Wat heeft de Europese volkerenfamilie tot een progressief in plaats van een stilstaand deel der mensheid gemaakt? Niet hun buitengewone eigenschappen, die, als zij al bestaan, een gevolg zijn en niet de oorzaak; maar hun opmerklijke verscheidenheid van karakter en cultuur. Individuen, klassen, naties zijn steeds in hoge mate verschillend van elkaar geweest; zij hebben een grote verscheidenheid aan wegen bewandeld, die elk leidden tot iets waardevols en al zijn steeds weer de mensen die op een andere weg waren onverdraagzaam voor elkaar geweest, en zou ieder het een uitstekende zaak hebben gevonden als alle anderen gedwongen waren om zijn kant uit te gaan, toch hebben hun pogingen om elkaars ontwikkeling in de kiem te smoren zelden een duurzaam succes gehad, en is elke richting blijven bestaan om op zijn beurt het goeds te ontvangen dat de anderen konden bieden. Naar mijn mening heeft Europa haar progressieve en veelzijde ontwikkeling volledig te danken aan deze verscheidenheid van wegen. - Over Vrijheid, door John Stuart Mill: pagina 122 - 123.
Ik heb in een
eerder schrijven al kritiek geuit op de politieke samenwerking tussen de diverse lidstaten van de EU. Ik heb bewust opnieuw gekozen voor dezelfde inleidende tekst, omdat dit laat zien dat pluriformiteit geen struikelblok hoeft te zijn voor het vormen van een politieke unie. Sterker nog: het kan juist een kracht zijn van een unie! Dát is namelijk tevens de reden waarom de euro als munteenheid jaren werd beschouwd als de meest stabiele munteenheid van de wereld. De diversiteit van alle lidstaten van de EU zijn een belangrijke factor voor de potentiële economische kracht van de euro.
Hoe bizar is het wel niet dat de politieke betrekkingen tussen de lidstaten onderling heeft geleid tot een faillissement van de EU.
Griekenland is een land waar veel over te zeggen is en ís gezegd en waar heel veel meningen over zijn gevormd, waarheidsgetrouwe meningen en louter meningen gevormd op basis van onderbuikgevoelens.
Het groeiend negatieve sentiment over Griekenland bestaat dan ook voornamelijk uit de tweede categorie en wordt constant gevoed door een breed scala aan nieuwsartikelen waardoor zelfs belangrijke nieuwsmedia zoals RTL Nieuws zich schuldig maken aan het creëren van een negatief sentiment door keer op keer artikelen te publiceren met daarin 'feiten' begeleid door een serie aan informatie waardoor het beeld ontstaat van een land die geheel zelf schuldig is aan de situatie waarin het zich bevindt.
Terwijl de realiteit van deze situatie is die van een twee-zijdig zwaard, waarbij er sprake is van een wederzijdse (economische) afhankelijkheid tussen Griekenland en de EU.
Ik verwijs mijn lezer maar al te graag naar
dit artikel waarin een verhelderende uiteenzetting is gemaakt van daadwerkelijke feiten rondom Griekenland.
De oplettende lezer vraagt zich nu af:
indien Griekenland daadwerkelijk zoveel heeft hervormd, waarom blijft Rutte en al die andere politici dan krampachtig vasthouden aan de meest gehoorde uitspraak in de discussie rondom Griekenland: "Griekenland moet hervormen"? Dat, mijn beste lezer, is vermoedelijk te herleiden naar de definitie van het begrip 'hervormen'. Sinds de uitbraak van de kredietcrisis werd ons maar al te duidelijk dat het huidige systeem van het kapitalistisch model niet meer houdbaar is in onze geglobaliseerde wereld. Politici hebben hun agenda's compleet omgegooid: vooraleerst omdat er crisismanagement moest worden uitgevoerd om zodoende alle (economische) schade zoveel mogelijk te beperken (zijn ze keihard in gefaald). Vervolgens wordt er onderzocht hoe de kredietcrisis überhaupt heeft kunnen gebeuren (iets met gierigheid en te weinig controle waardoor er teveel lucht in de economie was gepompt en teveel controle waardoor men het idee had dat banken moesten worden gered in het kader van crisismanagement) en is er een plan gekomen om een dergelijke systeemcrisis in de toekomst te voorkomen (onmogelijk).
