ADHD....ik heb nooit gedacht dat ik ooit nog eens zou worden gediagnosticeerd met deze "psychische aandoening". In de volksmond wordt het uitgesproken als "alle dagen heel druk". Maar in de werkelijkheid staan deze letters voor iets anders: Attention Defficit Hyperactivity Disorder. Kortom, het een is aandachtsstoornis met als gevolg een gedragsstoornis waarbij er sprake is van overactief (= hyperactief) gedrag.
Wat mensen niet weten is dat er sprake is van twee typen ADHD. Bij de ene is er sprake van een innerlijke onrust. Ik noem het zelf altijd "een chaos in het hoofd". Tegenwoordig heeft dit een eigen naampje gekregen: ADD. Mensen die dit hebben, zijn niet per definitie druk in hun gedrag. Maar binnenin gaat hun hoofd tekeer als een oorkaan.
Type twee is het kenmerkend ADHD gedrag; druk, veelpratend en alom aanwezig.
Een hoop mensen die worden gediagnosticeerd met ADHD zijn vaak een zgn. gecombineerd type. Dat betekent dat er wel sprake is van een chaos in het hoofd, maar dat dit ook tot uiting komt in het gedrag, dus een druk, veelpratend en alom aanwezig gedrag; kortom typisch "ADHD-gedrag".
Het is vrij logisch, als je hoofd vol zit met gedachten dan zal een mens op een gegeven moment gaan leven naar die gedachten. Tenzij hij/zij in staat is om dit gedrag te "onderdrukken", dan ontstaat er het typisch "ADD-gedrag". Een chaotisch hoofd, maar dat het lichaam zelf er geen last van ondervindt.
Sinds de diagnose gesteld is, ben ik druk bezig mijzelf aan het analyseren waarom nu pas de diagnose is gemaakt. Soms wordt ik er behoorlijk gefrustreerd van, want het zou het leven wat ik nu heb wellicht stukken draaglijker maken. Maar dan bedenk ik me gelijk dat er nou eenmaal niks aan te doen valt, het leven loopt zoals het loopt.
Vroeger werd er symptoonbestrijding gedaan...Ik was kapot van verdriet, dus dan ga je aan jezelf werken om op een volledig andere manier omgaan met je verdriet. Chaos is altijd al aanwezig geweest in mijn hoofd, maar pas sinds ik wordt geacht "normaal" te kunnen functioneren in de maatschappij is die chaos zich aan het manifesteren in mijn hoofd en mijn gedachten.
Bijkomend probleem is dat ik een hoop heb meegemaakt....Een hoop gedachten zijn verbonden aan emoties. Emoties die bij mij soms behoorlijk hoog kunnen oplopen, zo hoog dat ik deze niet meer onder controle krijg. Zoals de medisch maatschappelijk medewerker bij het MCA zei: "wij weten niet of jij deze aandachtsstoornis heb ontwikkeld door jouw verleden of dat het er altijd al in jouw onderbewustzijn aanwezig is geweest".
Ironisch genoeg heeft het mij namelijk toch een hoop voordelen opgeleverd....
Iemand met ADHD heeft een hoop beperkingen, omdat zo iemand niet op niveau kunt functioneren vanwege de chaos in het hoofd. Dit komt ook in uiting in de persoonlijke leefomgeving....Jammer alleen dat ik het leven door mijn strot gedouwd heb gekregen, waardoor ik wel structuur en orde MOEST maken in mijn leven.
Onbewust is er toch een mechanisme aanwezig in mijn hoofd dat ervoor zorgt dat ik de orde krijg in mijn leven die ik wil hebben....Ik weet niet of dit bij ieder persoon aanwezig is, of dat ik het "geluk heb" dat dit mechanisme is ontwikkeld in de tijd dat ik op mijzelf ging wonen met alle ellende van dien.
Hopelijk lukt het mij om dit mechanisme vaker aan te zetten in mijn hoofd....want die chaos begint me langzaam maar zeker af te breken. De nieuwe baan die ik heb, wil ik echt niet verliezen. Ik begin nu langzaam weer een nieuw plekje te krijgen en dat vertrouwd plekje wil ik zeker behouden....koste wat het kost!
Toch maar weer beginnen met spirituele rituelen, zoals wierrook stoken en mediteren....Tenslotte ben je als persoon "gezond in lichaam en geest".
Mensen, ik wens ieder een hele fijne avond!
Dikke knuffel van Halbe!
woensdag 20 januari 2010
zondag 17 januari 2010
Woensdag 13 januari 2010
Haïti wordt opgeschrikt door een aardbeving van 7.0 op de schaal van richter. Er kan geen enkele schatting worden gemaakt van het dodental, het is complete chaos. Mensen doen hun best om anderen levend onder het puin te halen, terwijl de doden keurig op een andere locatie worden verzameld.
Zondag 17 januari 2010
5 dagen na de aardbeving is het nog steeds chaos op Haïti, zo niet erger dan tevoren want er is nog steeds geen duidelijke coördinatie of leiding vanuit de regering. Er is nog steeds een groot tekort aan voedsel en drinkwater en tot overmaat van ramp zijn alle lijken nog steeds niet opgeruimt, met een grote kans op uitbraak van ziekten.
Afgelopen week las ik een interessant artikel in een krant, ik meen te herinneren de pers. Daarin was de vraagstelling hoe het mogelijk is dat een ramp zoals die in Haïti niet adequaat op kan worden gereageerd. Het antwoord is heel simpel: een falend regeringsbeleid en het niet aanbieden van hulp door de westerse wereld. Het probleem is echter ingewikkelder, namelijk dat het land altijd heeft moeten leven onder het juk van de blanke mens. En toen deze was verdreven, wilde zij zelf hun eigen leven reguleren. Helaas is er altijd sprake geweest van een falend regeringsbeleid.
