dinsdag 17 maart 2015

Het holle politieke begrip dat Vrijheid van Meningsuiting heet

Als wij de geschiedenis van het denken bekijken, of ons gewone dagelijkse gedrag, hoe komt het dan dat geen van beide er veel slechter voorstaan dan nu het geval is? Stellig niet door de ingeboren kracht van het menselijk begrip; want over elke zaak die niet direct voor zichzelf spreekt, zijn negenennegentig mensen volstrekt niet in staat te oordelen, op elke honderdste die dat wel kan; en dat vermogen van die honderdste is maar betrekkelijk; want het merendeel van de eminenste persoonlijkheden uit het verleden hing tal van opvattingen aan waarvan wij nu weten dat zij onjuist waren, en zij deden en stemden in met talloze dingen die nu niemand meer zou goedkeuren. [...]
Hij is in staat zijn vergissingen recht te zetten, door zijn ervaring te gebruiken en door er over te spreken. Niet door zijn ervaringen alleen. Men moet erover spreken, om te weten hoe de ervaring moet worden uitgelegd. Verkeerde opvattingen en gebruiken wijken op den duur voor feiten en argumenten; maar als men wil dat feiten en argumenten op de geest enige indruk maken, dan moeten zij verklaard worden. [...]
Hoe komt het wanneer iemands oordeel werkelijk vertrouwen verdient? Omdat hij zijn geest heeft opengesteld voor kritiek op zijn opvattingen en gedrag.
- John Stuart Mill, Over Vrijheid
: pagina 57/58.

Het is ruim twee maanden geleden dat er een bloedige aanslag werd gepleegd op het hoofdkantoor van het satirische blad Charlie Hebdo. 7 Januari 2015 stond de hele (westerse) wereld verenigd in zijn roep om de vrijheid van meningsuiting. Politici, instituten, organisaties met een religieus fundament; iedereen veroordeelde de bloedige aanslag die naast de levens van diverse kunstenaars ook heeft geleid tot een barbaarse executie van een bewaker, die later ook zelf een moslim bleek te zijn. Moslims die andere moslims vermoordden in de naam van Allah de Grote, oh de ironie!
In het verlengde van deze barbaarse daad ontstond een broederschap dat werd verwoord met de woorden Je Suis Charlie. Mensen gebruikten dit motto om hun steun te betuigen aan de vrijheid van meningsuiting, aangezien deze steeds vaker onder druk komt te staan vanwege de de botsing van ideologieën tussen fundamenteel-religieuze opvattingen en westerse vrijheden.
Deze morele vorm van broederschap werd zelfs politiek gedragen, waarop werd besloten een mars voor de republiek te houden door de straten van Parijs. Hiermee wilden de regeringsleiders laten zien niet te zwichten voor terrorisme en de fundamenten van moderne (westerse) democratieën te eren en te zullen verdedigen waar dit nodig wordt geacht.

Vandaag, 17 Maart 2015, wordt er geen woord gerept over het belang van de vrijheid van meningsuiting. De 'dagelijkse gang van zaken' is weer van toepassing. Enkel een journalistiek medium zoals De Correspondent behoudt zich voor om niet mee te doen aan de waan van de dag. Tenslotte is hun motto Een dagelijks medicijn tegen de waan van de dag.
Nationaal gezien wordt er überhaupt weinig aandacht geschonken aan dit concept, want alle aandacht wordt opgeëist door de politieke partijen die hard bezig zijn te strijden voor hun bestaansrecht op het publieke podium door het uitdelen van rozen want: 'Nederland moet Sterker & Socialer!' omdat men 'Koers houdt!'. Stel je toch eens voor dat je meer tijd bent aan het besturen van het land dan het bedrijven van politiek, het moet niet te gek worden.
Hoe triest is het dan wel niet om een nieuwsbericht te lezen over een man die in Utrecht woont en waarbij al twee keer een steen door het raam is gegooid, hoogst vermoedelijk vanwege het feit dat hij de voorpagina van het NRC op zijn raam had geplakt waarop onderstaande Charlie Hebdo cartoon te zien is.


Opzich is dit nog niet eens hetgeen mij het meest zorgen baart. Tenslotte leven wij in een turbulente tijd en zijn er zelfs hier in Nederland mensen die het eens zijn met de aanslag op Charlie Hebdo. Dat zij vergeten dat juist deze daad kenmerkend is voor het totalitaire denken vanuit een fundamenteel-religieuze ideologie is klaarblijkelijk een waarheid dat voor deze groep niet te begrijpen is.
Wat ik zorgelijk vind is dat een burger die laat zien solidair te zijn met de vrijheid van meningsuiting wordt bedreigd in zijn vrijheid vanwege het uitten van een mening dat door de ander klaarblijkelijk wordt opgevat als zijnde 'beledigend'. Oh wat heerlijk om te kunnen constateren dat de vrijheid van meningsuiting gepaard gaat met de vrijheid van beledigen!
De duitse filosoof Friedrich Nietzsche heeft eind 19e eeuw al geopperd voor een 'nihilistisch leven', los van elke vorm van moraal. Laten wij hem eren door vanaf morgen ons te ontdoen van alle morele kaders en nieuwe morele kaders te vormen, niet op basis van zogenaamde 'religieuze normen', maar op basis van gelijkwaardigheid vanuit de humanistische leer. Laten wij de verlichting eren; zij heeft ons tenslotte geleerd te denken buiten de conventionele kaders, waarom zouden wij ze vanuit een conservatief denken moeten handhaven?

Ik vraag mij alleen het volgende af: waar blijft de politieke verontwaardiging? Waarom durven politieke partijen hun vingers niet te branden aan een 'morele verontwaardiging van dit incident'?
Waar blijft Wilders met zijn uitspraak: 'Zie je wel, de oorlog met de islam is ontketend!'? Waar blijft Samson met zijn relativerende uitspraak: 'De moslimgemeenschap heeft de aanslag op Charlie Hebdo veroordeeld. Deze daad is verwerpelijk, maar kan niet worden verwijt aan de complete moslimgemeenschap.'? Waar blijft Rutte met zijn opvattingen?
De hele westerse wereld heeft zijn mond vol van Vrijheid van Meningsuiting, maar zodra deze geschonden wordt blijft elke vorm van morele verontwaardiging uit vanwege de aandacht die aan 'belangrijkere zaken' wordt geschonken. Goh, hoe komt het toch dat terrorisme grip krijgt op westerse bevolkingen? Wellicht vanwege een gemis aan collectiviteit? Of zoals prachtig verwoord in dit artikel:
De existentiële leegte van het mondiale neo liberalisme.
Hieruit volgt een taak voor onze politici om zich in te zetten voor de vrijheid van meningsuiting. Niet als een hol begrip dat als uitgangspunt fungeert voor morele verontwaardiging waneer ergens een barbaarse daad heeft plaatsgevonden, maar als politiek ideaal om na te streven. Er is namelijk maar één enkele politicus die zich hiervoor durft in te zetten. Hoe ironisch is het wel niet dat deze politicus neerlands grootste xenofoob is. En waarom is hij dat geworden? Omdat zijn politieke identiteit wordt vormgegeven dankzij het bestaan van een vijand: de islam.
O sancta simplicatas! In welk een zonderlinge vereenvouding en vervalsing leeft de mens! Men kan zich niet genoeg verwonderen als men eenmaal zijn ogen voor dit wonder heeft geopend!
Friedrich Nietzsche - Voorbij Goed en Kwaad.
Mijn vrienden, dank voor het lezen van dit korte blog! Laten wij met zijn allen zorg dragen voor het verspreiden van de vrijheid van meningsuiting. Laat de verlichting niet ten gronde gaan aan religieus-fundamentalisme, maar laten wij met zijn allen het dialoog aangaan met elkaar. Ik wens jullie allen een hele fijne avond toe. Een dikke knuffel van jullie amateur-filosoof, Halbe!