Filosofisch intermezzo - Het begrip 'nexit'

The global financial crisis that began in 2007 - 2008 is generally described as the most serious crisis of capitalism since the crash of 1929. [...]
The main reason why the crisis of 2008 did not trigger a crash as serious as the Great Depression is that this time the governments and central banks of the wealthy countries did not allow the financial system to collapse and agreed to create the liquiditiy necessary to avoid the waves of bank failures that led the world to the brink of the abyss in the 1930. [...]
The possibility of greater state intervention in the economy raises very different issues today that it did in the 1930s, for a simple reason: the influence of the state is much greater now than it was then, indeed, in many ways greater than it has ever been. That is why today's crisis is both an indictment of the markets and a challenge to the role of government. Of course, the role of government has been constantly challenged since the 1970s, and the challenges will never end: once the government takes on the central role in economic and social life that it acquired in the decades after World Wart II, it is normal and legitimate for that role to be permanently questioned and debated. [...]
In Europe, the verbal clashes between "lazy Greeks" and "Nazi Germans" can be even more vitrioloic. None of this helps to solve the real problems at hand. Both the antimarket and antistate camps are partly correct: new instruments are needed to regain controle over a financial capitalism that has run amok. [...]
This twofold tak may seem unsurmountable. It is in fact an enormous challenge, which our democratic societies will have to meet in the years ahead. But it will be impossible to convince a majority of citizens that our governing institutions (especially at the supranational level) need new tools unless the instruments already in place can be shown to be working properly.
Thomas Pikkety, Capital in the 21st Century, blz. 472 - 474.

Groot-Brittanië heeft vandaag geschiedenis geschreven. Alle mensen die tegen de EU zijn, zijn lyrisch want zij beschouwen het vertrek van het VK uit de EU als een signaal dat de EU niet meer in staat is om zichzelf in stand te houden en dat het tijd is om weer terug te gaan naar de natiestaten. Uiteraard is onze nationale peroxide-xenofoob een van de grootste schreeuwers van het nederlandse anti-EU kamp en voorstander van een zogheten #nexit. Ik vraag mij alleen af: wat is nou de werkelijke reden voor mensen om voor een vertrek uit de EU te zijn?
Een kleine zoektocht op het internet levert weinig concrete informatie op. Wat te lezen is op de website van de PVV over enige argumenten is het volgende:

“Wij willen weer de baas worden over ons eigen land, ons eigen geld, onze eigen grenzen en ons eigen immigratiebeleid. Als ik premier word, dan komt er ook hier in Nederland een referendum over het verlaten van de Europese Unie. Laat het Nederlandse volk spreken.”

Goed, laten wij deze argumenten aannemen als het uitgangspunt om voorstander te zijn van een #nexit door elk argument te ontleden.
Wij willen weer de baas worden over ons eigen land
Altijd wanneer er wordt gesproken over Europa, dan wordt bovenstaande uitspraak vrij snel gedaan door een tegenstander van de EU. Eerst heerst blijkbaar het gevoel van 'wij' niets meer te zeggen hebben over het opstellen van regels in ons land. Ja, het klopt inderdaad dat de Nederlandse regel - en wetgeving moet voldaan aan de voorwaarden van Europese regel - en wetgeving. En het komt soms voor dat er tussen deze beleidsvormen een conflict ontstaat en dat het Europese belang dan voor het Nederlandse belang gaat. Ik vraag mij dan af: is dit een probleem?
Het probleem van beleid is dat er een afweging wordt gemaakt tussen wat het oplevert en wat het kost. Soms zijn de kosten disproportioneel hoger, maar is het onderwerp van beleid dermate belangrijk (gezondheidszorg, nationale veiligheid etc.) dat het de hoge kosten waard is. Het gevolg is helaas dat hierdoor onze regering ergens ander minder in kan investeren. Dat zijn beleidsmatige keuzes die hele slimme mensen maken; mensen die slimmer zijn dan jij en ik.
Soms is een bepaalde regelgeving veel effectiever als het EU breed wordt gedragen. Dan is het zaak dat dit op nationaal niveau optimaal wordt geïmplementeerd. Wat is anders het nut van beleid als het niet wordt uitgevoerd? Tenslotte willen wij onze wereld netjes doorgeven aan onze kinderen; het is dan ook zaak dat bepaalde thema's zoals arbeidsmigratie, milieu en belastingontduiking zijn thema's die verder gaan dan de nationale regel - en wetgeving en dat er op internationaal niveau een beleid wordt gemaakt zodat er duidelijke afspraken kunnen worden gemaakt. Sterker nog: hierdoor krijgt een land juist op nationaal niveau meer te zeggen! Kortom: dit argument is ongeldig verklaard.

Wij willen weer de baas worden over ons eigen geld
Ik stel voor dat iedereen die zich van deze uitspraak bediend eerst eens een cursus "economie" gaat volgen en daarna verplicht een aantal vertaalde hoofdstukken gaat lezen uit 'Capital in the 21st Century". Er leeft blijkbaar de illusie dat "wij" niet de baas zijn over ons geld. Waarschijnlijk heeft dit ook te maken met het 'Griekenland debacle' waar ik in een eerder schrijven voldoende over heb uitgewijd.
Ieder mens streeft naar het verbeteren van zijn/haar eigen leefomstandigheden. Dit zou ik bijna als een biologische wetmatigheid beschouwen. Wij hebben echter sinds enkele eeuwen het concept "samenleving" bedacht. Er zijn een hoop voordelen ten opzichte van het leven als jager-verzamelaar, maar er komen echter ook een aantal plichten bij. De verlichting heeft ons geleerd die plichten te vereenzelvigen met onze manier van leven, waardoor wij anno 2016 kunnen leven als goden, in vergelijking met het leven in de oudheid.
En toch zijn mensen niet tevreden; de mens wilde meer. Er ontstond toen economie in de vorm van ruilhandel. Dit ontwikkelde zich totdat een zeker persoon genaamd Adam Smith zag hoe landen rijker konden worden door het instellen van bepaald beleid en het formaliseren van geld. Het digitale tijdperk heeft deze vorm van handel enkel vergemakkelijkt, maar in essentie is het nog altijd hetzelfde.
Maarja, 'de mens' was nog altijd niet tevreden met zijn leefstijl en hij wilde meer. Hoe kan hij meer krijgen terwijl hij al alles heeft? Door op zoek te gaan naar geld! Dankzij de monetaire unie die wij heden ten daagse hebben binnen de EU is het mogelijk om te investeren in een andere EU-lidstaat. Griekenland was een land waar mensen verwachtten veel te gaan verdienen, dus werd er een hoop geïnvesteerd in Griekenland. Jammer alleen dat de kredietcrisis een aantal pijnpunten blootlegde van het financiële beleid van de regering van Griekenland. Het is dan ook onze verplichting geworden als land zijnde om landen die op het punt staan om failliet te gaan te helpen. Feitelijk is dit niet veel anders dan het faillissement van een organisatie; ook daarin zijn er bijna alleen maar verliezers en volgt er een uitermate complex proces bij het verdelen van alles wat enige waarde heeft. Bij het faillissement van een land zijn er echter niet enkele honderden en soms duizenden mensen de dupe, maar in het geval van Griekenland waren dit er miljoenen.
Ja, het klopt dat Nederland als EU-lidstaat bepaalde financiële verplichtingen heeft. Men vergeet echter dat ons land vanaf het moment dat het is opgericht een handelsland is. Onze hele economie is ingericht in het profiteren van handel; wij hebben een zogenaamde 'open economie'. Hierdoor heeft ons land vanaf het moment dat de EU is opgericht geprofiteerd van alle economische welvaart. En alle nexit-voorstanders hebben blijkbaar de illusie dat het griekenland debacle niet zou zijn voorgekomen als wij niet in de EU zaten. Dat klopt, daar hebben zij helemaal gelijk in. Jammer alleen dat onze leefstandaard dan waarschijnlijk vele malen lager zou zijn, dan het nu is.
Kortom: dit argument is ongeldig verklaard.

Wij willen weer de baas worden over onze eigen grenzen
Tja, wat rest mij nog te zeggen over dit argument? Ik heb in bovenstaande alinea al laten zien hoe belangrijk de inrichting is van onze economie op ons niveau van welvaart. Het sluiten van onze grenzen klinkt allemaal prachtig, maar dan gaan we terug naar de situatie van de vorige eeuw. Er was in de jaren '60, '70 en '80 en begin jaren '90 amper sprake van economische groei. De wereld was (en is!) afhankelijk van olie en zoals wij weten waren verschillende OPEC-landen niet bepaald politiek stabiel. Dit drukte dan ook economische ontwikkeling, waardoor het niveau van welvaart mondjesmaat toenam.
Totdat het verdrag van Maastricht in 1992 werd opgesteld, waarin er een begin werd gemaakt met de oprichting van één Europese monetaire unie. Vanaf die tijd hebben wij tot de jaren '07 kunnen genieten van economische groei en verhoging van de leefstandaard. Ja, deze leefstandaard in na de kredietcrisis iets lager komen te liggen en ja, Thomas Pikkety heeft in zijn werk aangetoond dat er in de komende decennia een beleid moet worden ontwikkeld in het tegengaan van de groeiende kloof tussen 'arm' en 'rijk'. Maar het dichtgooien van de grenzen zal dit proces niet verhelpen. Sterker nog: het kan dit proces frustreren. Door EU-breed een politiek beleid te ontwikkelen in het instellen van een belastingsschijf voor topinkomens (zoals Thomas Pikkety voorstelt in zijn werk) kan uiteindelijk meer geld beschikbaar worden gesteld voor maatschappelijke doeleinden. Door weer "de baas te worden over eigen grenzen" zal er kostbare tijd verloren gaan aan het controleren van deze grenzen, die ook nog eens geld kosten! En waar komt dat geld vandaan? Juist, van jou en mij!
Kortom: dit argument is ongeldig verklaard.

Wij willen weer de baas worden over ons eigen immigratiebeleid
Hét speerpunt van onze peroxide xenofoob! Immigratie, mass-immigratie, arbeidsmigratie, allerlei doemscenario's die onze angst aanjagen om bang te worden van al mensen uit "verre landen" die jouw (!!!) baan komen inpikken. Waanzin ten top uiteraard, maar sentimentele uitspraken doen het altijd goed wanneer het over immigratiebeleid gaat. Niks is zo krachtig als het aanspreken van het onderbuikgevoel.
Ja, beste mensen, de multi-culturele samenleving staat onder druk. Helaas is de drijvende kracht achter deze druk de opkomst van een almaar groeiend nationaal-socialisme, die ik nog altijd als een grotere dreiging ervaar dan die migranten die hierheen komen met als doel het opbouwen van een mooie toekomst. Afijn, ik heb hier genoeg woorden aan vuil gemaakt, voor hen die meer argumenten behoeven verwijs ik graag naar een vorig schrijven.
Kortom: dit argument is ongeldig verklaard.

Dus, mijn waarde nexit-lander, wat blijft er nog over van jouw argumenten? Ik hoor graag andere argumenten dan bovenstaande. Misschien ga ik zelf wel een referendum organiseren, ik begin steeds meer het gevoel te hebben dat het wellicht inderdaad gewoon tijd is voor een referendum over ons EU-lidmaatschap. Wellicht dat een overwinning van het "ja-kamp" deze discussie eindelijk zal laten stoppen, want ik begin het eerlijk gezegd een beetje moe te worden. Ik hoop dan ook dat wanneer dit referendum er komt en het "ja-kamp" wint, dat deze overwinning als stok zal worden gebruikt om onze peroxide xenofoob metaforisch te slaan wanneer hij de zoveelste dwaze uitspraak doet over ons EU-lidmaatschap.

Mijn vrienden, mijn dank is groot voor het lezen van deze blog! Ik zou zeggen: spreid het woord (en de link naar deze blog), laten wij allemaal onze blik richten op de toekomst. En wanneer dat referendum komt, dan gaan wij en masse uiteraard "JA" stemmen. Ik wens jullie allen alvast een heel fijn weekend toe. Een dikke knuffel van jullie amateurfilosoof en wereldverbeteraar, Halbe!