En in dat gat, lieve mensen, is Griekenland gevallen. Los van de interne problematiek dat Griekenland rijk is (lees: corruptie en grootschalige fraude), hebben landen vanwege hun radicale bezuinigingsbeleid geen geld meer over om te investeren in Griekenland. Terwijl juist Griekenland van alle landen het hardst geld nodig heeft om te investeren in nieuwe infrastructuren kwa invulling en begroting van overheidsbeleid.
Vreemd genoeg zijn dergelijke ideeën ongekend bij onze politici die enkel ogen hebben voor hun eigen financiële stromingen en zodoende een 100% garantie willen krijgen dat AL het geld dat zij (!!!) hebben uitgeleend terug wordt betaald. Want indien dit niet het geval is, moeten allerlei banken van deze noordelijke lidstaten opnieuw honderden miljoenen euro's afschrijven en dát is natuurlijk uit den boze, gezien de afgelopen crises die wij hebben gehad. Stel je toch eens voor: heb je als land een bank gered, komt deze opnieuw in de problemen vanwege een land waar ooit honderden miljoenen in zijn geïnvesteerd in de verwachting het dubbele en wellicht zelfs het driedubbele voor terug te krijgen.
Want dát is waar politici zich uiteindelijk enkel druk om maken:
dat de banken opnieuw honderden miljoenen euro's moeten afschrijven op Griekse leningen, met het risico dat een bank alsnog op omvallen staat. Dat hierdoor de volledige geopolitieke stabiliteit van de EU op het spel komt te staan is kennelijk van secundair belang, want als er 1 ding is wat politici hebben geleerd, dan is het dat economische stabiliteit voor alles gaat.
Toegegeven: economische stabiliteit is van fundamenteel belang voor een natie. Het is eigenlijk bizar hoe diverse sociaal-contracttheorieën geen enkel woord schrijven over economische stabiliteit als voorwaarde voor de vorming van een stabiele samenleving. Misschien dat Hobbes daarom meer gelijk heeft dan Rousseau, met zijn 'oorlog van allen tegen allen', indien grondstoffen het primaire doel is van de natuurwet beschouwd vanuit Hobbes' filosofie. Toch behoort economie niet het primaire uitgangspunt te zijn van de stabiliteit van een samenleving, maar moet economie hand in hand gaan met de stabiliteit van een samenleving.
Dan vraag ik mij af: kunnen wij dan geen enkel begrip opbrengen voor de Grieken? Zijn wij zover afgedwaald van onze verlichtingsidealen die het Europese vasteland naar de moderne tijd en nu onze post-moderne tijd hebben gebracht? Sinds wanneer zijn
vrijheid, gelijkheid en broederschap ondergeschikt gemaakt aan economische welvaart dat ieder land probeert te onttrekken aan de samenwerking van de EU? Is de EU enkel opgericht om te kunnen profiteren van elkanders welvaart of is er ook sprake van een politieke unie waarin (politieke) samenwerking bijdraagt aan economische welvaart voor elke EU-lidstaat?
Gezien de ontwikkelingen van de afgelopen weken in de kwestie rondom Griekenland bestempel ik de EU als failliet en dan wordt het wellicht inderdaad weer tijd om te stoppen met geopolitieke samenwerking. Want zelfs al zou er een nieuwe overeenkomst kunnen worden opgesteld, waarom zouden de EU-lidstaten tenslotte samenwerken met elkaar terwijl men enkel van elkaar probeert te profiteren? Je zou bijna gek moeten zijn om vanuit deze propositie een samenwerking aan te gaan met andere landen.
Dan was de Sovjet-Unie een effectievere samenwerking dan die van de EU, daarin heerste tenminste wél gelijkheid en broederschap...
En moge alles breken, wat aan onze waarheden breken- kan! Menig huis valt er nog te bouwen - Friedrich Nietzsche - Aldus Sprak Zarathoestra
Mijn vrienden, ik wens jullie allen een hele fijne zondag toe! Het zijn spannende tijden om in te leven, maar op dit moment zie ik de kwestie rondom Griekenland erg negatief in, zelfs als een rasechte optimist... Laten wij hopen dat onze (politieke) leiders uiteindelijk tot inzicht zullen komen dat er water bij de wijn moet worden gedaan, wilt de EU nog enige vorm van bestaansrecht hebben.
Een dikke knuffel van jullie semi-filosoof en wereldverbeteraar, Halbe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten