(niet) Alles is te koop met geld - Moraliteit vs. Immoraliteit

Wij mensen leven in een tijdperk waar macht indirect wordt verkregen door de grootte van onze portemonnee - of tegenwoordig de grootte en inhoud van onze bankrekening.
Beangstigend is het feit hoe wij als mensen afhankelijk zijn gemaakt van onze zogenaamde "beheerders van ons geld". Het schijnt dat deze mensen "bankieren" heten.

Neerlands bekenste bankier is uiteraard dhr. Scheringa, die naar het schijnt duizenden mensen heeft opgelicht door zijn klanten extra polissen aan te bieden. Ook mogen we met z'n allen vriendelijk dhr. Wellinga bedanken voor zijn uitmuntende inzet om de DSB-bank overeind te houden - of was het meer omdat hij bang was om zelf te worden meegesleurd in deze val mocht de DSB bank vallen?

De ironie die wij hierin vinden is echter dat wij indirect danwel direct afhankelijk zijn van deze mensen. Wij met zijn allen storten onze salarissen op onze rekening zodat banken op den duur van 1 eurocent, 2 eurocenten kunnen maken. Zoiets heet het "monetair beleid". Het is dankzij dit monetair beleid dat ons land de welvaart kent waardoor wij als mensen in staat zijn om een dak boven onze hoofd te hebben, om te kunnen eten en optimaal kunnen genieten van de deugden die het leven ons biedt.
De vraag die wij ons kunnen stellen - Socrates' stijl - is de volgende: bevredigt onze materialisme onze innerlijke behoeften of is het een omweg naar deze innerlijke behoeften die wij maar niet bevredigt krijgen?.

Als ik mevrouw Brink mag geloven dan is materialisme het belangrijkste in ons leven, getuige het feit dat zij beslag heeft laten leggen op zo'n beetje alle bezittingen van onderzoeksjournalist Eric Smit. Blijkbaar is het mogelijk om in een land - een rechtstaat (!) - zoals Nederland beslag te leggen op "intieme" zaken zoals zijn huis, bankrekening en verdere inkomsten. Leuk detail overigens is dat de man van Nina Brink, Pieter Storms, ooit een tv-programma heeft gepresenteert genaamd breekijzer waarmee hij opkwam voor mensen die onjuist werden behandeld en zelfs rechtshulp gaf.
Dit geeft stof tot nadenken. Waar deze man een hoog moraal had als het aankwam op het verdedigen van andere mensen, slaat deze om in immoraliteit wanneer er emotionele zaken meespelen m.b.t. zijn vrouw.

Blijkbaar is het voor sommige mensen toch moeilijk om je moraal hoog te houden wanneer de middelen tot beschikking zijn - te weten wanneer de bankrekening hoog genoeg is om mensen in te huren die wel even het vuile werk voor je opknappen.
Dat brengt ons naar de volgende vraag: wat is er niet meer te koop in de hedendaagse maatschappij?. Als je genoeg geld hebt, dan krijgen mensen respect voor je. Geheel in de lijn van het individualisme van onze huidige maatschappij.
Jij hebt geld en mensen benijden jou erom want jij representeert de dromen van deze mensen - ongeacht of er sprake is van moraal of niet. Emoties kunnen niet bestaan op hetzelfde niveau als moraal. Moraal wordt voortgebracht door ethiek en onze manier van rationalistisch denken, waar emoties irrationeel zijn - afhankelijk van het moment, tijd en situatie. Net zoals dhr. Storms de volgende uitspraak deed:"ik wil Eric Smit met de grond gelijk maken", waar hij later nog zijn excuses aanbood voor deze "emotionele uitspraak".

Zou geld dan de essentie zijn van immoraliteit in materialistische vorm? Om Karl Marx te quoten: "de progressie van het 'dialectisch materialisme' heeft geen behoefte aan morele sentimenten. Dat betekent dat geld/materialisme en moraliteit niet kunnen bestaan op hetzelfde niveau.
De volgende quote uit een ander boek genaamd "mijn denken is een hartstocht" weerspreekt echter deze uitspraak met de volgende quote: rijkdom [d.w.z. gebruikswaarde] is een attribuut van de mens, waarde een attribuut van de waar. Een mens of gemeenschap is rijk, een parel of een diamant is waardevol...Een parel of een diamant zijn waardevol als parel of diamant.
Gezien het feit dat moraal en immoraal verbonden zijn aan de normen en waarden die het individu hanteert, kunnen wij hieruit concluderen dat er zeker een parallel bestaat tussen geld/rijkdom en het gedrag van mensen dat hieruit voortvloeit. Of deze echter de oorzaak zijn van immoraliteit valt niet te zeggen, gezien het feit dat deze twee thema's niet kunnen bestaan op hetzelfde niveau.

Mensen, het weekend is voorbij en dit stukje filosofie is naar mijn mening een perfecte afsluiter ervan. Ik wens ieder een fijne avond toe en werk ze morgen!
Dikke knuffel van Halbe - de semi-filosoof.

Een duik in de menselijke psyche - Intense verdriet

Nummertje twee van mijn duik in de menselijke psyche - of moet ik zeggen die van mijzelf. Het begin was vrij simpel, het ging vooral om mijn frustraties rondom het onderwerp "liefde" en wat een goede manier is om ermee om te gaan.

Maar naarmate het gesprek vorderde ging het terug richting het verleden, dat wat voor mij zo moeilijk is om los te laten. Hoe zeer verlang ik nu wel niet naar iemand om bij uit te kunnen huilen wanneer ik verdrietig ben, om te kunnen knuffelen wanneer ik vrolijk ben, om samen mee te kunnen lachen in blijdschap.
Ook het onderwerp "Patricia" kwam weer ter sprake, hetzij nu vooral in objectieve manier. Ik had het gevoel dat ik mijzelf had "verblind" voor de situatie waarin wij ons toen bevonden. Mijn psycholoog zei het volgende: ik denk dat je juist héél bewust was van de situatie waarin jij je bevond, maar dat jij het hebt onderschat. Dat jij dacht "dat doe ik wel even", een soort ridder op het witte paard.
Dat was een vrij bijzondere ervaring of om specifieker te zijn, een hele gewaarwording!

Nu heb ik huiswerk gekregen, ik moet een biografie gaan schrijven over mijzelf. Niet specifiek over een onderwerp, maar over alles wat in mijn leven is voorgevallen en wat ik heb onthouden.
Ik ben vandaag gelijk begonnen. Natuurlijk is het niet de bedoeling om een boekwerk te schrijven, maar heb ik specifieke tijden afgesproken hoe lang ik moet schrijven.
Het was eigenlijk best wel makkelijk, totdat de tijd voorbij was...toen kwamen de tranen, het intense verdriet hoe ik deze tijd van vroeger mist.

Wat was het leven toch geweldig toen wij kleine kinderen waren! Onbekommerd kunnen spelen met vriendjes en vriendinnetjes totdat papa of mama naar buiten kwam om te roepen dat je moest eten.
Soms mis ik die tijd, de tijd waarin je zeeën van tijd had, dat je je nog kon vervelen. Nu kan ik me er moeilijk iets bij voorstellen, als "volwassen" persoon heb je allerlei verantwoordelijkheden waaraan je moet voldoen. En doe je dat niet, dan kom je in de problemen in de breedste zin van het woord.

Ik denk dat ik maar één van velen ben die dit gevoel ervaart - het gemis om te kunnen ervaren hoe wij als kinderen leefden. En dit gemis is iets wat wij als mensen moeten accepteren, want dat wat ooit was is verdwenen en komt nooit meer terug - Dwaal niet in het verleden, maar leef in het heden met het zicht op de toekomst!
Hoe waardevol zijn deze woorden niet voor mij en hoe moeilijk is het voor mij om hieraan te houden. Het enige wat mij rest is intense verdriet - het ervaren van de pijn van gemis tot in je diepste botten.

Toch is het niet zo erg om jezelf soms te reflecteren op het verleden. Tenslotte zijn wij de persoon geworden die wij nu zijn door ons verleden - het reeds-zijn-in om Martin Heidegger te quoten.
Mijn mening is dat je soms gerust verdrietig mag zijn over het verleden als dat zo moeilijk is om los te laten. Het is via dit verdriet - deze pijn - dat wij uiteindelijk leren om ons verleden te accepteren zoals het is en misschien zelfs los te laten! Lukt ons dit, dan wacht ons als persoon een glorieuze toekomst want iets wat je loslaat kan je ook weer terugpakken.

Mensen, ik wens ieder een hele fijne dag toe! Het is lekker weer. Ik ga weer op mijn balkon zitten onder het genot van mijn boek over griekse filosofie!
Een dikke knuffel van Halbe!

Spontane verliefdheid - bestaat dat nog?

Het is weer zover, het is zomer en de dames kleden zich dan altijd lekker luchtig dus gaan de hormoontjes bij mannen ook meespelen in "het spel der verleiding". Ok, sexy voelen is leuk en aardig, maar nog altijd een verschil en vooral een scherp contrast met verliefdheid. Een thema dat mij zowel frustreert als fascineert.

Na de zomer ben ik alweer 2 jaar vrijgezel, waarvan ik het eerste half jaar bewust voor heb gekozen. Die anderhalf jaar daarna heb ik een hoop geleerd, ook op dit gebied. Wat ik niet snap - en daar zal ik vast wel een vrouw voor moeten zijn om dat wél te kunnen snappen - is het nut van daten, terwijl er wel sprake is van een wederzijdse aantrekkingskracht.
Je voelt je aangetrokken tot elkaar, al dan wel of niet vooral fysiek met de daarbijbehorende lustgevoelens. Je probeert elkaar beter te leren kennen "om te kijken of er iets serieus uit kan komen". Waarom zo voorzichtig aan doen!? Wat is er gebeurd met de kalverliefde die wij ervaarden toen wij nog kinderen waren, jong en onschuldig en van het leven konden genieten zonder hoeven na te denken wat de dag ons morgen gaat brengen?

Ik kan nog steeds spontaan verliefd worden op iemand, heerlijk! Gewoon de hele dag rondlopen met een glimlach op mijn gezicht en alles door de roze bril kijken. Mij dunkt dat een heleboel mensen dit niet meer durven - en de beweegredenen hiervan zijn voor mij tot op heden onverklaarbaar. Zijn mensen bang om gekwetst te worden? Is het zo beangstigend om je hart open te stellen naar degene die de hele dag in je hoofd rondwandelt? Als dat zo is, dan kan je naar mijn mening beter de rest van je leven vrijgezel blijven, want gekwetst wordt je op den duur toch wel. Dat is nou eenmaal het gevolg van relaties - interacties tussen mensen met diens verwachtingen en teleurstellingen.

In de afgelopen anderhalf jaar heb ik verschillende dates gehad, waarvan ik sommigen via een datingsite heb leren kennen. Toegegeven, verliefd worden over internet is (theoretisch) onmogelijk. Daarvoor is de fysieke aantrekkingskracht té belangrijk om écht verliefd te kunnen worden via een semi-persoonlijk communicatiemiddel als internet. Wat wél mogelijk is dat je als persoon verwachtingen gaat maken over iemand, naar gelang je elkaar beter leert kennen via mail-contact danwel MSN. Maar de daadwerkelijke date is dan nog vaak een stap te ver, want stel je toch eens voor dat je verliefd zou worden oh oh oh wat eng....

Nah, ik laat het allemaal lekker voor wat het is. Spontaan verliefd worden is heerlijk, het zijn die zeldzame momenten in je leven dat je heerlijk euforisch mag zijn zonder dat je de consequenties ervoor moet aanvaarden. Jammer alleen dat mijn vrouwelijke tegenhanger dit blijkbaar niet vind, getuige de manier hoe ingewikkeld relaties worden naarmate je ouder wordt. Toch maar weer teruggaan naar kalverliefde?

Mensen, het weekend is begonnen! Ik ga weer verder genieten van mijn filosofie-boek over Plato en Socrates. Ik wens ieder een zeer fijn weekend.
Dikke knuffel van Halbe!

Een duik in de menselijke psyche - verleden vs. heden

Vandaag was een vrij bijzondere dag. Hoewel ik al een aantal gesprekken heb gehad bij PsyQ, was er vooralsnog geen officiële behandeling gestart. De gesprekken gingen over allerlei uiteenlopende zaken die voor mij op dat moment belangrijk waren. Maar vandaag ben ik begonnen en hoe! Gelukkig zijn de gesprekken gewoon doorgegaan met dezelfde psycholoog, wat erg prettig is gezien de vertrouwensband die ik nu met haar heb opgebouwd.

Wat voor mij nu belangrijk is, is om mijn verleden te accepteren zoals het is. Hoe ironisch is het wel niet dat mijn levensmotto (dwaal niet in het verleden, maar leef in het heden met het zicht op de toekomst) zoveel waarde heeft, maar tegelijk zo moeilijk is om op te volgen. Alles wat ik doe, alle keuzes die ik maak, het blijft een reflectie op mijn verleden, op de verkregen wijsheid uit mijn verleden.
Des te confronterender is het feit dat ik tot op heden ontevreden ben over mijn verleden, omdat ik het gevoel heb dat mijn verleden mijn ontwikkeling weerhoudt van de persoon die ik wil worden!

Het gevolg is dat ik als persoon verdrink in een vloedgolf van emoties - emoties waarbij ik het gevoel heb de controle over te verliezen.
Sommige filosofen zijn van mening dat wij heer en meester zijn over onze emoties. Door ons verdrietig te willen voelen, worden we ook verdrietig. Ondanks het feit dat hier zeker een kern van waarheid in zit, wordt hierbij voorbijgegaan aan de beleving die wij als mens of specifieker - als bewustzijn - ervaren van hetgeen wat wij leven noemen. Emoties kleuren ons leven en hoe meer kennis wij krijgen over dit leven, des te ingewikkelder wordt het kleurenpatroon van ons leven - van onze emoties.

Leggen wij nu de link naar het verleden dan komen we tot de fascinerende conclusie hoe wij als mensen subjectief - en dus via onze emoties - kijken naar ons verleden. Door ons verleden in het kader te plaatsen van pijn en verdriet zullen wij ook alleen maar pijn en verdriet ervaren wanneer wij dit verleden "bekijken".
Stappen wij buiten dit kader, dus zonder de inkleuring van emoties - objectief - dan kunnen wij als mensen zaken in een veel beter perspectief waarnemen - namelijk waarheidsgetrouw voorzover er kan worden gesproken over waarheid in de zin van de waarneming van het individu.

Dan rest ons nog 1 ding: het verleden te plaatsen in een objectief kader en ervan te leren - dan het verleden te plaatsen in een subjectief kader en per definitie inkleuring te geven aan de emoties die wij erover verkiezen te ervaren. Want dat wat ooit was, is niet meer en zal ook nooit meer zijn. Dat is nou eenmaal de dynamiek dat het leven heet.

Mensen, ik wens ieder een fijne dag toe! Het is weer lekker weer, perfect weer dus om in het zonnetje te gaan zitten.
Een dikke knuffel van Halbe!

De ethiek van macht

Ethiek en macht - twee tegenstellingen die toch raakvlakken met elkaar hebben. Waar ethiek de essentie is van het moraal dat wij mensen hebben ontwikkeld in bepaalde onderwerpen, is macht het tegenovergestelde waarbij een individu het alleenrecht heeft op een bepaald onderwerp.
Een dicator heeft het alleenrecht van het besturen van een land, zijn macht is ontoereikend.
Maar een "individu" kan ook in de breedste zin van het woord worden toegepast. Bedrijven hebben ook vaak téveel macht in hun branch. Wat te denken van een GlaxoSmithKline die de nodige wetenschappelijke onderzoeken heeft gemanipuleerd zodat hun producten in een positiever daglicht komen te staan op de markt - of een BP die niet maalt om het milieu getuige de olieramp dat mogelijk mettertijd de grootste van formaat in de geschiedenis van de mensheid zal worden.