De normale mens krijgt daar geen mogelijkheden, het gaat daar puur om overleving. Kinderen worden gedwongen door hun ouders om te gaan werken, zodat er aan het einde van de avond brood op tafel zit. Of op zijn minst iets wat eetbaars is.
Ik heb weleens gelezen over een handelsboycot dat Amerika had ingesteld op Haïti om op die manier pressie uit te drukken op de regering die schijnbaar vol corruptie zat. Wat heeft het opgeleverd? Een hoop ellende...
Ik blijf altijd verbazen over het scherp contrast tussen de westerse wereld en "de rest van de wereld". Hier is het crisis als mensen geld verliezen, terwijl het in de rest van de wereld pas crisis is als mensen hun leven verliezen.
Toegegeven, ik ben zelf nooit in Haïti geweest. Maar je hoeft er niet te zijn geweest om een beeld te krijgen van alle gevolgen die het land over zich heen heeft gekregen. De mens heeft een grote wil, maar als hij geen helpende hand krijgt aangeboden, dan kan er niks worden gedaan met die wil.
Nu er opeens sprake is van een gigantische ramp is de westerse wereld bereid om geld te steken in een arm land als Haïti. Ik durf hardop het volgende spreekwoord uit te spreken: als het kalf verdronken is, dempt men de put. Tenslotte hebben wij als westers land een hoop geld verloren aan de kredietcrisis en oh jeej, er is zelfs geen geld beschikbaar voor ontwikkelingshulp.
Maar geld inzamelen wanneer een arm land getroffen is door een natuurramp daar is de westerse wereld absoluut goed in.
Om even een amerikaanse schrijfster te quoten: een aardbeving is een daad van de natuur, extreme kwetsbaarheid voor een aardbeving is een daad van de mens.
Ik zal eerlijk zeggen dat ik mijn euro's nog niet heb gedoneert aan giro 555. Ik doneer al maandelijks mijn duurzaam gewerkte euro's aan Oxfam Novib en Artsen Zonder Grenzen. Misschien dat ik zelfs wel geld ga geven wanneer er weer zo'n inzamelingsactie op televsisie wordt gegeven.
Wat doet u?
Haïti wordt opgeschrikt door een aardbeving van 7.0 op de schaal van richter. Er kan geen enkele schatting worden gemaakt van het dodental, het is complete chaos. Mensen doen hun best om anderen levend onder het puin te halen, terwijl de doden keurig op een andere locatie worden verzameld.
Zondag 17 januari 2010
5 dagen na de aardbeving is het nog steeds chaos op Haïti, zo niet erger dan tevoren want er is nog steeds geen duidelijke coördinatie of leiding vanuit de regering. Er is nog steeds een groot tekort aan voedsel en drinkwater en tot overmaat van ramp zijn alle lijken nog steeds niet opgeruimt, met een grote kans op uitbraak van ziekten.
Afgelopen week las ik een interessant artikel in een krant, ik meen te herinneren de pers. Daarin was de vraagstelling hoe het mogelijk is dat een ramp zoals die in Haïti niet adequaat op kan worden gereageerd. Het antwoord is heel simpel: een falend regeringsbeleid en het niet aanbieden van hulp door de westerse wereld. Het probleem is echter ingewikkelder, namelijk dat het land altijd heeft moeten leven onder het juk van de blanke mens. En toen deze was verdreven, wilde zij zelf hun eigen leven reguleren. Helaas is er altijd sprake geweest van een falend regeringsbeleid.
De normale mens krijgt daar geen mogelijkheden, het gaat daar puur om overleving. Kinderen worden gedwongen door hun ouders om te gaan werken, zodat er aan het einde van de avond brood op tafel zit. Of op zijn minst iets wat eetbaars is.
Ik heb weleens gelezen over een handelsboycot dat Amerika had ingesteld op Haïti om op die manier pressie uit te drukken op de regering die schijnbaar vol corruptie zat. Wat heeft het opgeleverd? Een hoop ellende...
Ik blijf altijd verbazen over het scherp contrast tussen de westerse wereld en "de rest van de wereld". Hier is het crisis als mensen geld verliezen, terwijl het in de rest van de wereld pas crisis is als mensen hun leven verliezen.
Toegegeven, ik ben zelf nooit in Haïti geweest. Maar je hoeft er niet te zijn geweest om een beeld te krijgen van alle gevolgen die het land over zich heen heeft gekregen. De mens heeft een grote wil, maar als hij geen helpende hand krijgt aangeboden, dan kan er niks worden gedaan met die wil.
Nu er opeens sprake is van een gigantische ramp is de westerse wereld bereid om geld te steken in een arm land als Haïti. Ik durf hardop het volgende spreekwoord uit te spreken: als het kalf verdronken is, dempt men de put. Tenslotte hebben wij als westers land een hoop geld verloren aan de kredietcrisis en oh jeej, er is zelfs geen geld beschikbaar voor ontwikkelingshulp.
Maar geld inzamelen wanneer een arm land getroffen is door een natuurramp daar is de westerse wereld absoluut goed in.
Om even een amerikaanse schrijfster te quoten: een aardbeving is een daad van de natuur, extreme kwetsbaarheid voor een aardbeving is een daad van de mens.
Ik zal eerlijk zeggen dat ik mijn euro's nog niet heb gedoneert aan giro 555. Ik doneer al maandelijks mijn duurzaam gewerkte euro's aan Oxfam Novib en Artsen Zonder Grenzen. Misschien dat ik zelfs wel geld ga geven wanneer er weer zo'n inzamelingsactie op televsisie wordt gegeven.
Wat doet u?
Abonneren op:
Posts (Atom)