Osama bin laden is dood! - dat was hét grootste nieuws van vandaag. Nee, niet alleen van vandaag, van deze hele week, eigenlijk zelfs deze hele maand! Waar de ogen van de hele wereld gericht waren op de revolutie dat momenteel gaande is in de arabische wereld, vergat iedereen de aanstichter waarmee een hele generatie westerlingen bekend werd met het fenomeen genaamd terrorisme. Deze aanstichter, het brein achter wat mogelijk de grootste terroristische aanslag dat ooit is gepleegd, vond na een jarenlange zoektocht zijn einde aan de hand van enkele amerikaanse SEALs. Dé grote vraag is nu: "is dit het einde van terrorisme?
Laat ik iedereen gelijk uit zijn droom helpen, het antwoord is een volmondige NEE. Wij in de westerse wereld kennen terrorisme alleen als mannen met lange wollige baarden met een hoofdtooi (of hoe dat kreng op hun hoofd ook mag heten), die zichzelf opblazen in de naam van Allah om in de hemel te worden omringd door 72 maagden.
Maar hen die verder kijken zien de mens achter de terrorist. Hoe eng hun ideeën ook mogen zijn, in hun kern zijn het nog altijd mensen die ooit wensen en dromen hebben gehad. De eerste persoon die is opgegroeid in een oorlog en hier geen littekens op zijn ziel van heeft overgehouden moet ik nog leren kennen. De ene persoon leert hiermee om te gaan, terwijl de ander persoon zich zal afzetten tegen de mensheid. Eigenlijk is dat de kern waarom terrorisme ontstaat, het is het ongenoegen van mensen die zich afzetten tegenover een beweging dat hun raakt tot in hun innerlijkste ziel. En omdat hun macht beperkt is om hiertegen in opzet te gaan, gaan zij zich toeleggen op het uitvoeren van handelingen dat uiteindelijk een groot effect teweegbrengt. En welk effect is groter dan een angst dat zich als een olievlek onder de bevolking langzaam maar zeker aan het groeien is.
Terrorisme an sich is inhumaan - maar de mens achter de terrorist zal altijd een mens blijven, ongeacht hoe andere mensen hem/haar zullen zien, het veranderd niks aan de aard van het beestje dat ooit een mens is geweest met wensen en dromen.
Wat zich bijna 10 jaar geleden heeft voltrokken is het openen van de ogen van mensen, ons westerlingen die onze zorgeloze leventjes leiden zonder dat wij ons hoeven te bekommeren om al die levens die verloren gaan in ver-van-ons-bed-landen. Landen waar mensen vechten voor de overleving, voor hun brood! Wat zich daarna heeft voltrokken is een conflict dat gefundeerd is op culturele verschillen, een verschil tussen twee compleet andere werelden: die van de westerse en het midden-oosterse.
Het is ironisch, na de twee wereldoorlogen kwam de koude oorlog, die gevaarlijke spanning tussen oost & west. Met het einde van de koude oorlog ontstond er een nieuwe tijdperk, een tijdperk van welvaart. Dat hebben wij meegemaakt in de jaren '90 van de vorige eeuw. Technologie, economie, welvaart, alles ontwikkelde zich in sneltreinvaart. Zelfs het knappen van de internetbubbel ergens eind jaren '90 kon de groei van de economie en welvaart niet stoppen. Nee, wat ervoor nodig was was het schudden van de grondvesten van de westerse wereld. En dat gebeurde op die noodlottige 11 september 2001!
Natuurlijk vergeten wij voor het gemak de ellende dat zich dagelijks voltrekt in het midden oosten. Wat hebben wij daar nou mee te maken? Helemaal niks, ik heb mijn autootje, mijn werk, huisje, boompje, beestje, het leven is prachtig toch!
Ja, voor ons is het leven prachtig. Maar voor andere mensen is het leven nog dagelijks een hel en moeten zij vechten voor hun leven!
Waarom zal terrorisme blijven bestaan? Door de ongelijkwaardigheid tussen rassen, naties en mensen. Doordat wij westerlingen rijk zijn geworden over de ruggen van andere mensen, doordat wij in het westen zo goed zijn in het uitbuiten cq. profiteren van de zwakke positie van armere landen. Daarom zal terrorisme blijven bestaan en met recht! Want zolang deze ongelijkwaardigheid blijft bestaan, zal de vechtersbaas dat de mens heet altijd blijven vechten in welke vorm dan ook, zelfs terorrisme.
Mijn vrienden, ik wens iedereen een hele fijne avond toe. Het is het begin van een prachtige week, ik zou zeggen laat deze woorden zinken in je diepste gedachten en probeer dan eens op een andere manier naar de wereld te kijken. De wereld kan prachtig zijn, mits wij er met z'n allen iets van maken.
Een extra dikke knuffel van Halbe - wereldverbeteraar pur sang
Geen opmerkingen:
Een reactie posten