Filosofisch intermezzo - Vrijheid van meningsuiting

O sancta simplicitas! In welk een zonderlinge vereenvoudiging en vervalsing leeft de mens! Men kan zich niet genoeg verwonderen als men eenmaal zijn ogen voor dit wonder heeft geopend! Hoe helder en vrij en licht en eenvouding hebben we alles om ons heen gemaakt! Hoe goed hebben we onze zintuigen een vrijgeleide voor al het oppervlakkige, ons denken een goddelijke begeerte naar baldadige sprongen en verkeerde conclusies weten te geven! - hoe goed zijn we er van het begin af in geslaagd onze onwetendheid te bewaren, om van een bijna onbegrijpelijke vrijheid, onbezonnenheid, onvoorzichtigheid, moed, vrolijkheid des levens, - om van het leven te genieten! - Friedrich Nietzsche - Voorbij goed en kwaad - pagina 33

De filosoof Jean-Jaqcues Roussue sprak ooit de woorden: "het individu leeft in chaos, om structuur hierin te vormen maakt deze een sociaal contract met diens leefomgeving". Een essentieel onderdeel van dit sociaal contract zijn de sociale omgangsnormen die de samenleving bepaald en aan iedere norm een bepaalde waardering hangt. Echter stuiten wij hierbij op het volgende probleem: hoe kunnen wij als samenleving vaststellen welke sociale omgangsnormen gewenst zijn en welke waardering wij eraan moeten hechten?
De eerste gedachte zou wellicht zijn dat dit allemaal moet worden vastgelegd in de wet, maar is dat wel zo verstandig? De journalist Kustaw Bessems was hier faliekant op tegen. Als concreet onderwerp droeg hij het onderwerp 'ontkennen van de holocaust' aan in zijn betoog voor verbreding van de vrijheid van meningsuiting.

Het geeft een hoop stof tot nadenken, want op het eerste gezicht zou je vanuit een moralistisch perspectief juist het ontkennen van een gruwelijke gebeurtenis als de holocaust strafbaar willen stellen, ook al dient het alleen voor het maken van een statement, een normaal mens doet zoiets niet!
Maar door het strafbaar te stellen van zulke uitspraken blijft het juist een heikel punt van maatschappelijke discussie. Er zullen altijd voor - en tegenstanders zijn van het behoud van een collectief gedachtengoed en zulke maatschappelijke discussies zijn per definitie onderhevig aan dezelfde sociologische mechanismen die verantwoordelijk zijn voor het behoud van de cultuur. Ik zou bijna durven te stellen juist doordat er maatschappelijke discussie ontstaat over maatschappelijke onderwerpen mondt dit uit in een nationale verandering van cultuur, wat dus door de conservatieven onder ons wordt verafschuwd, want zij willen juist dat het onderwerp dat ter discussie staat wordt behouden in zijn originele staat en dat er niet aan mag worden getornd.

Wat ik interessant vind is de implementatie van het strafrecht in dit onderwerp in het desbetreffende artikel waarin ik hierboven refereer. Het is vrij logisch, want elke rechtstaat functioneert optimaal doordat de rechtspraak de grootste macht heeft en door ieder individu wordt gerespecteert. Maar is de functie van de rechtspraak eigenlijk niet langzaam maar zeker aan het veranderen? Vroeger fungeerde de rechtspraak om daadwerkelijk recht te doen in een zaak waarbij er sprake was van onrecht. Tegenwoordig heeft de rechtspraak de schijn gekregen dat deze steeds meer wordt ingezet als behoud van bepaalde sociale omgangsnormen. Een voorbeeld is het in het artikel aangehaalde 147 van het strafrecht waarin is vastgelegd dat het uitvoeren van godslastering strafrechterlijk mag worden bestraft.
En laten we vooral niet vergeten dat wij in 2011 hebben mogen genieten van het poppenkastspel genaamd "de rechtzaak tegen dhr. Wilders". Hoe zeer ik het ook oneens ben met zijn standpunten en dat ik zelfs vind dat hij op bepaalde punten de fatsoensnormen voorbijstreeft en dat hij fascistisch gedachtengoed uitspreekt, neemt dat niet weg dat die hele rechtzaak op geen enkel strafrecht gefundeerd was. Hij heeft een hele bevolkingsgroep zwart gemaakt, helemaal correct. Maar is dat voldoende om iemand strafrechterlijk aansprakelijk te maken? Absoluut niet.

Waar ik mij eerder zorgen om maak is de intollerantie. Het enige wat dhr. Wilders doet is inspelen op de onderbuikgevoelens die momenteel de maatschappelijke onrust veroorzaakt. Of zijn wij alweer vergeten wat ene Anders Breivik heeft aangericht op een klein eilandje in Noorwegen? Een land dat op het eerste oog schijnbaar rustig was, maar ondertussen wel onrust groeide tussen verschillende bevolkingsgroepen. Hoe is het anders mogelijk dat een enkeling tot zulke wereldvreemde ideeën zou komen, als deze toch niet zo wereldvreemd waren als wij dachten?
Juist doordat wij ons als autochtone bevolkingsgroepen gaan afzetten tegen andersdenkenden dwingen wij mensen als gelijkdenkenden die toenadering tot elkaar gaan zoeken en zich gaan afzetten tegen andere bevolkingsgroepen.

Het gevolg is dat wij nu massaal collectieve onderwerpen als de islam en kutmarrokaantjes (oeps, wat zeg ik nou!?) afwijzen, omdat wij er niet mee bekend zijn. Kutmarrokaantjes moet je afstraffen door gebruik te maken van het strafrecht en de islam keuren wij collectief af, omdat deze zich afzondert van de rest van de samenleving.
Massaal stemmen wij op de PVV omdat wij niet weten hoe wij als samenleving om moeten gaan met deze sociale veranderingen. Waarom? Omdat het andersdenkenden zijn. Ik moet bekennen dat zij inderdaad een andere visie hebben op onze wereld dan andere mensen. Maar is dat niet eerder een culturele aanlegenheid? En moeten wij hierdoor het individu afwijzen, omdat dit individu zich zou weigeren te conformeren naar onze eigen cultuur?
Het is juist belangrijk om het debat aan te gaan! Wij als volk, als natie met onze eigen normen en waarden en gebruiken moeten juist in gesprek blijven met andere bevolkingsgroepen. Eigenlijk moet je überhaupt niet eens spreken over een "wij" en "zij", want dat draagt alleen maar bij aan het denken in het perspectief van mensen die van elkaar verschillen.
Immigratie heeft al masaal gefaald getuige de hedendaagse maatschappelijke onrust en vervreemding van onze medemens, is dan niet juist nu het tijdstip om verandering te maken en ons nader tot onze medemens te begeven?
Een begin kan zijn door het oprekken van de vrijheid van meningsuiting - niet als analogie van vrijheid van belediging, maar concreet met duidelijke argumenten aangeven waarom iets is zoals het is. Heb het lef om als natie heilige huisjes omver te gooien, want wat voor meerwaarde hebben deze nog in het (verwetenschappelijke) tijdperk?

Sociale zekerheden kunnen bestaan onafhankelijk van culturele achtergronden. Juist door het stellen van sociale normen zal er sprake zijn van de ontwikkeling van pluripotente groeperingen, waarbij collectief mensen op dezelfde manier handelen zoals dat sociaal gewenst is, zonder diens individuele (culturele) identiteit te verliezen.
Dát is het utopie dat de multi-culturele samenleving heet

Mensen, bedankt voor het lezen van deze diepgaande blog.
Ik wens ieder een heel fijn weekend toe.
Dikke knuffel van jullie semi-filosoof, Halbe!