Een duik in de menselijke psyche - Acceptatie, bevrijding en loslaten

Voor de mensen die erop zaten te wachten, nummertje vijf in de serie van een duik in de menselijke psyche. Een tijd geleden alweer had een hyves-vriendin een blog geschreven over het thema loslaten. Het sprak mij zeker aan, maar ik had er nooit over gedacht dat het thema voor mij mettertijd zo belangrijk zou worden.

Een paar maanden geleden, voordat mijn behandeling was begonnen, had ik een moment van "verloren zijn". Ik werd op een dag compleet overdonderd door intense verdriet.
Uiteindelijk ben ik na de middagpauze naar huis gegaan. Mijn concentratie was weg en mijn lust om te werken was ook compleet weg. Op weg naar huis werd ik opgebeld door mijn psycholoog. Ik had even gepraat en het ging toen al stukken beter met mij. De woorden die daarna door de telefoon galmden ben ik echter nooit vergeten: volgens mij moet je eens proberen dingen te loslaten.

Eerlijk is eerlijk, ik heb er toen weinig mee gedaan. Maar het concept is sindsdien met enige regelmaat teruggekomen. Vooral toen ik ging verdiepen in de filosofie met diens semi-psychologische ideeën m.b.t. geluk kreeg dit thema steeds meer aandacht in mijn hoofd. Ik begon mijzelf af te vragen: Wat moet ik loslaten? Is het mijn verdriet? De wil om alles te veranderen naar datgeen waarin ik eindelijk gelukkig kan worden? Wat is hetgeen waar ik krampachtig aan het vasthouden ben en wat ik niet wil loslaten?

Wij mensen zijn gewoontedieren, dat is een feit. Alles wat wij kennen is vertrouwd en moet niet veranderen, want verandering brengt iets nieuws en dat is per definitie eng. Dat wat voor ons vertrouwd is, klampen wij krampachtig aan vast in de hoop dat wij het niet zullen verliezen. Wat wij (onbewust?) altijd vergeten is de dynamiek dat het leven heet. Zoals de oude grieken hadden geconstanteerd, bepaalde ideeën zijn eeuwig, oneindig. Deze ideeën worden begrepen in de ruimste betekenis van het woord. Hierbij gaat het over thema's zoals het goede en het slechte, pijn en genot, geluk en ongeluk.
Maar dat wat leeft zal ooit doodgaan. Hetzelfde geld ook voor de menselijke problematiek met diens lotsbestemming.

Ieder mens zal in zijn/haar leven ooit aankomen op het punt dat het leven overhoop wordt gegooid. Alles wat ooit vertrouwd was bestaat niet meer. Dat zijn de momenten waarop wij lijden, lijden in het moment van keuzes. Zoals Kierkegaard het noemt: de afgrond van vrijheid.
Het onbekende willen wij niet tarten, in de hoop dat het ons met rust laat. En wanneer het op ons pad komt zijn wij bevangen in het moment. Het is deze gevangenis dat onze toekomst bepaalt. Wij kunnen ervoor kiezen om jarenlang rond te dwalen in deze gevangenis, zonder enige keuze te maken. Ronddwalen in het leven om er een abstract beeld bij te creeëren.

Durf dit vertrouwde los te laten! Begin met de acceptatie van de feiten. Zonder acceptatie is er niks wat wij kunnen loslaten. Ja, het leven kan zwaar zijn en en ja, het leven brengt ons als mens een intens lijden voort. Maar wij mensen zijn de architect van ons leven, ongeacht of er sprake is van een lotsbestemming of niet. Zou het bestaan, dan betekent dit dat alle keuzes die wij al maken voorbestemt zijn. Is dat zo slecht dan? Ignorance is bliss - zolang wij niet weten of wij mensen gedoemd zijn om te leven naar de wetten des levens zijn wij nog altijd in staat om invloed uit te oefenen op ons leven. Je hoofd hoeft geen gevangenis te zijn, want jij bent jouw eigen gevangenisbewaarder.

De sleutel van de deur om uit deze gevangenis hebben wij zelf in onze hand en het énige wat wij hoeven te doen is deze in het slot steken, de deur open te doen en naar buiten te lopen, richting het pad des levens. Eenmaal buiten kunnen we dát loslaten wat wij nooit hebben durven los te laten. Gooi het weg en loop verder richting het onbekende. De toekomst is onzeker, dus waarom problemen maken die er niet zijn?

Mijn vrienden, wees niet je eigen gevangenbewaarder. Het pad des levens heeft je veel te bieden, durf erop te lopen!
Ik wens ieder nog een hele fijne avond toe. Een dikke knuffel van jullie semi-filosoof, Halbe.