Vanavond was er op netwerk een fascinerende maar vooral ontstellende documentaire over onze energiemaatschappijen. Wij als westers land (en van oudsher nog christelijk ook!) hebben een beeld van onszelf gemaakt dat wij altijd een heel groot moraal hebben als het aankomt op het beleid van arbo en milieu. Niet voor niks zijn wij altijd "het beste jongetje van de klas" en staan wij altijd vooraan wanneer wij 's werelds grootste misdadigers berechten in ons internationaal strafgerechtshof in Den Haag.
Wat mij altijd verbaast is dat de waarheid ons altijd inhaalt en laat zien hoe ons land rijk is geworden (en nog steeds wordt?) door op subtiele momenten een oogje dicht te knijpen. Natuurlijk allemaal in het belang van onze economie want ja, geld wilt iedereen.

Onze nederlandse energiemaatschappijen kopen kolen in. Nu is dat niet zo vreemd, aangezien het nog steeds een rendabele methode is om elektriciteit op te wekken. En milieuvervuilend zal het zeker niet meer zo zijn, zoals vroeger gebeurde op al die stoomboten, daarvoor kunnen wij onze technologie bedanken.
Echter is de oorsprong van deze kolen nogal discutabel. Uit onderzoek gedaan door netwerk blijkt namelijk dat een groot deel van deze kolen worden gekocht door een bedrijf dat eigenaar is van een kolenmijn in Colombia.
Zoals wij weten is Colombia niet het stabielste land van de wereld met diens problematiek rondom de FARC, para-militairen en natuurlijk de wens van de regering om deze hard de kop in te drukken waarbij vast en zeker enkele keren een onschuldige om het leven zal zijn gekomen...

Eerlijk gezegd heb ik nooit geweten dat er nog kolenmijnen bestonden in Colombia, totdat ik een aantal dagen geleden hoorde in het nieuws dat er mensen waren omgekomen. Hoe triest ik het ook vond voor hun nabestaanden, des te ruwer was de ontwakening in de realiteit dat ook daar nog steeds mensen in mijnen moeten werken en naar mijn weten is dat echt niet arbotechnisch verantwoord conform de wettelijke eisen die wij hier in Nederland hanteren!
Afgezien van dit feit, was ik compleet overdonderd over het feit dat deze bedrijven hun macht misbruiken en deze zelfs proberen uit te breiden over de ruggen van alle colombianen die in de omgeving wonen. Alsof die mensen niet genoeg problemen hebben, is dit toch wel de kers op het toefje slagroom.

En onze energiemaatschappijen maar pretenderen hoe ethisch zij wel niet zijn en begaan met ons milieu. Milieu is zeker belangrijk, maar is het niet net zo belangrijk dat ieder mens dat leeft op onze planeet recht heeft om te mogen leven in een vrij land zoals wij hier in Nederland al decennia lang mogen doen?
Zo ja, waarom doen deze bedrijven dan zaken met diezelfde bedrijven die mensenrechten schenden?
Het zijn mensen van dezelfde soort zakkenvullers die de probo koala van oliemaatschappij Trafigura hebben weggestuurd en dus hun troep maar ergens in een afrikaans land hebben gedumpt in de verwachting "dat niemand het zou weten". Nou, we hebben het geweten - evenals de rest van de wereld. Iedereen heeft kunnen "meegenieten" hoe arme mensen het slachtoffer werden van bedrijven die pretenderen "ethisch" te zijn.

De ethiek van macht kan goddelijk worden genoemd mits deze op een deugdzame wijze wordt toegepast. Een bedrijf dat durft te investeren in het verbeteren van arbeidsomstandigheden en ook oog heeft voor milieu is naar mijn idee een voorbeeld hoe een bedrijf zou moeten werken. Het kost geld, maar is geld dan echt zo belangrijk zodat andere zaken zoals ethiek onbelangrijk wordt?
De ethiek van macht is in onze huidige (globale, westerse) maatschappij soms ver te zoeken. Waar gaat dit eindigen?

Mensen, ik wens ieder voor de rest een hele fijne avond! Geniet van je vrijheid en voel je uitverkoren, want wij hebben nou eenmaal het geluk om te zijn geboren in een land van mogelijkheden en vrijheid en geen land vol onmogelijkheden en beperkte vrijheid.
Een dikke knuffel van Halbe - de wereldverbeteraar pur sang.