Wat als...

Wat als… is een verwijzing naar een keuze in het verleden. Vaak gaan deze woorden gepaard met een gevoel van spijt en andere negatieve gevoelens. Wij mensen denken vaak dat als die ene keuze niet zou zijn gemaakt, dat het leven er dan anders uit zou zien.
De onderliggende vraag hierin is: is dat wel zo? Zou het leven in het heden er daadwerkelijk anders hebben uitgezien als die ene keuze niet zou zijn gemaakt?

Ik zeg: "het verleden is de bouwsteen voor het heden en de toekomst”. In weze is hiermee die ene vraag beantwoord: het veranderen van 1 keuze zou daadwerkelijk effect hebben op het heden en de toekomst. Toch zit hierin weer een onderliggend probleem: de grootte van de keuze.
Het maakt voor mijn toekomst weinig uit als ik kies om vanavond brood te eten of een warme maaltijd.
Wat wel uitmaakt is de keuze waar ik mijn toekomstige studie wil gaan doen, of waar ik wil werken. Dat zijn keuzes die effect hebben op het leven van een persoon.

De ironie hierin is dat de wijsheid dat verkregen is bij die ene keuze verloren gaat. Zou het waard zijn om die wijsheid te verliezen als die ene keuze ongedaan kon worden gemaakt?

Sommige dagen denk ik na en dan vraag ik me af: hoe zou mijn leven eruit hebben gezien als mijn moeder nooit ziek was geworden? Wat voor een persoon zou ik vandaag zijn? Ik denk dat ik een hele andere Halbe zou zijn dan de Halbe die ik vandaag ben. Ik zou veel minder kennis hebben, veel minder inzicht in de wegen des levens.

Hoewel het vroeger soms behoorlijk zwaar is geweest, heb ik een hoop geleerd van de hele situatie. En ben ik sterker geworden en heb ik veel geleerd over het leven.
Ik denk dat de andere Halbe nog niet half zo sterk zou zijn geweest als ik nu ben.
En toch vraag ik me af weleens af hoe mijn leven eruit zou hebben gezien.
Ik zou hoe dan ook in een laboratorium terecht komen, dat weet ik zeker. Maar ik betwijfel het of ik echt een doel in mijn leven had gevonden als ik nu al vele jaren heb: mee willen werken aan wetenschappelijk onderzoek naar een ziekte.

Wat als... Het klinkt mooi om bepaalde keuzes te overdenken, maar het heeft geen nut. Het verleden kan niet meer worden veranderend. Het enige wat wij kunnen doen is onze lering eruit trekken en gebruik maken van de kennis dat is opgedaan uit die ene keuze. Om hopelijk in de toekomst met meer wijsheid de goede keuzes te kunnen maken.
Niet dat ik zoveel spijt heb hoe mijn leven is gelopen. Verbitterd, ja, maar spijt, nee. Het leven heeft mij gevormd tot de Halbe die ik vandaag ben. En als ik eerlijk mag zijn ben ik best wel trots op mijzelf wat ik allemaal heb bereikt tot nu toe. Ondanks alle tegenslagen ben ik toch best wel ver gekomen in dit leven.

Dat is voor mijzelf toch wel een hele verademing. Want als ik dit laatste beetje duisternis kan overleven, dan wacht mij een fleurige toekomst vol voorspoed.
En dan kunnen enkele tegenslagen mij niet van slag brengen, want zo zwaar als de afgelopen jaren zijn geweest zal dan nooit meer gebeuren, daar zal ik hoogstpersoonlijk voor zorgen.

Mensen, ik wens jullie een hele fijne avond toe en werk ze voor de rest van de week!
(of studeer ze, ook goed ;))

Dikke knuffel van Halbe!