Vandaag was een vrij bijzondere dag. Hoewel ik al een aantal gesprekken heb gehad bij PsyQ, was er vooralsnog geen officiële behandeling gestart. De gesprekken gingen over allerlei uiteenlopende zaken die voor mij op dat moment belangrijk waren. Maar vandaag ben ik begonnen en hoe! Gelukkig zijn de gesprekken gewoon doorgegaan met dezelfde psycholoog, wat erg prettig is gezien de vertrouwensband die ik nu met haar heb opgebouwd.
Wat voor mij nu belangrijk is, is om mijn verleden te accepteren zoals het is. Hoe ironisch is het wel niet dat mijn levensmotto (dwaal niet in het verleden, maar leef in het heden met het zicht op de toekomst) zoveel waarde heeft, maar tegelijk zo moeilijk is om op te volgen. Alles wat ik doe, alle keuzes die ik maak, het blijft een reflectie op mijn verleden, op de verkregen wijsheid uit mijn verleden.
Des te confronterender is het feit dat ik tot op heden ontevreden ben over mijn verleden, omdat ik het gevoel heb dat mijn verleden mijn ontwikkeling weerhoudt van de persoon die ik wil worden!
Het gevolg is dat ik als persoon verdrink in een vloedgolf van emoties - emoties waarbij ik het gevoel heb de controle over te verliezen.
Sommige filosofen zijn van mening dat wij heer en meester zijn over onze emoties. Door ons verdrietig te willen voelen, worden we ook verdrietig. Ondanks het feit dat hier zeker een kern van waarheid in zit, wordt hierbij voorbijgegaan aan de beleving die wij als mens of specifieker - als bewustzijn - ervaren van hetgeen wat wij leven noemen. Emoties kleuren ons leven en hoe meer kennis wij krijgen over dit leven, des te ingewikkelder wordt het kleurenpatroon van ons leven - van onze emoties.
Leggen wij nu de link naar het verleden dan komen we tot de fascinerende conclusie hoe wij als mensen subjectief - en dus via onze emoties - kijken naar ons verleden. Door ons verleden in het kader te plaatsen van pijn en verdriet zullen wij ook alleen maar pijn en verdriet ervaren wanneer wij dit verleden "bekijken".
Stappen wij buiten dit kader, dus zonder de inkleuring van emoties - objectief - dan kunnen wij als mensen zaken in een veel beter perspectief waarnemen - namelijk waarheidsgetrouw voorzover er kan worden gesproken over waarheid in de zin van de waarneming van het individu.
Dan rest ons nog 1 ding: het verleden te plaatsen in een objectief kader en ervan te leren - dan het verleden te plaatsen in een subjectief kader en per definitie inkleuring te geven aan de emoties die wij erover verkiezen te ervaren. Want dat wat ooit was, is niet meer en zal ook nooit meer zijn. Dat is nou eenmaal de dynamiek dat het leven heet.
Mensen, ik wens ieder een fijne dag toe! Het is weer lekker weer, perfect weer dus om in het zonnetje te gaan zitten.
Een dikke knuffel van Halbe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten