervaren, waarvan het ultimatum vanzelfsprekend het concept van geluk is.
Ook David Hume heeft in zijn werk "Traktaat over de menselijke natuur" een moraaltheorie opgesteld dat als uitgangspunt heeft dat het moraal van een persoon wordt bepaald door diens gevoel. Het is interessant om vast te stellen dat beide filosofen, die overigens niet in hetzelfde tijdperk leefde maar na elkaar, dezelfde ideeën hadden dat ons handelen voornamelijk wordt bepaald door ons gevoel. Het verschil zit hem in het feit dat David Hume dit heeft gebundeld in een moraaltheorie en dat John Locke meer gericht was op de politieke aspecten.

Wij leven in een tijdperk waarin ons geluk door een diversiteit aan allerlei factoren wordt bepaald. Geld is ironisch genoeg de representatie van deze diversiteit aan factoren, het bepaald de mogelijkheden waarmee een individu in staat wordt gesteld om keuzes te maken.
Als ik diverse media mag geloven, worden antidepressiva in ons land op vrij grote schaal gebruikt. Hoe krom is het wel niet dat in een welgesteld land als die van ons mensen niet in staat zijn om het gewenste niveau van geluk te bereiken, terwijl wij als land wel in staat zijn om grote hoeveelheden geld te produceren volgens diverse methoden die door onze economie worden aangedragen!?
Het materialisme in onze hedendaagse maatschappij voert tegenwoordig hoogtij en waarom? Omdat wij bij de aanschaf van een object een tijdelijk moment van geluk ervaren, het geeft ons een prettig gevoel en daar doen wij het uiteindelijk voor. Maar na het tijdelijke gevoel van geluk verdwijnt het net zo snel als dat het ontstond. De waardering voor een object is per definitie subjectief en afhankelijk van de mogelijkheden die een object ons biedt. De aanschaf van een computer is een grote investering, maar het is het waard vanwege de mogelijkheden die een computer ons als individu biedt.

Ik vraag mij alleen wel af, waar gaat dit ons als mensheid heen leiden? Zijn wij per definitie gedoemd om ons hele leven lang te moeten kopen aldoende een tijdelijk gevoel van geluk te kunnen ervaren? Waarom zijn wij mensen niet in staat om op een andere manier dat prettige gevoel te kunnen ervaren?
Afgaande op het niveau van gebruik van anti-depressiva ben ik blijkbaar niet de énige nederlander die worstelt met deze vragen. Des te meer gelukkiger maakt mij de gedachte dat ik langzaam maar zeker mijzelf aan het losrukken ben van dit sentiment. Dat ik mij niet meer laat leiden door de algemene consensus. Een nieuwe mobiel is ontzettend leuk, maar voor mij om het een langdurig gevoel van geluk te kunnen laten ervaren moet het mij een langdurige hoeveelheid aan functionaliteit kunnen bieden, wil ik een gevoel van voldoening kunnen ervaren bij het hanteren van het object (in dit geval mobiele telefoon).

Ik proclameer niet dat ik de wijsheid in weze bezit, maar als meer mensen deze vragen bij zichzelf zouden stellen, zou het dan mogelijk zijn om ooit samen met onze planeet te kunnen leven? De manier hoe wij momenteel als mensheid de aarde bevolken is niks meer dan dezelfde manier hoe een parasiet een gastheer binnendringt om hem langzaam maar zeker van binnenuit leeg te zuigen.
Wij maken gebruik van alle materialen waarop wij onze handen kunnen krijgen om het vervolgens om te vormen tot een ander object. Dit object verkrijgt een waardering en vormt een onderdeel van het transcendentale wezen dat de economie is. Een wezen dat alleen bestaat om te groeien en alleen kan bestaan d.m.v. groei.
Hoe willen wij onze planeet behouden als wij deze blijven verkrachten door puur individueel ons geluk te laten afhangen van materialistische objecten zonder daadwerkelijk waardering te geven aan immateriële zaken, dat ons mogelijkerwijs een groter gevoel van geluk kan geven?

Deze vraag, mijn beste lezers, mogen jullie beantwoorden.
Zoals Socrates het ooit verwoordde:"To live a good life, means to live virtues"

Mijn vrienden, ik wens ieder een hele fijne dag toe!
Een dikke knuffel van jullie semi-filosoof, Halbe

Fate

Fate

Dost thou really exist?
Art thou a cruel being?
Or art thou a phenomena?
A phenomena of life?

In man's life happenings take place
Some are good, some are bad
Either way, it signs a person for life

How come, these happenings take place
Even though we do not want them
to take place?

Fate

Dost thou really exist?
Are thou a phenomena man has named
After a happening takes place without
Our consent and our will?

How i hate thee!
How i loathe thee!
How i curse thee!

And yet, i thank thee
For showing me life
And the very essence of life